Antwerpen “Wie weet speelt er in de toekomst wel een vrouw met ons mee”

Dakkagroep El Hilaal zorgt voor sfeer op feesten en trouwstoeten

e zijn bij het brede publiek nog niet zo bekend als NoMoBS of Soufiane Eddyani, maar ze hebben wel duizenden fans in heel Europa. De MarokkaansAntwerpse dakkagroep El Hilaal (het heelal) mist maar weinig Marokkaanse feestjes in onze stad.

Overdag werkt Achmed Aboudar als beveiliger in een bekende elektronicazaak in het Century Center op de De Keyserlei. Maar ’s avonds, vooral in het weekend, ruilt hij zijn uniform voor een kleurrijke djellaba met traditionele balgha (leren puntsloffen) eronder. “Ik ben opgegroeid op het Kiel. Ik heb deze muziek vooral via internet leren kennen. Vijftien jaar geleden zijn we onze eigen groep begonnen met wat vrienden. In Marokko zijn dakkagroepen heel populair. Wij hebben de meeste nummers geleerd dankzij filmpjes online. YouTube heeft ons heel hard geholpen.”

In Brussel zijn er een stuk of tien dakkagroepen die Marokkaanse feestmuziek spelen op traditionele instrumenten. In Antwerpen is er eigenlijk maar één bekende: Dakka El Hilaal. “Meestal zijn het oudere mannen die een dakkagroep vormen. Ons voordeel is ACHMED ABOUDAR dat we allemaal rond de 30 zijn. Jonge mensen die trouwen, vinden dat vaak wel tof. Wij zorgen echt voor de sfeer”, vertelt Achmed Aboudar. “Soms zijn er ook meisjes die les bij ons willen volgen. Misschien speelt er in de toekomst wel een vrouwelijke muzikante mee. Dat zou goed kunnen.” Het is zaterdagavond en de mannen zijn geboekt voor een besnijdenisfeest. Ze verzamelen in een garagebox op het Kiel, waar ze hun kleding en instrumenten opslaan en kunnen repeteren. “Hier kunnen we zo veel lawaai maken als we willen”, zegt Achmed Bolamba. Er staan twee zetels, een kast met kleding en heel wat instrumenten. “We worden heel veel gevraagd. Soms willen we het eens wat rustiger doen, want de combinatie met een job en een gezin is zwaar, maar we willen onze fans niet teleurstellen.” Vorige week waren ze nog in Nederland, en ook in Frankrijk, Duitsland en zelfs Denemarken treden ze op. “Maar het vaakst toch in Antwerpen, waar we veel volk kennen.” Op trouwfeesten worden ze het meest gevraagd, en nog vaker op de trouwstoeten die de afgelopen weken een paar keer in het nieuws kwamen. Hoe kijken zij daar tegenaan, als kenners van het fenomeen? “Het is in onze cultuur een heel belangrijk moment