Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Die ons naar voren stuurde, het ongeluk in”
smakten tegen het asfalt. Met een levensgevaarlijk gewonde Stig Broeckx als grootste slachtoffer.
“Mannen, naar voor, nu”
Even voordien was het peloton begonnen aan de Mont Rigi, bij de bekende Baraque Michel. De snelheid lag boven de 70 km per uur. Toch gaf de wedstrijdcommissaris de twee motards de toelating om in de afdaling het peloton voorbij te steken. Frank Van den Broecke, die met zijn motor achter zijn kompaan Geert Devos reed, benadrukt dat signaal van hogerhand. “We
hoorden: Mannen. Alle mobiele seingevers naar voor. Nu.”
Maar, klinkt het stellig bij de Koninklijke Belgische Wielrijdersbond, “altijd met respect voor de wegcode en zonder de renners in gevaar te brengen”.
”Onvoorzichtigheid”
De twee motards waren zelf zo aangedaan na de val dat ze maandenlang geen wedstrijden reden. “Uit respect voor de slachtoffers.” Onlangs moesten ze voor het Belgische Arbitragehof voor de Sport verschijnen. Tot diep in de nacht, zo bevestigen hun advocaten, werd gediscussieerd in welke mate ze verantwoordelijk waren voor het zware ongeval. “Je zit met een wat schizofrene situatie”, zegt advocaat Henk De Kesel. “Wat er op briefings van zo’n wielerwedstrijd gezegd wordt, strookt eigenlijk niet met de échte verkeerscode. Eigenlijk zou wettelijk geen enkele wielerwedstrijd op die manier gereden mogen worden.”
Hoewel iedereen op de zitting sprak van een noodlottige samenloop van omstandigheden, worden de twee nu toch verantwoordelijk gesteld. Het verwijt: “Onvoorzichtig optreden en het duidelijk overtreden van de wegcode.” Hun sanctie: een verbod van een maand om als mobiele seingevers aan wielerwedstrijden deel te nemen.
Wrang gevoel
Een vonnis dat, ondanks de lichte straf, hard aankomt bij de twee motards. Vooral omdat ze zich bekocht voelen “door diegenen die beter op de hoogte moesten zijn geweest van het parcours met zijn onvoorziene gevaren.” Ook het gebrek aan steun is “na twintig jaar trouwe dienst” hard aangekomen. De advocate van de Koninklijke Belgische Wielrijdersbond verkoos gisteren om, “zoals nochtans met alle partijen afgesproken”, niet te reageren.
Geert Devos gooit definitief de handdoek, Frank Van den Broecke blijft rijden. “Uit vriendschap voor de collega’s met wie ik twintig jaar lief en leed deelde. Men heeft ons die middag in een ongeluk gestuurd. Het ongeval had zo’n impact dat er wel een schuldige móést worden gevonden. Ze zochten een kop van Jut en dan kom je al snel bij ons uit. Maar dat maakt het vonnis niet minder oneerlijk.”
De familie van Stig was nog niet op de hoogte van het vonnis en wenste liever niet te reageren. Van den Broecke: “Er is ons altijd afgeraden om contact te zoeken met Stig en zijn familie. Dat knaagt. We zouden hen maar al te graag willen zeggen dat we dat ongeval nooit gewild hebben. En vooral ook: dat ons geen schuld treft.”