“Als ik niet meer in een olympische medaille geloofde, was ik gestopt”

Operatie Pyeongchang: BART SWINGS (26) voor olympisch seizoen van de waarheid

Als Sinterklaas die eindelijk pakjes uitdeelt: het is zover. Morgen begint in Heerenveen de eerste Wereldbekermanche van het schaatsseizoen. Maar belangrijker: start ook het olympische jaar, met in februari de Winterspelen van Pyeongchang. Het is het seizoen van de waarheid voor onze landgenoot Bart Swings (26): “Ik geloof dat ik in ZuidKorea mijn beste wedstrijden ooit kan schaatsen.”

Gistervoormiddag, Thialf, hartje Friesland. Bedrijvigheid zat in de legendarische schaatstempel. “Je voelt de gezonde spanning onder de schaatsers”, zegt Bart Swings. “Het is begonnen.” Terwijl zijn coach Jelle Spruyt op de tribunes toekijkt, trekt Swings zich op gang in een schaatstreintje met enkele Japanners, Italianen en Polen.

Train je sinds dit seizoen niet met de Noorse nationale ploeg?

Swings: “Ja, maar zij stonden nu niet op het ijs en ik had zin om toch te schaatsen.”

Hoe zijn jullie na het verdwijnen van je ploeg bij de Noren terechtgekomen?

Spruyt: “Alles was bijna in kannen en kruiken om met de Japanners mee te trainen. Toen kreeg ik een bericht op Facebook van de Noorse coach of Bart niet wilde meetrainen.”

Swings: “Dan moet je afwegen: train je in Japan, telkens weer twaalf uur in het vliegtuig en een jetlag? Of met de Noren, twee uur vliegtuig en geen jetlag? De keuze was snel gemaakt.”

Spruyt: “Het klikte meteen. De Noren zijn ook rustige mensen. Trainen en voor de rest niet te veel gedoe.”

Swings: “Ik kon ook naar een Nederlandse ploeg. Maar met die Nederlandse commerciële ploegen is het vaak gedoe met sponsors en tegen het einde van het jaar is het vaak weer onzekerheid. Met een nationale ploeg meetrainen geeft meer rust. Dat komt de sfeer in het seizoen ten goede.”

Spruyt: “Oké, het lijkt bijna altijd te regenen in Stavanger, waar we trainen. Nog nooit heb ik zo veel regen gezien. En het is de duurste stad van Noorwegen omdat er veel oliebedrijven gevestigd zijn. Maar het weegt niet op tegen de sportieve voordelen. Nooit hadden we zo’n grote trainingsgroep. Allemaal schaatsers van zeer redelijk niveau, al zijn het geen Sven Kramers.”

Swings: “In de breedte had ik nooit betere schaatspartners.”

Dit is wel je derde ploeg in jouw vier jaar richting de Olympische Spelen. Ideaal is dat niet.

Swings: “Neen, in een ideale wereld bouwde ik vier jaar op naar de Spelen in dezelfde ploeg. Het was problematisch geweest als ik telkens weer van coach en entourage zou moeten veranderen. Dat is nu net niet zo. Jelle bleef altijd mijn coach. Het ware beter geweest indien ik bijvoorbeeld drie jaar met de Noren had kunnen trainen. Maar

het heeft mij niet afgeremd.”

Spruyt: “Daar kun je ook niet bij blijven stilstaan. Vorig jaar was het grootste probleem dat we niemand hadden om echt op niveau mee te schaatsen. Dat is nu van de baan.”

Vorig jaar was de rust in je schaatsslag ook een reden van je mindere seizoen.

Swings: “Vorig jaar analyseerde ik te veel. Dat probleem van vorig seizoen is er vooral als het slecht gaat. Als het goed gaat, merk je dat niet op.”

Spruyt: “Periodes dat het keigoed gaat en even later het gevoel dat het wat weg is: dat heeft elke schaatser. Ook Bart, ook al schaatst hij nu bijna acht jaar. Behalve Sven Kramer. Die rijdt altijd technisch goed en bijna altijd constant.”

Swings: “Maar ik heb mij nooit zorgen gemaakt.”

Spruyt: “En als we naar de vorige Olympische Spelen kijken, was de aanloop ook niet super, maar gingen onze Spelen wel goed.”

Over Olympische Spelen gesproken. In Sochi 2014, je eerste Spelen die bedoeld waren om te leren, eindigde je op een zucht van medailles. In Peyongchang 2018 gaan we voor medailles, zegden jullie toen. Blijft die stelling overeind?

Spruyt: “Ja. Wij gaan niet naar de Spelen om opnieuw vierde en vijfde te worden, ook al zouden dat mooie resultaten zijn.”

Swings: “Als ik niet meer in olympische medailles geloofde, was ik wel gestopt als profsporter. Zo eerlijk ben ik met mezelf. Vorig jaar was een minder seizoen, maar ik pakte nog altijd medailles op Wereldbekers. Ik geloof nog altijd dat ik in Zuid-Korea mijn beste wedstrijden ooit kan schaatsen en dan zit ik niet ver van de medailles.”

Zijn dit de Spelen van de waarheid?

Spruyt: “In theorie zouden dit onze beste Spelen moeten zijn. Fysiek is hij normaal gezien zowat op zijn hoogtepunt. Het is de bedoeling dat dit ons beste jaar wordt. Als hij fit is en hij schaatst goed, dan doet hij mee voor medailles.”

Swings: “Procentueel heb ik het meeste kans om op de massastart een medaille te behalen. Maar het is eigen aan die discipline dat het daar helemaal kan mislopen.”

Spruyt: “Hij kan de massastart winnen, maar evengoed zestiende worden. In theorie liggen de meeste kansen op de massastart. Dan de 1.500 meter en dan de 5 en 10 kilometer. Maar in Sochi werd hij tiende op de 1.500 meter en vierde op de 5 kilometer. We gaan ons niet vastpinnen op één afstand, zijn brede gamma is zijn kracht. En ja, hij gelooft nog in medailles. Ook al liep het soms mis, in al die jaren hebben we nog nooit een jaar gehad dat we het gevoel hadden: Bart kan niet meer mee met de top. Als dat gevoel er wel was, dan had Bart inderdaad gezegd dat het niet meer hoefde voor hem.”