Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Zanger Wally presenteert eerste album
Wally wil het ijzer smeden terwijl het heet is. Met zijn eerste solosingle Misère scoorde de Antwerpenaar met het onafscheidelijke wollen mutsje begin dit jaar al in de nasleep van Horizon, de platina hit van Tourist LeMC waarin hij het refrein zingt. Nu treedt Wally verder uit diens schaduw met
Uitzicht, een volwaardig debuutalbum onder zijn eigen naam.
Zijn debuutalbum lanceert hij volgende week met een concert in Trix. Begin 2018 volgt wellicht een clubtournee, verklapt Wally (33), die in het dagelijkse leven gewoon Wouter Immers heet en nog altijd halftijds werkt. “Op de servicedesk van een bedrijf dat omvormers voor zonnepanelen maakt. Die combinatie is nog net haalbaar”, lacht de Antwerpse dertiger. Als Wally is hij zichtbaar klaar voor een zoveelste hoofdstuk in zijn rijkgeschakeerd muzikaal parcours.
Voor Wally een van De Legionairs van stadstroubadour Tourist LeMC werd, voerde hij de reggae- en hiphopgroep Wahwahsda aan. Nog vroeger maakte hij deel uit van de grunge-covergroep Immature. Nu zweert de naar verluidt wandelende Nirvana-encyclopedie bij akoestische luisterliedjes in zijn moedertaal, waarin wat zachte hiphop- en rockinvloeden doorschemeren. Daarmee blijft hij in het vaarwater van Horizon, dat nummer met het melancholisch meezingrefrein (‘t Is al lang verlejen tijd / Da kik als kind docht da ‘k kost tovere’) waarmee hij aan de zijde van Tourist LeMC in 2016 twintig weken de Ultratop heeft aangevoerd en dat door Radio 2 tot Beste Nederlandstalig Lied is verkozen. Met zijn eerste solosingle, het ingetogen
Misère, heeft Wally begin dit jaar al een vliegende start genomen. “Dat nummer heeft voor mij alles mogelijk gemaakt”, erkent hij. “Al de concerten die ik dit jaar heb kunnen geven – Sfinks Mixed, Dranouter, Boterhammen in het Park… – heb ik aan Misère te danken. De volgende single, Als de wereld, heeft het veel minder goed gedaan. Daar was ik wel een beetje door ontgoocheld, al ben ik realistisch genoeg om te beseffen dat het niet elke keer raak kan zijn.”
Dit weekend verschijnt je volwaardig debuutalbum, Uitzicht. Ben je blij met die timing? Of heeft de plaat toch wat lang op zich laten wachten?
Wellicht was het beter geweest dat ze er vroeger was gekomen, maar daar hebben we ons niet zo veel van aangetrokken. Voor mij is deze timing perfect. De plaat eerder uitbrengen, was ook niet mogelijk geweest. Daarvoor heb ik het te druk. Ook al mijn mu-
zikanten spelen nog in andere groepen. We hebben onze tijd genomen om de plaat goed af te werken. De kwaliteit moet primeren op de snelheid waarmee we muziek uitbrengen.
Na het overpeinzende Misère suggereerde je dat het album meer kanten van jou zou tonen. Toch is Uitzicht niet bepaald een plaat met luide gitaren, vette beats of vrolijke popliedjes.
Inhoudelijk zal ik wel nooit een ‘steek je handen in de lucht’-plaat maken. Dat zit niet in mij. Ik maak geen muziek om gewoon op te dansen. Niet dat ik Uitzicht een negatieve plaat vind, veeleer een realistische. Het heeft niet veel nut om te doen alsof er niets aan de hand is en dat alles wel goed komt. De zaken benoemen, vind ik net een deel van optimistisch kunnen zijn. Ik hoop vooral dat de plaat mensen muzikaal genoeg aanspreekt, zodat ze ook de moeite willen doen om naar de teksten te luisteren. Die zijn voor mij het belangrijkst.
Houdt het je bezig welk etiket je met deze plaat opgekleefd gaat krijgen?
Niet echt. Geen enkele artiest wil zich in een bepaald hokje vastzetten. Ik ben wel benieuwd naar wat andere mensen ervan gaan maken. Over mijn jongste single Vuile was heb ik al te horen gekregen dat de tekst moeilijk verstaanbaar is. Dat snap ik enerzijds wel. Anderzijds is dat niet per se de bedoeling, omdat ik de muziek wil laten primeren. Wie de tekst helemaal wil begrijpen, moet daar inderdaad een beetje moeite voor doen.
Op die teksten kan de luisteraar wel even kauwen. Zo zing je in Vaag: Troebel is het water in de vijver van mijn daden / Zwem maar, maar verdrink niet / Kom en trek je kleren uit en baad in het verleden zonder schaamte. Schuilt er een dichter in jou?
