Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Speelster op iconisch beeld: d uithuilen op schouder van hertogin van Kent
Gewezen Wimbledonwinnares Jana Novotna verliest strijd tegen kanker
Haast niemand wist dat ze een slepende ziekte had – typisch haar. Maar gisteren raakte bekend dat de Tsjechische Jana Novotna na een jarenlange strijd tegen kanker stierf op amper 49jarige leeftijd. “Ze is veel meer dan de huilende speelster die werd getroost door de hertogin van Kent.”
“Toen ik de volgende dag de krantenpagina’s opensloeg, zag ik overal de hertogin van Kent die mij troostte. Ik voelde mij heel even toch een winnaar.”
Wie Jana Novotna zegt, denkt in de eerste plaats aan haar eerste Wimbledonfinale, in 1993 tegen Steffi Graf. Hoewel ze riant leidde, verloor ze toch nog. Bij de uitreiking barstte ze in tranen uit, en zowel de hertogin van Kent als Graf troostten haar. Vijf jaar was het toch raak in Wimbledon. Weg met het imago van choker, iemand die verlamt op beslissende momenten.
Novotna, die in 1999 stopte, was altijd introvert. Slechts enkele naasten, zoals haar voormalige Nederlandse coach Betty Stöve, wisten dat ze ziek was en al enkele jaren tegen kanker vocht. “Ze heeft drie jaar hard gevochten en is veel te vroeg van ons heengegaan. We zullen haar missen”, zei zij.
Zelfs haar Nederlandse dubbelspelpartner Kristie Boogert, die met Novotna in 1996 een dubbelspeltitel won, wist niet dat ze ziek was. “Ik ben in shock”, reageert ze bij de Nederlandse NOS. “Dit zag ik in de verste verte niet aankomen.”
Boogert en Novotna trainden destijds geregeld samen in Schoten. “Iedereen denkt bij Novotna aan die huilbui op de schouders van de hertogin van Kent in 1993. Alsof ze altijd bezweek onder de druk. Ze is echt verguisd en ongenadig hard beoordeeld. Dat heb ik altijd oneerlijk gevonden. Kijk maar eens naar haar erelijst.”
Drie olympische medailles
Novotna, die in 2005 in de Tennis Hall of Fame werd opgenomen, is inderdaad meer dan haar Wimbledontriomf in 1998. Naast haar grandslamtitel op het heilige gras pakte ze liefst zestien grandslamtitels in het dubbelspel en behaalde ze drie olympische medailles, twee zilveren plakken in het dubbelspel (Seoel 1988 en Atlanta 1996) en een bronzen in het enkelspel (Atlanta 1996), en was ze op een bepaald moment nummer twee van de wereld. In 1998 won ze met Tsjechië de Fed Cup. In 1999 stopte ze. Ze werkte nadien een tijd als tv-commentator en coach.
“Ze keek altijd wat nors”, zegt Boogert. “De mensen zien liever een glimlach, maar dat kan niet altijd. En ze was heel erg op zichzelf. Daarom wist ook niemand dat ze ernstig ziek was.”