Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Het Wilde Westen van de toekomst
SCIENCEFICTION/WESTERN
Westworld
Evan Rachel Wood, Anthony Hopkins
¨¨¨ HBO zet zich schrap voor het wegvallen van
Game of Thrones, dat nog slechts één seizoen te gaan heeft. Met Westworld ruilt de betaalzender een fantasyomgeving voor een kruising van sciencefiction en western. De reeks – naar een roman van Michael Crichton – profiteert volop van het contrast tussen de hightech achter de schermen en een pretpark in Wilde Westeninkleding. Daarin worden robots gebruikt als figuranten, terwijl rijke bezoekers er hun gewelddadige en seksuele lusten volop kunnen botvieren. Dat Westworld toch niet voldoet, heeft meerdere oorzaken: het thema van de robot die een langere levensduur wilt en zijn makers bekampt, wordt stilaan belegen en werd al veel sterker uitgewerkt. En de vele bekende gezichten – Evan Rachel Wood, Ed Harris, Anthony Hopkins, Thandie Newton – veranderen niets aan het feit dat het tempo van dit paradepaardje te laag ligt. Bij Game of Thrones kon HBO beginnen van een stapel dikke romans, Westworld moet het hebben van één boek. Wil deze reeks een even groot fenomeen worden, dan zullen de scenaristen flink uit hun pijp moeten komen. (sv) MISDAADROMAN
Pieter Aspe
De butlerknop
¨ Voor zijn veertigste Van In had Pieter Aspe een valabel idee. Door terug te grijpen naar elementen uit zijn eerste misdaadroman Het
vierkant van de wraak, kon hij de cirkel elegant rondmaken en Van In en co een welverdiende rust gunnen. Helaas is het compleet anders uitgevallen. De butlerknop verenigt alles wat de laatste Aspes geregeld tot pijnlijke leeservaringen degradeerde: Van Ins niet te harden gezeur en gekanker, het doelloze gezuip, de bijzonder lachwekkende seksscènes, de filosofische dooddoeners en geopolitieke beschouwingen die de plot nergens ook maar een sikkepit vooruithelpen. Om van de bijzonder fantasieloze ontknoping nog maar te zwijgen. Jammer dat deze reeks, die toch een niet uit te wissen bijdrage aan de Vlaamse misdaadliteratuur heeft opgeleverd, met een dergelijke sisser moet aflopen. Tijd om te herbronnen, Pierre! (ged)
Aspe NV, 320p, 21,99 euro TOERISME
Lonely Planet
Reis rond de wereld
¨¨ Net voor de feestdagen brengt Lonely Planet, bekend om zijn robuuste landengidsen, een van fraaie foto’s voorzien koffietafelboek uit.
Reis rond de wereld zet zo’n 230 landen in de kijker met beknopte achtergrondinformatie en weetjes. De landen staan alfabetisch gerangschikt. Alhoewel. ‘Oostenrijk’ staat al meteen vooraan in het boek, omdat de rangschikking volgens de Engelstalige benaming – Austria – behouden werd. In ‘Nederland’ – als ‘Netherlands’ net na ‘Nepal’– wordt u aangeraden om “een krokante friet met een dikke klodder mayonaise” te eten. U drinkt er dan “een speciaal bier, zoals Palm” bij. Zou het kunnen dat Lonely Planet Nederland met ons land verwart? Bij ‘België’ staat een foto van Dominique Persoone louter benoemd als “een van Brugges beroemde chocolatiers”. Dergelijke flaters doen het slechtste vermoeden voor de andere landen. Een Lonely Planet onwaardig boek. (id)
Spectrum, 448 p, 35 euro ROCK
Baxter Dury
Prince of Tears
¨¨¨¨ Misschien wist u al dat voormalig Brits pubrocker Ian Dury een zingende zoon naliet. Al maakte Baxter Dury inmiddels al enkele albums, hij ontsnapte nooit uit de marge. Met nummer vijf kan dat wel lukken en dat is niet alleen Dury’s verdienste. Ja: de man begint steeds meer op pa zaliger te lijken: de lijzige zang, het Londense cockneyaccent, de fysieke overeenkomsten ook. En ook zijn muziek heeft, zoals bij The Blockheads, een funky ondertoon met een groovy baslijn en reggaeknipoogjes. Maar dat Prince of Tears een sprong voorwaarts is, komt ook door Dury’s vriendinnen. De vrouwenstemmen en nadrukkelijke strijkers geven Prince of Tears een warmer kantje, maken de breakupsongs nog wat wranger en brengen Serge Gainsbourg – een referentie die al eerder opdook – dichterbij. En daar heeft Dury maar 29 minuutjes voor nodig. (sv) ROCK
R.E.M.
