Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Moeder doodt twee van haar kinderen na 27 moordpogingen
Twintig jaar cel voor vrouw die peuters mishandelt om zelf aandacht te krijgen
Jarenlang liep M.B. (36) uit Molenbeek ziekenhuizen in en uit met haar “zieke” kinderen. Pas na 27 moordpogingen én twee overleden peuters, viel de kindermoordenares door de mand. Gisteren kreeg ze 20 jaar cel omdat ze haar vier kinderen probeerde te verstikken met een kussen. “Dat ze slaag kreeg, kan zo’n barbaarse daden nooit goedpraten”, zei de rechter.
De beroemde Duitse baron Münchhausen ging als fantast de geschiedenis in wegens zijn sterk overtrokken verhalen over zijn vermeende belevenissen in de Russische krijgsdienst in de 18de eeuw. Hij wou zelf in de belangstelling staan, ten koste van anderen. Later werd het bekend als een zeldzaam syndroom: Münchhausen by proxy. Veelal gaat het om moeders die hun kinderen ziek maken om zelf aandacht te krijgen. Hun camouflage: liefdevol en bezorgd overkomen.
Dat deed ook M.B. (36), moeder van vier, jarenlang: mist spuien op de spoeddiensten, waar haar vier kinderen jarenlang kind aan huis waren: eerst Romaïsse, dan Waed, en later A. en M. Omdat haar twee jongste kinderen nog leven, blijft hun naam anoniem.
Twee dode kindjes in één jaar
Telkens kwam ze in paniek met een kind op de spoeddienst aangelopen. Of kwam er thuis een ambulance na een paniekerig telefoontje. “Mijn kind heeft ademhalingsproblemen en is het bewustzijn verloren”, klonk het telkens. Dat gebeurde vaak. Heel vaak. Maar omdat M.B. geregeld van ziekenhuis switcht en van “ziek” kind, had het verplegend personeel niets in de gaten. M.B. leek een (over)bezorgde moeder die vaak op de spoed arriveerde voor een medische check-up.
In maart 2009 belandde Romaïsse, haar baby van tien maanden, een zoveelste keer op de spoed. Dokters konden niets meer doen. Het baby’tje stierf door ademhalingsproblemen. Amper negen maanden later een nieuw drama: Waed, 2 jaar en vier maanden, werd in een ander ziekenhuis opgenomen. Na een strijd van vier maanden overleed hij alsnog.
Twee dode kinderen in één jaar, maar niemand vermoedde kwaad opzet. Onderzoek kwam er niet.
Op de twee begrafenissen liep M.B. voorop, de blauwe plekken verbergend die ze thuis had opgelopen. Een jaar eerder had ze wel een klacht wegens partnergeweld ingediend. Haar man weet de slag in haar gezicht aan een eenmalige dronken nacht op café.
Defibrillator
Wanneer ook dochtertje A. op de spoeddienst belandde met hartproblemen, werd zelfs preventief een defibrillator ingeplant. “Gezien de familiale voorgeschiedenis kunnen we maar beter preventief handelen”, oordeelden de kinderartsen. Op 31 oktober 2012 barstte de bom als M., het vierde kindje, op het nippertje kon worden gered. Een kinderarts vertrouwde het niet en sloeg alarm bij het parket van Brussel. Wat later belandde de moeder in de cel.
Onderzoek bracht hallucinante feiten aan het licht: M.B. had maar liefst 27 keer haar kinderen met een kussen proberen te verstikken. “Vaak deed ze dat minutenlang. Ze wist dat de kindjes nog te zwak waren om het kussen op hun hoofdje weg te duwen”, zei de Brusselse rechter gisteren.
Haar handelingen werden omschreven als één grote schreeuw om aandacht. “Maar de klappen die je kreeg van je man zijn nooit een excuus voor wat je hebt aangericht. Zelfs als je dochtertje nodeloos een defibrillator kreeg ingeplant, zweeg je.” De moeder zei dat ze niet wist wat ze haar kinderen aandeed. En dat ze haar kinderen niet dood wilde. “Ik deed het om te ontsnappen aan de klappen van mijn man”, zei ze. Haar advocate, Nathalie Gallant, vroeg tevergeefs om haar in een psychiatrie te plaatsen.
De rechtbank stuurt de dubbele kindermoordenares voor twintig jaar naar de cel. “Omdat ze bewust en met voorbedachten rade toesloeg.” Waarna de Molenbeekse moeder in tranen uitbarstte. Moederziel alleen. De familie, die haar destijds zo massaal steunde bij de twee begrafenissen, was er niet. Ook haar agressieve man, intussen een ex, bleef afwezig.