“Zelfs Oscarwinnende regisseurs zijn weg van onze nieuwe film”

atthias Schoenaerts is niet de enige Antwerpenaar die het maakt in de Amerikaanse tv en filmwereld. Te midden van Sunset Boulevard in Los Angeles leidt Bert Hamelinck (49) een bedrijf van 120 mensen. De CEO van het productiehuis Caviar – van onder meer – was heel even terug in de stad.

Bert Hamelinck woont met zijn gezin diep onder de beroemde Hollywood-letters in Mid City, een toepasselijk genoemde wijk tussen Downtown Los Angeles en de Stille Oceaan. Maar tijdens zijn driemaandelijkse bezoeken aan ons land huurt hij een appartement in de Antwerpse Kloosterstraat, waar je van op het dakter- ras een prachtig zicht hebt op de skyline van ’t Stad. De torens vallen misschien een tikkeltje lager uit dan in zijn nieuwe woonplaats, maar ze zijn minstens dubbel zo charmant. “Wanneer ik Amerikaanse vrienden hier uitnodig, staan ze allemaal versteld”, zegt Hamelinck. “Wat je op zo’n kleine oppervlakte bij elkaar vindt, is toch uniek: de winkels, de cultuur, de restaurants, en dat allemaal op wandelafstand. Grote internationale media beschouwen Antwerpen niet zomaar als een van the places to be.” De film- en tv-producer groeide op in Oud-Heverlee in de buurt van Leuven, maar verhuisde op zijn 19de naar Antwerpen. Tot vijf jaar geleden woonde hij in de Berchemse wijk Pulhof. Maar dikwijls was hij daar de laatste jaren niet meer te vinden. Zijn productiebedrijf Caviar kreeg steeds meer opdrachten in de Verenigde Staten en dat was uiteindelijk niet meer te combineren met een normaal gezinsleven. “Ik reisde continu op en af naar ons kantoor in Los Angeles. En als ik in België was, draaide ik twee shiften per dag. Door het tijdsverschil van negen uur beginnen ze daar pas aan de werkdag wanneer die voor ons hier stopt. Dat tempo was moordend. Door onze verhuis is het nu veel leefbaarder geworden. Ik begin weliswaar vroeg, om 7u, om mijn Europese zaken te regelen. Maar daar houd ik om 10u mee op of ’s middags ten allerlaatste. De rest van de dag heb ik dan voor onze Amerikaanse projecten en ’s avonds ben ik vrij.” Met die vroege ochtenden schaart hij zich trouwens voluit achter een typisch Californische gewoonte. “LA’ers leven met het zonlicht. Ze staan vroeg op en maken het ’s avonds niet te laat. Zelfs op een zondagochtend om 7.30u heerst er al een geweldige drukte in de koffiebars.” Het kantoor van Caviar in Los Angeles telt ondertussen een vijftigtal werknemers. Ze maken er veel reclamespots en videoclips (zie kader), maar sinds een paar jaar zijn daar ook langspeelfilms bijgekomen. De eerste, Diary of a Teenage Girl, kreeg meteen lovende kritieken en won niet alleen een prijs op het Filmfestival van Berlijn, maar ook de award voor de beste debuutfilm van 2015 in de VS. “Sindsdien beginnen de mensen die ertoe doen ons te kennen”, zegt de producer. “En nu we ook voor onze tweede film zulke goede kritieken krijgen, zullen we wellicht nog betere scenario’s in de bus vinden.” The Rider is het aangrijpende verhaal van een indiaanse rodeocowboy op een reservaat die na een bijna fatale val van zijn paard een ander leven moet beginnen. De film van de van oorsprong Chinese regisseur Chloé Zao ging in première in Cannes en won daar de hoofdprijs van de Quinzaine, een van de belangrijke competities van het festival. “Na die première wist ik dat we een gevoelige snaar geraakt hadden”, vertelt Hamelinck. “Toen de zaallichten aangingen, zag ik dat bijna iedereen van de 900 aanwezigen zat te wenen. Geen twee dagen later konden we de distributierechten al verkopen aan Sony Pictures Classics.” Ondertussen trekt The Rider langs alle grote filmfestivals, onder andere dat van Gent. “Een van de leukste festivals was in Telluride, een bergdorp in Colorado dat een van de meest exclusieve filmfestivals ter wereld organiseert. Ze weten daar als geen ander de Oscarwinnaars van het volgende jaar te voorspellen en het is er zo klein dat je iedereen met naam en faam gewoon op straat tegenkomt. Barry Jenkins (de regisseur van Moonlight, die dit jaar de Oscar voor de beste film won, red.) en Alejandro Innaritu (de Mexicaan die Oscars won met The Revenant en Birdman, red.) waren helemaal weg van onze film.”

Zelf zal The Rider dit jaar niet kunnen meedingen naar de Oscars. De film verschijnt namelijk pas in 2018 officieel in de zalen. “We willen de buzz rustig opbouwen via de festivals”, zegt Hamelinck. “Want het is niet simpel om te concurreren tegen films met grote budgetten en grote sterren die gigantische Oscarcampagnes kunnen betalen. Je moet dat bekijken als een politieke campagne. De 8.000 mensen die mogen stemmen, geven nooit een Oscar aan een film die ze niet kennen. Met een mastodont als Sony achter ons behoort zo’n campagne al meer tot de mogelijkheden.” Bert Hamelinck heeft vier kinderen. Zijn twee dochters studeren allebei aan de universiteit van Antwerpen. Zijn zonen zijn een stuk jonger en verhuisden mee naar Los Angeles. “Thuis blijven we Nederlands spreken, ze kunnen perfect die switch maken. Met mijn dochters bel ik heel vaak en ze komen ons bezoeken in de vakanties. De ecologische voetafdruk van mijn gezin is zorgwekkend, moet ik toegeven.” De levenskwaliteit in Los Angeles ligt heel hoog, onder andere dankzij het mediterrane klimaat en de prachtige natuur. “En overal zie je dat wijken die vroeger berucht waren voor geweld en rellen opnieuw opleven. Het onderwijs doet het steeds beter. En er is eindelijk een einde gekomen aan de jarenlange droogte die de stad teisterde. We hebben een winter gehad met enorm veel sneeuw in de bergen en regen in de stad. Net als in Antwerpen komen er veel gezinnen terug naar de stad.”

In de vijf jaar sinds hij verhuisd is, heeft Bert het verkeer in Antwerpen en de rest van het land zien exploderen. “Veel mensen denken dat LA één grote snelweg is, waarop iedereen stilstaat. Integendeel, het gaat er vlotter dan hier. Overal sta je in België in de file, zelfs op de provinciewegen. Om naar het Filmfestival van