“Indien niet uit liefde, doe het dan uit angst”

Herman De Croo pleit voor gecontroleerde instroom Afrikaanse werkkrachten

inister van Staat Herman De Croo (80) vindt dat Europa Afrikaanse migranten moet selecteren om in onze landen aan de slag te gaan. Hij pleit voor een tiental jaar van gecontroleerde arbeidsmigratie. “Zij kunnen dan geld opsturen naar hun familieleden, die daardoor niet de nood hebben om ook naar hier te komen.”

De Croo is terug uit Congo, waar hij in twee weken lang zowel met de president als met de oppositie kon spreken en een zeventigtal ontmoetingen had. Hij volgt de situatie in Afrika al lang. Door de EU-Afrikatop in Abidjan (Ivoorkust) is er nu extra aandacht. Het plaatje is niet fraai.

Meneer De Croo, hoe heeft u Congo en bij uitbreiding Afrika in de loop der jaren zien veranderen? Herman De Croo: De bevolking is al enorm toegenomen en groeit nog volop. Congo telde na de kolonisatie 15 miljoen inwoners, nu 80 miljoen. In Afrika woont een miljard mensen. Er wordt geschat dat het er over twintig jaar twee miljard zullen zijn, een verdubbe- ling. De kindersterfte daalt, hiv raakt onder controle, maar vrou- wen krijgen er in de meeste landen nog gemiddeld zeven, acht kinderen. De landen worden slecht bestuurd en de corruptie is overal. In de steden wonen mil- joenen mensen die gedetribali- seerd zijn, die geen banden meer hebben met de oude stammen. Losgeweekte proletariërs die niet elke dag kunnen eten en niks te verliezen hebben.

Mensen die massaal zullen migreren naar Europa, een migratiestroom die zijn voorgaande niet kent. We praten over een miljoenenmigratie die te verwachten valt en die we niet kunnen indijken. Met geen wetten en met geen bajonetten. Men kan dat wel zeggen, dat we dat kunnen tegenhouden, maar dat is niet zo.

De migratie uit het MiddenOosten via de Balkanroute is toch opgedroogd doordat ze fysiek is afgesloten en Turkije de migranten tegenhoudt?

Dat is niet vergelijkbaar, want die migratie is een peulenschil tegenover wat er op ons afkomt. HERMAN DE CROO 30% van de Europese bevolking wordt Afrikaans. Onze beschaving zoals we die kennen, staat op het spel, dus moeten we die verzekeren. Dat heeft nu eenmaal een prijs. Is het niet uit naastenliefde, doe het dan uit angst.

U stelt voor om het te proberen managen. We moeten nu selectieve arbeidsmigratie toestaan. De juiste mensen naar hier halen die we bijvoorbeeld inzetten in de zorg, waar er nu al tekorten zijn. De Europese bevolking vergrijst en groeit niet. Er zullen dus arbeidsplaatsen moeten worden ingevuld. We moeten dat voor onszelf doen, hé. Niet voor Afrika. Als die werkers hier geld verdienen, sturen ze 20% van hun loon op naar hun familie ginds, dat doen ze nu ook. Ik heb het over een plan van tien, vijftien jaar, om tijd te winnen. Als die families geld krijgen, hebben ze niet de nood om naar hier te komen. Het geld dat op die manier omgaat, is corruptievrij want rechtstreeks, en vijf keer meer dan wat er via ontwikkelingssamenwerking ingestoken wordt. Als de welvaart in Afrika stijgt, zal het geboortecijfer dalen.

Toch lijkt ook dat soort migratie, dat we nog kennen van de jaren zestig, een risico dat moeilijk in te schatten is. En het dijkt de grote massa niet in. Het geeft in een eerste fase ademruimte, samen met het werken op geboortebeperking, privéinvesteringen, natuurbehoud, gezondheidsbeleid, enzovoort. En inderdaad: je zit ook met toenemende spanningen tussen Noorden Sub-Sahara-Afrika, tussen islamitische en niet-islamitische landen. Maar de deur dichtdoen en het licht uit, en we zien wel hoe het er over x-aantal jaar uitziet, dat is geen oplossing. Dat is de kop in het zand steken en de boel laten ontploffen. SYLVIA MARIËN