Bosuilburgemeesters

H et was een bevreemdend moment, zo rond vijf voor zes zaterdagavond in het Bosuilstadion, net voor de wedstrijd tussen Antwerp en Malinois. Paul Gheysens, de gulle geldschieter van Ghelamco die net een prachtige nieuwe tribune had neergepoot voor zijn ‘Royal Antwerp Club’ het nochtans belangrijke woordje Football rateerde hij in zijn enthousiasme had net vanuit het hart een oproep gedaan voor vriendschap en gezelligheid in het stadion, toen het woord gegeven werd aan de burgemeester van Antwerpen. Bart De Wever had nog geen twee woorden gesproken of het was al gedaan met de vriendschap en de gezelligheid. Een orkaan van ‘boe’s’ zwol op vanop de monolitische tribune 2, het enige oorspronkelijke deel van het stadion dat nog rest van bouwjaar 1923. Als je de beelden zag op een groot scherm achter het doel aan de kant van de door grote doeken verborgen ‘visbak’, leek het niet alsof de burgemeester veel last had van de oorverdovende afkeer voor zijn ambt. Hij leek in tegenstelling tot enkele dagen eerder niet meer verdrietig, en voelde zich op het eerste gezicht ook niet echt in zijn integriteit aangetast. Wat hij precies zei, ging verloren in het gejoel, maar we nemen aan dat hij de Great Old het allerbeste toewenste en niet onverhoeds een heildronk uitbracht op KFCO BeerschotWilrijk. Burgemeesters en de Bosuil, het zal wellicht nooit een hartelijke combinatie zijn. Geen idee hoe het in de tijd van Van Cauwelaert, Huysmans of Craeybeckx was, toen was ik er nog niet bij. Maar Patrick Janssens kwam een jaar of tien geleden eens kijken naar een thuiswedstrijd van Antwerp. Hij kreeg toen de hele match lang het ganse stadion over zich heen. Op de tonen van ‘Ajax is een wasproduct’ klonk het bijna 90 minuten ‘Janssens, komde foetbal zieng?’ Een verwijzing uiteraard naar zijn toenmalige sympathie voor de club die in die tijd met het stamnummer 3530 aantrad. Ook Leona Detiège, bij mijn weten niet bovenmatig geïnteresseerd in de belangrijkste aller bijzaken, heeft het voor eeuwig en drie dagen verkorven in DeurneNoord. Toen zij twintig jaar geleden de beslissing nam om de bouwvallige Bosuil te sluiten, kon Antwerp een paar maanden lang alleen uitwedstrijden spelen. De club raakte hopeloos achterop in de rangschikking en degradeerde dat seizoen naar tweede klasse. Misschien moeten aspirantburgemeesters van deze wonderbaarlijke stad nu al een mentale nota maken: ‘Dat voetbal, laat dat maar aan de supporters over.’