Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik had geluk, maar winnen is winnen”
WOUT VAN AERT viert terugkeer na stage met zege door pech van Mathieu van der Poel in slotronde
W out van Aert won in Gavere meteen de eerste cross na zijn stage in Toscane. Een herboren wereldkampioen? Niet echt, want er stond weer geen maat op Mathieu van der Poel. Maar in de slotronde reed hij lek, kwam hij ten val en ging zijn versnellingsap paraat stuk. “Ook al was ik niet de beste en had ik geluk: winnen is winnen”, zegt Van Aert.
“Ik heb er zin in, de honger is groot.” Voor de start zag een goedgemutste Wout van Aert het zitten. De tiendaagse stage in het Italiaanse Lucca had hem duidelijk deugd gedaan. Maar eens het startschot gegeven bleek al snel dat de kloof met Mathieu van der Poel niet kleiner is geworden. De wereldkampioen kon even aanklampen, maar moest in de tweede ronde zijn rivaal laten gaan.
Zwaarste versnelling
“Ik reed weg op techniek”, zegt de Nederlander. “Ik was sterk, had alles onder controle. Ik reed in het begin ook lek, maar kon het goed opvangen. maar alle pech die kon gebeuren, gebeurde ook in die laatste ronde. In die aanloopstrook naar de finish stond ik plots lek voor- én achteraan. Ik had een halve minuut voorsprong, dus op zich was dat geen drama. Maar na de fietswissel verloor ik mijn evenwicht in het slootje en ging ik tegen de grond. Mijn ketting lag eraf en zat volledig vast. Het duurde lang vooraleer ik die er weer op kreeg, en finaal bleek het versnellingsapparaat kapot. Ik kon alleen de zwaarste versnelling trappen. Tja, op Gavereberg was dat niet echt haalbaar.
De eerste modder maakte deze wedstrijd wel speciaal, het was echte cross. En ik heb toch laten zien dat ik ook in de modder mijn ding kan doen en domineren.” Dat besefte ook Wout van Aert. “Ja, ik had veel achterstand, Mathieu was zeker de beste in de koers. Maar pech hoort bij de cross, ik kan daar ook niet aan doen, hé. Halverwege hoopte ik dat we snel een half uur verder zouden zijn. Tja, het is niet de eerste keer dit seizoen dat ik Mathieu niet kan volgen, hé. Maar ik heb het wel weer geprobeerd en zal dat blijven doen. Ik ben ook blijven knokken en werd daarvoor beloond. Eerst pakte ik Toon Aerts terug (die ook lek reed, red.) en daarna stond plots Mathieu stil. Het mag eens meezitten ook.”
Quality time
Zijn stage in het Italiaanse Lucca, waardoor hij verzaakte aan het EK in Tabor, had de wereldkampioen in ieder geval nodig. De eerste twee dagen stond volop in het teken van qualitiy time met verloofde Sarah.
“Ik heb toen amper de fiets aangeraakt. Vanaf zondag heb ik het vizier veranderd van richting, met een voor mij ideale mix van trainen, rusten en ontspannen. De eerste dagen viel het weer wat tegen. Ik kwam elke training met een nat pak terug van training. Daarna, toen het droog bleef, was het plezanter. Ook mentaal heb ik een rustgevende week achter de rug. Was ik mentaal moe? Een beetje wel. Maar de conditie is niet ineens spectaculair beter. Wat die stage heeft teweeggebracht, zal ook pas de komende weken echt blijken. Op de Koppenberg vocht ik tegen mezelf. Kon ik niet knokken. Nu kon ik wel terugvechten, dat is al positief.”
Dan toch in Middelkerke?
Van Aert rijdt nu nog drie crossen (de wereldbekermanches in het Deense Bogensee en het Duitse Zeven en de Flandriencross in HammeZogge) vooraleer er weer even tussenuit te gaan.
“Ik ga dan op stage met de wegploeg”, zegt Van Aert, die pas herneemt in Antwerpen op 16 december.
Die rustpauzes in het veld zijn nodig omdat de kopman van het team van Nick Nuyens ook wil presteren in het voorjaar. Vandaar dat hij in principe ook verzaakt aan de slotmanche van de Superprestige in Middelkerke. Maar kan hij dat maken, zeker hij nu ook leidt in het klassement.
“Ik zal dat beslissen als het moment zich aandient. Ik hou mij graag aan mijn planning, ik ben niet echt van plan om dat te veranderen. Maar natuurlijk is die keuze moeilijker als je leider bent. Ik ga nu dan ook niet zeggen dat ik zeker niet zal rijden. Maar misschien rijdt Mathieu er nog twee keer zijn derailleur af en is de voorsprong zodanig groot dat ik die slotmanche niet hoeft te rijden