Gazet van Antwerpen Stad en Rand
En nu mikken op honderdste zege
Uitstekend weekend voor Sanne Cant. Net als Eli Iserbyt bij de beloften won de wereldkampioene bij de vrouwen zowel in het Duitse Zeven als in Hamme.
In Zeven ploeterde Cant het best door de enkelhoge modder en liet ze de Britse Wyman en de Amerikaanse Compton achter zich. In Hamme was ze lange tijd op achtervolgen aangewezen, maar beende ze in de finale het Amerikaanse duo Noble - Compton bij en liet ze meteen achter zich. Goed voor zeges nummer zes en zeven dit jaar. Plus: in de Wereldbeker zit ze nu aan drie op vijf en staat ze heel stevig aan de leiding.
Een verrassing, zegt ze zelf, na haar moeizame oktobermaand.
“Mentaal is het zelfs moeilijk geweest. Ik was wereldkampioene, maar ik kon mijn trui niet tonen zoals ik wilde. Ik deed wel overal mee, maar in de finale wilde het nooit lukken. Allemaal door die maag- en darmproblemen die mij lang dwarszaten. Die trainingsachterstand voel ik trouwens nog altijd. Ik win dan wel twee keer, maar ik voel dat ik nog altijd beter kan.”
Vos keert terug
Net als het gros van de crossers vertrekt Cant daarom vandaag op stage. In Spanje wil ze de conditie verder aanscherpen.
“Het is wel leuk dat je dat kan doen met twee zeges op zak. Dat motiveert. En de stage is ook nodig. In december keert bijvoorbeeld Marianne Vos terug in het veld. Tegen zulke kleppers ben je maar beter gewapend.”
Bovendien heeft Sanne Cant nog een ander doel: ze hoopt nog dit jaar de kaap van de honderd UCI-overwinningen te ronden.
“Ik zit nu aan 97. In de zomer heb ik mij daar eens mee beziggehouden: even tellen waar ik stond. Nog drie te gaan dus voor die honderdste. Dat zou toch een mooi getal zijn.”