Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Als je het probleem zelf niet erkent, lukt het niet”
Ludo Van Campenhout weer aan de slag na behandeling tegen alcoholverslaving
LUDO VAN CAMPENHOUT Antwerps schepen “Vrienden waarschuwden mij dat ik moest beletten dat mijn verslaving mijn realisaties zouden ondersneeuwen.” “Natuurlijk snap ik wel dat ik bij de mensen opnieuw het vertrouwen moet krijgen.” “De recepties waren niet het probleem. In het stadhuis drink ik alleen water. De trigger om te drinken lag vaak elders.”
Ben ik te empathisch voor de politiek en kan ik daardoor te weinig ‘neen’ zeggen? Wel, dat zeiden ze mij bij de Broeders Alexianen ook.” Antwerps schepen Van Campenhout (NVA) spreekt voor het eerst na zijn behandeling van zijn alcoholverslaving.
Ludo Van Campenhout hervat volgende week zijn werkzaamheden als Antwerps schepen van Sport, Personeel, Markten en Foren, Publiek Domein en Diamant. Hij heeft zich acht weken laten behandelen voor zijn alcoholverslaving bij de Broeders Alexianen in Tienen. De schepen liet zich gisteren op zijn kabinet al even briefen over de projecten van 2018. We hoopten te kunnen zeggen dat hij er goed uitziet, maar dat is niet het geval. Boven zijn linkeroog is een wonde genaaid en eronder ziet het duidelijk rood.
“Het is écht niet wat je denkt”, zegt Van Campenhout direct. “Ik ben gisteren gaan voetballen en kreeg een elleboog tegen mijn oog. Dat verklaart de wonde.” Hoe is het nu met u? Ludo Van Campenhout: Heel goed. Ik ben volledig uitgerust en fit. Ik ben er klaar voor om er terug in te vliegen. Volgende week zal het nog rustig aan zijn, maar daarna weer op volle kracht.
Ongeveer vijf jaar geleden liet u zich al op Curaçao behandelen voor uw alcoholverslaving. In maart dit jaar werd u ambulant begeleid op aansporen van burgemeester Bart De Wever en schepen Fons Duchateau. Waarom liep het weer mis? Ik had het na mijn ambulante behandeling goed onder controle. Omdat ik een deel op eigen kracht deed, kreeg ik door het bruusk stoppen met alcohol te drinken een epilepsieaanval in het Vlaams Parlement. Alleen liep het in september weer fout. Het was een combinatie van een drukke agenda, stress en vermoeidheid. Ik heb veel moeite met slapen. Dit is een van de valkuilen. Je grijpt dan naar alcohol uit de foute veronderstelling dat je er energie uit haalt. Omdat je weer naar de drank grijpt, voel je jezelf schuldig tegenover je vrienden. Het gevolg is dat ik daardoor nog meer dronk.
Hoe kwam de beslissing tot stand om u toch weer te laten opnemen? Er was een aantal incidenten geweest. Mijn vrienden waarschuwden mij dat ik moest beletten dat mijn verslaving mijn realisaties zou ondersneeuwen. Uiteindelijk waren het de collega’s van N-VA die mij adviseerden om me opnieuw te laten opnemen. Ik stond er op dat moment ook open voor. Ik wist dat er iets moest gebeuren. Als je zelf het probleem niet erkent, dan lukt het niet. Heeft u burgemeester De Wever al gezien? Neen, maar ik kreeg wel een sms: “Welcome back.”
Hoe zag uw dag eruit bij de Broeders Alexianen? Ik heb veel gesport en dat was goed. Alles draait rond structuur. Om 7u begin je aan de dag. Er werd samen ontbeten. Ik heb zeker minstens tien uur per week gesport. Ze hebben daar trouwens een zeer mooie sporthal. Daar lagen ook bokszakken. Ik had ze direct zien liggen (lacht, Van Campenhout is een bokser, red.). Ik hou alles nauwgezet bij in een boekje. Dat doe ik trouwens al sinds ik de marathon van Stockholm heb gelopen. Zo’n boekje motiveert je. Je kunt je prestaties volgen, maar je merkt het ook als je een paar dagen niet hebt gesport. Ik voelde mij dan schuldig. Daarnaast waren er individuele gesprekken en in groep. Die waren zeer intens. Je doet echt aan zelfreflectie. Het is een confrontatie met jezelf. Wat leerde u dan? Waar ik op moet letten. Wat de valkuilen zijn. Dat ik bijvoorbeeld moet genieten van niets te doen en mij daar niet schuldig over hoef te voelen. Dat ik meer moet doseren. Zo doe ik bijvoorbeeld veel aan sport, maar het zijn allemaal intensieve sporten, zoals
boksen. Ik ga nu waarschijnlijk yoga of tai chi doen. Daarnaast zijn er mijn positieve punten, zoals gedrevenheid en doelgerichtheid. Ik ben ook empathisch, met als gevolg dat ik moeilijk neen kan zeggen.
