Hugo Sigal kan wel degelijk acteren

Hugo Sigal kan wel degelijk goed acteren. Dat bewijst hij in de komedie

te zien in Theater Elckerlyc, waarin hij voor het eerst in bijna een halve eeuw weer op de planken staat.

Hoe zou Hugo het doen? Het was onvermijdelijk de meest gehoorde vraag voor aanvang van de nieuwste productie van De Komedie Compagnie. Iedereen keek dan ook uit naar zijn comeback in het theater. Vanaf zijn eerste scène toonde Hugo dat hij niet gewoon een zanger is die een keer meespeelt in een voorstelling, maar dat hij wel degelijk zijn mannetje staat als acteur. Hij kreeg de lachers op zijn hand en toonde zich een mooie teamspeler. Voor het eerst sinds 1970 is het niet meer enkel Nicole en Hugo, maar ook voluit Hugo Sigal. “Eén keer en nooit meer”, zei Hugo recent over zijn terugkeer naar het theater, maar hopelijk komt hij daar op terug. Hij zette een mooie rol neer als failliete vader van een jongen die mogelijk een meisje zwanger maakte, in een voorstelling die nog niet klaar leek voor de première.

Er is tijdens de repetitieperiode duidelijk veel tijd en werk gestoken in het creëren van een Jan Van Dyke-show, maar daarbij werd vergeten een goede komedie te maken. Jan Van Dyke is steengoed in wat hij doet en het publiek draagt hem op handen. De grootste lachsalvo’s zijn voor hem, daar is het stuk door Dirk Lavrysen en Jan Van Dyke ook voor geschreven. Maar dit is een theaterstuk, geen eigen show. En dan mag de hoofdrol ten dienste van de voorstelling staan, niet omgekeerd.

Mogelijkheden zijn er meer dan voldoende, want de perikelen rond een meisje met twee potentiële toekomstige papa’s hebben alle nodige ingrediënten voor een geslaagde komedie. Mits een stevige dosis schaaf-, knip- en plakwerk kan met een dubbelrol voor Jan Van Dyke, de komende dagen nog een sterke productie worden. Opvallend is dat de cast het ondanks de euvels toch goed doet. Karel Deruwe is hilarisch als de vader van het zwangere meisje, een dominante kolonel die als een uit een videogame gestapte Vlaamse Rambo door de voorstelling dendert. En Britt Van der Borght haalt alweer alles uit met het weinige dat ze hier krijgt.

De

Tante

van

Charlie,

De Tante van Charlie,

Hugo Sigal (rechts) in