Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik begon gitaar te spelen om een lief te vinden”
Gitaarbouwer Ludwig Geudens (51) opende zondag deuren van zijn atelier LudArt
Op z’n vijftien begon hij gitaar te spelen, nu bouwt Ludwig ze zelf, van akoestische backpackergitaren tot klassieke en elektrische gitaren. “Alleen vegetarische gitaren, die bouw ik niet”, zegt Ludwig Geudens (51), die tijdens de Dag van de Ambachten zondag achter de snaren van zijn gitaren liet kijken.
Waarom jongens van gitaren houden? Omdat meisjes van gitaristen houden. “Toen ik vijftien was, was ik niet de slimste, niet de mooiste, niet de rijkste en… ik had geen lief. De oplossing voor dat laatste had ik al snel gevonden: gitaar spelen. Muziekschool heb ik niet gedaan, ik ben een autodidact. Ik leerde spelen met wat gitaarboeken - dat was de YouTube van toen.”
De magie van de gitaar deed zijn werk. Ondertussen is Ludwig 25 jaar getrouwd met zijn gitaarlief Goedroen. “We ontmoetten mekaar aan de universiteit”, zegt Goedroen Olieslagers (50), terwijl ze de tientallen bezoekers aan Ludwigs atelier met een warme glimlach ontvangt. “Ik studeerde Germaanse en wilde gitaar leren spelen. Ludwig wou me wel les geven. Hij speelde liedjes voor mij, en schreef er ook zelfs een speciaal voor mij. Ook vandaag vind ik het nog steeds romantisch als hij voor me speelt. Voor onze huwelijksverjaardag deed hij dat laatst nog fantastisch. Ja, ik ben zijn grootste fan.”
Te slim voor hout
Het meisje had hij, een gitaar ook. Dus waarom begon Ludwig 25 jaar geleden met gitaren bouwen? “Ik had een meisje naar mijn hart gevonden, maar ik vond niet echt een gitaar die me helemaal beviel. Dus begon ik aan een opleiding om ze zelf te bouwen, bij Walter Verreydt. Eigenlijk wilde ik al toen ik twaalf was houtbewerking studeren. Maar daar vonden mijn ouders me te slim voor, dus begon ik met Latijnse.”
Dat Latijn komt nu toch nog van pas. Want zonder picea abies geen gitaar. “Picea abies is een spar, en het vurenhout van deze spar is goed toonhout voor gitaren. Je vindt dat ook in de Brico, spar. Maar daar ga je geen goede gitaar mee krijgen”, zegt Ludwig, terwijl hij met z’n vingers tegen een stuk vurenhout tikt. “Hoor je dat? Die tik galmt nog drie seconden na. Dat krijg je alleen met vurenhout van traag groeiende bomen van zo’n 200 jaar oud die je vindt in koude klimaten. Geen wonder dus dat wie een echt goede gitaar wil, al zo’n 300 euro kwijt is aan goed hout.”
Ludwig trekt naar Spanje om het toonhout voor zijn gitaren te kiezen. “Daar heb je specialisten die alleen maar toonhout verkopen… Belangrijk bij de keuze van het hout is rekening houden met het klimaat van het land waar de speler woont. In België hebben we een gemiddelde luchtvochtigheid van 60 procent. Ik kies dan ook hout dat aangepast is aan het Belgische klimaat. Voor gitaristen uit de Sahara kan ik geen goede gitaar bouwen met wat ik hier in mijn atelier liggen heb.”
Naast vurenhout gebruikt Ludwig ook Canadese ceder en Indische palissander. “Een gitaar is gemaakt van een combinatie van houtsoorten. De Indische palissander bijvoorbeeld is geselecteerd op sterkte: vergeet niet dat de aangespannen snaren voor een druk van 40 kilo zorgen, da’s alsof je vier emmers met 10 liter water aan je gitaarhals hangt.”
Een half jaar bouwt Ludwig aan een gitaar. “Je moet zo’n 350 uren rekenen, van het handmatig samenstellen van de rosette met visgraat tot het vormen van de kop. Dan begrijp je dat de prijs van een gitaar bij mij tussen de 2.500 en 3.000 euro ligt. Leven van mijn gitaren? Nee, dat kan ik niet. Ik heb het eens berekend: ik verdien er iets meer dan 1 euro per uur mee. Nee, ik ben van 9 tot 5 belastingcontroleur.”
Belastingcontroleur
Gitaarheld én belastingcontroleur, dat klinkt als een ongewone combinatie. “Waarom zouden belastingcontroleurs niet creatief kunnen zijn, zoals ik? Ik heb trouwens een paar heel muzikale collega’s, we spelen soms samen”, zegt Ludwig, die graag wil laten horen hoe zijn handgebouwde gitaren klinken. Met Lieve Pirotte (56) en Marianne De Praeter (47) brengt hij een jazzy herfstnummer. “Lieve heeft bij mij de eerste handgemaakte gitaar gekocht waar ik echt tevreden over was. En met Marianne heb ik samen een gitaar gebouwd. Dat kan ook: dat we het samen doen en ik je bij de bouw begeleid en de knepen van het vak leer.”
Vegetarische gitaar
Met die vraag klopte student Vincent ook bij Ludwig aan. “Hij studeert aan de Steinerschool en wou als eindwerk een gitaar bouwen. Dat hebben we dan maar gedaan”, zegt Ludwig terwijl Vincent trots zijn handwerk bovenhaalt… dat klein uitvalt, niet groter dan een viool. Is dat wel een gitaar te noemen? “Ja hoor, dat is een kleine gitaar, een backpacker. Je hebt ook megagitaren, jumbo’s, die ideaal zijn als westerngitaar. En basgitaren, elektrische… Met gitaren is het als met honden: van pekinees tot Deense dog, ze zien er anders uit, maar ze behoren tot dezelfde familie.”
Alle dierenvrienden ten spijt, vegetarische gitaren bouwt Ludwig niet. “Ik gebruik twee belangrijke elementen van dierlijke oorsprong in mijn gitaren. De eerste is een lijm van konijnenpels, de andere schellak van lakschildluizen om te politoeren. Je kan ook een plastic-achtig alternatief daarvoor gebruiken, maar dat versmacht het hout: met schellak blijft je gitaar ademen.”
Niet alleen aan zijn studenten gitaarbouw, ook aan zijn eigen kinderen heeft Ludwig zijn liefde voor de gitaar doorgegeven. “Mijn dochter speelt klassieke gitaar, mijn zoon elektrische. En ik speel alle stijlen, van tango tot blues. Als het maar gitaar is.”
LUDWIG GEUDENS
Gitaarbouwer én belastingcontroleur ‘‘Waarom zouden belastingcontroleurs niet creatief kunnen zijn, zoals ik? Ik heb trouwens een paar heel muzikale collega’s, we spelen soms samen.’’