U bent te empathisch voor in de politiek? (lacht) Dat zeiden ze bij de Broeders Alexianen ook. Ik kreeg tijdens mijn verblijf de instrumenten om mij daartegen te wapenen.
Nog niet overwogen om zoals uw collega’s schepenen Philip Heylen (CD&V) en Rob Van de Velde (NVA) de stap naar de privé te zetten? Als ik dat wou, had ik dat al verschillende malen kunnen doen. Al vanaf jonge leeftijd ben ik gebeten door deze stad en de politiek. Als je in de stad goede dingen realiseert, dan zijn die ook tastbaar. Als ik door Antwerpen wandel zie ik om de minuut wel iemand op een Velo-deelfiets passeren. Dat geeft mij zeer veel voldoening.
Hier zit iemand die opnieuw aan de verkiezingen wil deelnemen en zijn schepenambt wil verderzetten? Ik ben daar eerlijk gezegd nog niet mee bezig geweest. Het zou natuurlijk raar zijn als ik zeg dat ik niet verder zou willen doen. Ik ben beschikbaar voor de partij. Natuurlijk snap ik wel dat ik bij de mensen opnieuw het vertrouwen moet krijgen. Als schepen kan ik wel een mooi palmares voorleggen. Mensen zien dat ook en dan komt de rest wel vanzelf. Ik benader het natuurlijk met een zekere onthechtheid. Je weet nooit in de politiek. Krijgt u nog veel steun? Ik heb de indruk dat ik nu zelfs meer steun kreeg dan toen ik mij liet opnemen op Curaçao. Er waren wel wat scheldpartijen op sociale media, maar voor de rest kreeg ik veel positieve reacties van de mensen. Ze juichten het toe dat ik een drastische beslissing had genomen door mij weer te laten opnemen.
Een verkiezingscampagne en de verkiezingen vormen wel een stressvolle periode. Zijn de verlokkingen om weer te drinken dan niet groot? Ach, ik heb al aan veel verkiezingen meegedaan. Vergeet niet dat na mijn eerste opname vijf jaar geleden er ook direct verkiezingen waren. Dat is toen zeer goed verlopen. Ik wil het volgende jaar nog alles geven voor deze stad, zeker ook voor Bart. Hij is een historische burgemeester. Bovendien heb je dan een duidelijk doel voor ogen.
U bent wel schepen van Personeel en hoort het goede voorbeeld te geven. Krijgt een personeelslid bij de stad met een alcoholprobleem evenveel kansen als u? Wij hebben bij de stad Antwerpen een zeer goed preventiebeleid. Het is dus niet zo dat personeelsleden geen kansen krijgen. Ik ben trouwens altijd pleitbezorger geweest van zo’n beleid. Toen het college zich nog moest uitspreken over tuchtstraffen voor personeelsleden kreeg ik soms van de socialisten in het college het verwijt dat ik té sociaal was (lacht).
Is uw visie op verslaving nu gewijzigd? Neen. Het kan iedereen overkomen. De mensen die opgenomen waren in Tienen waren een staalkaart van Vlaanderen. Het zijn wel gevoelige mensen, maar met een enorme veerkracht. Ik geloof niet dat het te maken heeft met omgevingsfactoren, want elke oorzaak achter iemands verslaving is anders.
U legt geen link tussen opgroeien in het café van uw ouders met uw alcoholverslaving? Helemaal niet. Het café was onze woonkamer. Ik deed er mijn huiswerk bij een flesje bruiswater. Ik zag natuurlijk wel de verschillende fases van verslaving. Ik herinner mij dat er in ons café twee zware alcoholverslaafden waren. En weet je wie er het meest neerkeek op deze mensen? Zij die ook al problematische drinkers waren. Ik heb steeds een zekere empathie gehad voor deze mensen. Wat ik echter op jonge leeftijd nooit had gedacht, was dat ik zelf verslaafd zou zijn.
U begint volgende week terug te werken. Dat betekent ook recepties en sportcafetaria’s. De verlokkingen zijn groot. Als u vraagt of ik nu een aantal plekken ga mijden, dan is het antwoord neen. Ik ga mij niet opsluiten. Ik blijf naar voetbal, basket en volleybal gaan. Dit zijn de dingen die ik graag doe. De recepties waren ook niet het probleem. In het stadhuis drink ik alleen water. De trigger om te drinken lag vaak elders. Ik besef dat ik natuurlijk waakzaam moet blijven en meer rust moet inbouwen in mijn agenda. Ik wil het goed doen. Er staan nog veel mooie projecten op stapel en daar ga ik nu voor.