Mijn teksten zijn gelaagd. Wat er achter zit, reik ik de luisteraar niet op een schoteltje aan. Iedereen mag er voor zichzelf iets uithalen. Daarom hanteer ik een stijl die iets poëtischer is. Die manier van schrijven vind ik interessant omdat ze mensen misschien aanzet om iets grondiger te luisteren naar wat ik vertel. Het schrijven gaat mij wel af. Soms doe ik er weliswaar weken over om een tekst af te krijgen, maar ander keren heb ik in een uur iets op papier staan. Alles begint wel telkens bij de nummers. De melodie primeert.
In Als de wereld geef je wijze raad: Zorg dat je verhalen te vertellen hebt op het sterfbed /…/ Beter spijt te hebben van feiten die niets bereikten dan opportuniteiten die je vermeed te berouwen. Bevat jouw rugzak al veel verhalen?
In mijn teksten doe ik aan zelfreflectie. Ik ben destijds met school gestopt om muziek te kunnen gaan maken. Eigenlijk was ik daar toen nog te jong en te ongedisciplineerd voor, waardoor ik jaren gewoon wat heb aangemodderd. Dat zit er deels wel achter: als je de wereld wilt veranderen, moet je niet naar anderen kijken of op anderen wachten, maar het zelf doen.
Ben jij meer een doener dan een denker?
In die periode zeker wel. Toen deed ik gewoon alles, zonder veel na te denken over de haalbaarheid en de consequenties. Dat is wel sterk veranderd. Als vader van twee – en binnenkort drie – kinderen denk ik nu automatisch veel sneller na over de gevolgen van bepaalde daden. Niet zozeer het schrijven van de teksten maar vooral het muziek kunnen maken, heeft een therapeutisch effect op mij.
Je hebt een voorgeschiedenis in uiteenlopende groepen. In welke mate doe je je voordeel met je grunge en reggaeverleden?
Al die stijlen zitten nog in mij. In deze plaat ga je die niet zo sterk horen, omdat ik heb geprobeerd om hiervan een geheel te maken, maar een nummer zoals is in de kern wel reggae-nieuwe-stijl. Het geluid van de plaat is mee gevormd door de groep die ik rond mij heb verzameld. De meeste nummers heb ik op gitaar geschreven, waarna we die samen zijn beginnen uitwerken. Drie liedjes zijn ontstaan uit beats, aangeleverd door de man die ook de beats voor Tourist LeMC maakt.
Als de wereld
Dat je solo wou gaan, wist je al toen je bij Tourist LeMC begon, vertelde je me eens. Vaar je vanaf nu uitsluitend onder eigen vlag?
Nee, het is echt wel de bedoeling dat ik de twee blijf combineren. Nu is dat nog gemak- kelijk, omdat Tourist dit jaar bewust vrijwel niet heeft opgetreden. Dat kwam mij goed uit en dat wist ik ook, vandaar deze timing. Ik heb geen idee wanneer hij met nieuwe ideeën naar buiten wil komen, maar ik verwacht niet dat het mij problemen gaat opleveren, ook omdat we bij dezelfde boekingsagent zitten. Die is ervan op de hoogte dat ik de twee wil blijven combineren.
Opmerkelijk genoeg zou je ook nog een eigen groep in het leven hebben geroepen: Barbie Propeller. Wat moeten we daar over weten?
Dat is een voorlopig bescheiden zijsprongetje, een project waarmee ik pure ninetiesgrunge speel. Eigen nummers, in het Engels.
Terug naar je muzikale roots, dus?
Inderdaad, dat wou ik al lang doen. Het staat nog niet helemaal op punt, maar tussendoor heb ik er al wel wat nummers voor geschreven. Nu de Wally-plaat klaar is, komt er weer meer tijd vrij om daar mee bezig te zijn. Waarom ik dit nu allemaal doe, weet ik eigenlijk niet. Het lijkt erop dat ik nu mijn moment heb gepakt om heel productief te zijn. Ineens is er de goesting om zo veel mogelijk te doen. Qua timing is dat wellicht niet allemaal even verstandig, maar ik neem de dingen nu eenmaal zoals ze komen.
Ik sta er niet bij stil hoe ver ik hierin wil gaan. Alles wat mogelijk en combineerbaar is, doe ik. Naar muziek gaat alle vrije tijd die ik heb. Dat zal zo waarschijnlijk wel blijven. Nu hoop ik eerst en vooral dat mijn album goed wordt onthaald. Als ik daarnaast nog met Tourist LeMC kan blijven spelen, is het voor mij al perfect.
GUNTER JACOBS
“Een ‘steek je handen in de lucht’plaat zal ik wel nooit maken. Niet dat ik ‘Uitzicht’ een negatieve plaat vind, veeleer een realistische.”
“Ik ben destijds met school gestopt om muziek te kunnen gaan maken. Eigenlijk was ik daar toen nog te jong en te ongedisciplineerd voor.”