Automatic for the People
¨¨¨¨¨ Nee, echt: is Automatic for the People al 25 jaar oud? Zo klinkt dit R.E.M.album, de opvolger van het immens succesvolle Out Of Time, alvast niet. R.E.M. was net door hits
als Losing My Religion en het poppy Shiny Happy People tot megastatus opgewaardeerd, Michael Stipe en zijn vrienden vroegen zich af of R.E.M. nog een volbloed rockgroep was. Vooral het middenstuk laat die vraag onbeantwoord. In liedjes die vaak over sterfelijkheid gaan, overheerst een melancholische sfeer die voordien eerder onderhuids bleef en hier ook in instant classics als Nightswimming en Everybody Hurts te horen is. Drive en Man on the Moon zijn enkele andere songs die Automatic tot vandaag bij het beste van R.E.M. laten horen. Bij deze rerelease hoort een ijzersterke livecd, een Greenpeacebenefiet die niet eerder op cd verscheen. Allemaal goed en wel dat de Kreuners weer bij elkaar komen, maar mogen wij ook eens een reünie kiezen? (sv) SCIENCEFICTION/ACTIE
War for the Planet of the Apes
Andy Serkis, Woody Harrelson
¨¨¨¨ Het derde – en laatste – deel van de geactualiseerde Apenplaneettrilogie is een… oorlogsfilm. De Caesar (Andy Serkis) van de vorige films is als apenkoning te machtig geworden op een planeet waarop mensen in de minderheid zijn. We verwelkomen een naamloze kolonel – een venijnig gestoorde ijzervreter waaraan Woody Harrelson zichtbaar plezier beleeft – die zijn eigen redenen heeft om de apen uit te roeien. Een interneringskamp en de nakende genocide leggen links met de actualiteit, maar regisseur Matt Reeves waakt voor een te zwaarmoedig drama. Bij Caesars ongewone reisgezellen zit een jong mensenmeisje en een laf en goedhartige aap die op de lachspieren werkt. War for the Planet of the Apes is een pur sang blockbuster, inclusief erg straffe actiescènes. Maar de film is ook gevuld met sterke personages en morele dilemma’s, waarin Caesar de rol krijgt van een Mozesfiguur die zijn volk naar de verlossing leidt. (sv) STRIP
Robbedoes door Hanco Kolk
Tulpen uit Istanboel
¨¨¨ Nederlander Hanco Kolk (60) is een klasbak. Al jaren. Weinig tekenaars die zo veel kunnen suggereren met zo weinig lijnen. Kolks vloeiende, supergestileerde lijn steelt alweer de show in zijn ‘Robbedoes door...’, een prestigereeks die internationaal populair is bij meerwaardezoekers, die benieuwd zijn hoe grote namen een stripicoon zoals Robbedoes interpreteren. Deze zijreeks is zelfs zo populair dat ze qua oplage de hoofdreeks van Robbedoes en Kwabbernoot overtreft. Kortom, het is een kwestie van eer als een auteur hiervoor gevraagd wordt. Zeker als je de eerste Nederlander bent die dat mag doen. Met Tulpen uit Istanboel is op zich niets mis: een vermakelijke spionageniemendal in 1960, in volle Koude Oorlog. Robbedoes moet op vraag van Rommelgem een overlopende Russische geleerde ongemerkt van Istanboel naar Rotterdam krijgen. Kolk blijft te glad en vindt niet de essentie van het subtiele Robbedoesuniversum zoals bij Franquin. (jbx)