Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Mensen vinden onze chaotische manier van doen minderwaardig”
Acteur Johan Petit en muzikant David Bovée: tegenpolen en toch zielsverwanten
De ene is honkvast en houdt van zekerheid, de andere is een globetrotter die naar avontuur snakt. Toch zijn acteur Johan Petit en muzikant David Bovée behalve tegenpolen ook zielsverwanten. “Alles wat wij maken, vertrekt vanuit chaos”, zeggen de twee creatieve Antwerpenaars.
David Bovée (46) kent u vooral van Think Of One, de groep die al tot in Marokko en Groenland muzikale samenwerkingen aanging. Op 22 november stelt de rusteloze Antwerpenaar in De Roma Boggamasta voor, de plaat die hij met de alternatieve big band Flat Earth Society heeft gemaakt. Johan Petit – acteur bij MartHa!tentatief, chef d’orchestre van
Nuff Said en coach van Wim Helsen – toert momenteel met Ne merel op nen tak, een theatermonoloog over… David Bovée.
Hoe goed kennen jullie elkaar?
Johan Petit: Niet heel goed, tot ik David een jaar of acht vroeg voor een project dat nooit is doorgegaan. Ik wou een nieuwe reuzenstoet maken. Voor een reuzin die een tante uit Marokko verbeeldde, wou ik hem een nummer laten componeren.
David Bovée: Daar moeten we eigenlijk gewoon werk van maken. We zetten het bij op onze to do-lijst!
Petit: We hebben ook eens gepraat over een kipkap-concert, waarbij ik met Think Of One zou optreden. Ook dat is niet doorgegaan, omdat David inmiddels een piedà-terre in Brazilië heeft. Daarom heb ik maar een stuk over in plaats van met hem gemaakt. Voor Ne merel op nen tak ben ik achttien dagen naar São Paulo getrokken. Twaalf dagen zijn we samen gaan wandelen, eten en drinken. Ondertussen heb ik hem geïnterviewd. Daarna heb ik dit verhaal geschreven. Over hoe hard we op elkaar lijken en verschillen. Ik herken in David veel van mezelf en van wie ik zou willen zijn.
Heb jij Ne merel op nen tak al gezien, David?
Bovée: Nog altijd niet. Ik zou graag gaan kijken, maar liefst onopvallend.
Petit: Misschien moeten we je mee op het podium zetten?
Bovée: In het decor, als kamerplant of zo? Nee, dan kan ik de voorstelling niet goed zien. Beter in het publiek, vermomd met een bril en een filmbaard.
Johan, wat trekt jou zo in Davids verhaal aan dat je er een theatermonoloog over maakt?
Petit: Zijn verlangen naar vrijheid. Ik voel mij vooral goed bij het min of meer geregelde leven dat ik leid. David trekt naar Brazilië en vliegt naar allerlei plekken om muziek te maken. Doordat hij niet altijd alles even goed regelt, komt hij steeds in avonturen terecht. Op het podium vertel ik niet de absolute waarheid over hem. Ik ben met zijn verhaal mijn gang gegaan.
Bovée: Ik wou Johan wat van het autobiografische weghouden.
Petit: Inmiddels ken ik wel al zijn muziek. De crossover van Think Of One kwam vijftien jaar te vroeg. Voor die samenwerking met Marokkaanse muzikanten zou nu een veel groter publiek zijn. (tegen David) Antwaarpse Shaabi vind ik ongelofelijk. Dat nummer moet je opnieuw uitbrengen.
Bovée: Dat verhaal krijgt zeker ooit nog een vervolg. Ik geloof ook dat er een grote shaabi-revolutie komt. Die Marokkaanse muziek is zo rijk en dichtbij.
Petit: Ik ben amuzikaal, maar als ik die rare ritmes hoor, begin ik wel meteen te bewegen. Je hoort dat Davids muziek vertrekt vanuit goesting en zin voor avontuur.
Bovée: Dat klopt wel. In São Paulo ga ik elke zondagnacht naar een sambaclub, een ruwe plek die overdag een carwash is. Tussen de optredens klinkt daar zware gangstarap. Zoiets inspireert mij. Als ik dan thuiskom, probeer ik gelijkaardige beats op te nemen.
Horen we die op je nieuwe plaat
Boggamasta?
Bovée: De sfeer en de adrenaline van die Braziliaanse feesten gaan wel in de tweede
Boggamasta-plaat sluipen. De huidige is ontstaan uit een reis naar Gambia, waar we op vraag van Theater aan Zee in Oostende naartoe konden gaan. Uit ontmoetingen en jamsessies is deze plaat gegroeid. Organisatorisch was het onmogelijk om de Gambiaanse muzikanten bij de plaat te betrekken. Daarom hebben Peter Vermeersch en ik het materiaal met Flat Earth Society uitgewerkt.
Johan, jij bent honkvast. Voor David kan niets exotisch genoeg zijn. Juist?
Petit: Naar São Paulo reizen was voor mij inderdaad al heftig. Ik ben een brave mens die een heel burgerlijk leven leidt: ik heb een huis gekocht, een kat, twee jonge kinderen…
Bovée: Ik heb niet de ballen om een lening aan te gaan en bewonder iedereen die dat wel kan. Zulke mensen leven echt, terwijl ik overal wat rondhang.
Petit: Raar, want exact hetzelfde dacht ik over jou. Toen ik 23 was, zag ik David optreden in een kraakpand in de Paleisstraat en dacht ik: dat is een echte gast die het leven tot op het bot leidt.
Bovée: Terwijl dat voor mij de minst gecompliceerde weg is, waarvoor je de minste moed nodig hebt.
Petit: Voor mij leek het alsof je daarvoor de meeste moed moest hebben.
Bovée: Een hang naar avontuur zit er bij mij zeker in. Ik voel mij overal een buitenstaander, ook in Antwerpen. Door vaak in São Paulo te zijn, merk ik wel hoe goed het hier is.
Petit: Het ongeorganiseerde van São Paulo en Marrakech heeft een enorme aantrekkingskracht maar ook een gigantische schaduwzijde. België is duizend keer rechtvaardiger, maar op die andere plekken heerst een vrijheid en een je-m’en-foutisme dat ons als vrije geesten aantrekt. David heeft hard moeten vechten om te mogen worden wie hij wou zijn. Zijn ouders wilden niet dat hij muzikant werd, terwijl ik thuis nooit tegenstand heb ondervonden toen ik naar het Rits wou. Bij David hadden ze schrik dat hij in zeven sloten tegelijkertijd ging lopen. Ik ben al een maffe pipo, maar David is een nog grotere.
Bovée: Ah, bon?! Petit: Onze pipo-manier om dingen te doen, wordt als minderwaardig gezien. Je goed voorbereiden en dingen plannen, is in deze samenleving het hoogste goed. Voor wat wij maken, vertrekken we altijd vanuit een hoop chaos, iets waar veel mensen het moeilijk mee hebben.
Bovée: Ik verspeel veel mooie kansen omdat ik niet kan plannen. Al is het ook wel goed om af en toe je eigen ruiten in te gooien. Dan voel je the breeze in your knees.
(lacht)
Hoe groot is de kans dat jullie ooit samen iets gaan doen?
Petit: Dat gaat er zeker wel eens van komen. Het verlangen is groot. Althans, bij mij.
Bovée: Misschien moeten we een talkshow doen? Dan kun jij de hele tijd praten en ik de glazen bijvullen. (gelach)
Petit: Ja, samen zat worden op het podium, dat lijkt me wel wat!