Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Pakkend afscheid van stamgast Rudi in café Den Engel
Café Den Engel zegt vaarwel aan overleden stamgast
Veel volk gisteren in café Den Engel, meer dan anders op een maandagavond. De avond stond in het teken van Rudi, een van de vaste en graag geziene stamgasten. Twee weken geleden stapte hij uit het leven. Vrienden en familie kwamen samen om het glas te heffen op hun geliefde vriend.
Ieder volks stadscafé heeft haar trouwe stamgasten. In café Den Engel, en bij uitbreiding de cafés in de buurt van de Grote Markt, was Rudi jarenlang graag gezien. Steevast nam Rudi elke namiddag plaats in het café voor een koffie, een krant en een discussie over een maatschappelijk probleem, of over de belangrijkste bijzaak: het voetbal. Met extra aandacht voor West Ham Uni- ted en Beerschot Wilrijk, zijn favoriete ploegen. Geen Rudi zonder West Ham, zo bleek gisteren. Met de vlag van de club omhoog gehesen, klonk het clublied door de boxen: I’m forever blowing
bubbles. Vrienden en familie bliezen zeepbellen in de lucht.
Mee naar ‘den Beerschot’
Zanger en toogvriend Jelle Cleymans was een van hen. Hij praatte de avond aan elkaar en zong het nummer Afscheid van een vriend. “Want dat was hij, een vriend. Rudi was deel van het meubilair van Den Engel en dat zeg ik met alle respect. Je kon ervan op aan dat hij elke avond aanwezig was. Hij was sociaal en had een hart van goud. Rudi nodigde steeds iedereen uit om mee naar een wedstrijd van Beerschot Wilrijk te gaan kijken, mijn vader heeft dat een paar keer gedaan. Ook hij was een vriend van Rudi.” Jelle had het nog over de laatste woorden die hij tegen Rudi zei. “Uw favoriete ploeg is toch Arsenal, hé?”, grapte hij. “Rudi riep ‘nee!’ en lachte terug.”
Het was de eigenares van Den Engel, Linda Van Heymbeeck, die het initiatief nam om een afscheidsmoment te organiseren. “Rudi bleef graag plakken in het café. We maakten even vaak ruzie als dat we lachten, maar een ding is zeker: met Rudi heb ik me geen moment verveeld en het was een echte vriend. Onze kleindochters heten allebei Lily, volgens hem een teken dat we door het lot verbonden waren.”
Dat Rudi uit het leven stapte, is voor de aanwezigen onwezenlijk. En hoewel hij duidelijk met zijn eigen demonen vocht, stond de avond toch in het teken van de vrolijke man die Rudi was. “Vaak kwam hij het café binnen met een Schotse kilt aan en grapte hij dat hij er niets onder aan had.”
Op het nummer You’ll never walk alone stonden de cafégangers recht en zongen ze hand in hand uit volle borst mee. Daarna bleef het gezelschap nog plakken om verhalen te delen, verhalen die talrijk bleken.
REBECCA VAN REMOORTERE
Wie vragen heeft rond zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn via het gratis nummer 1813 of op www.zelfmoord1813.be