De schande van Brussel

Ergens in Afrika kwalificeert de Marokkaanse nationale voetbalploeg zich voor het wereldkampioenschap en prompt worden in Brussel winkels geplunderd, raken er agenten gewond en worden er auto’s in brand gestoken. Een wel zeer bizarre en verwerpelijke manier om een overwinning te vieren. Ook merkwaardig en bijna even schandalig: de Brusselse politie was overal te laat, versterking liet veel te lang op zich wachten, er was weer eens geen coördinatie tussen de verschillende korpsen en na de plunderingen en de extreme agressie door enkele honderden vooral jonge Marokkanen is er niemand (niemand!) aangehouden. Als Brussel zijn naam van hellhole hoog wil houden, moeten dit soort inwoners van de stad, het stadsbestuur en de politie vooral zo verder doen.

De beelden van de ‘viering’ zijn choquerend. Gemaskerde jongeren plunderden niet alleen winkels, ze drongen ook een flatgebouw binnen en sloegen in een appartement alles kort en klein. Wat heeft dit soort gedrag in godsnaam met voetbal te maken? Niets. Voor deze jongeren was de Marokkaanse kwalificatie gewoon een aanleiding om te tonen dat ze genieten van geweld, dat ze er plezier in scheppen om andermans bezittingen te stelen of te vernielen en dat ze geen greintje respect hebben voor het gezag van wie dan ook. De beelden zijn door talloze camera’s gefilmd. Het kan niet zo moeilijk zijn om de daders op te sporen en zwaar te straffen. Dit zijn criminelen, en zo moeten ze ook behandeld worden.

Bovendien verpesten ze het ook nog eens voor tienduizenden van hun landgenoten in dit land. Hoeveel Marokkanen zullen hiervoor ten onrechte worden geculpabiliseerd? Ook op dat vlak hebben deze jongeren grote schade aangericht; ze maken het samenleven in dit land met zijn inwoners van tientallen verschillende nationaliteiten alweer een pak moeilijker.

Het is dan ook totaal onbegrijpelijk dat de Brusselse politie niet één relschopper heeft kunnen of willen aanhouden. Zoals het ook onbegrijpelijk is dat zo veel winkels, bijna onder de ogen van de politie, konden worden geplunderd en dat het zo lang duurde eer er versterking kwam opdagen. De gebeurtenissen van zaterdagavond vragen om een grondig onderzoek.

En ze zouden eens te meer een reden moeten zijn om eindelijk de organisatie van de Brusselse politie onder handen te nemen. Hoe vaak moet nog bewezen worden dat de versnippering van korpsen niet werkt? Hoe vaak moeten we het nog laten gebeuren dat onze hoofdstad op deze manier in het nieuws komt?

Maar het grootste probleem blijft toch dat jongeren zonder enig sociaal geweten in deze stad wonen en blijkbaar door niemand kunnen worden geleid of gecontroleerd. In de oplossing van dat probleem ligt de grootste uitdaging voor Brussel.