Politiek België te fileren in ‘Tirade 2.017’ het allemaal echt hoor”

Voor Ben Weyts heb ik wel respect; hij is de knuffelbeer die de zachte kant in de politiek vertolkt. Dat is geen toeval, want dan kunnen de anderen van zijn partij hun ding doen. Hij doet dat bovendien met een enthousiasme dat ik bij veel anderen mis.

Dat ik die dingen raar vind, heeft niets met kleur of ideologie te maken. Ik besef goed dat mijn achillespees is dat mensen denken dat ik een rooie ben. Ze zijn écht fout. Dat was ik misschien lang geleden, toen ik een dertiger was, ten tijde van Steve Stevaert. Nu ben ik totaal kleurloos. Hooguit misschien wat groen.

Wat mensen zich bij je tirades kunnen afvragen: is dit dezelfde man als degene die twintig jaar geleden het lieflijke walsje maakte? Absoluut. Ik hou echt van u. Daarom maak ik me zorgen. Ik geloof de cijfers niet meer. Staan wij op het vlak van welvaart écht op de zevende plaats in de internationale ranking? Als ik in Antwerpen kom, zie ik het tegendeel. Ik vind het evenmin normaal dat ik in Brussel-Centraal van de trein stap en op 400 meter daklozen bots; in de rij voor soep, alsof we in Tsetsjenië leven.

Ik ben niet de grote politicoloog of socioloog die dat kan duiden. Ik voel wel dat de feiten en het cijfermateriaal waaraan ik mij als ADHD’er vastklamp, niet meer kloppen. Misschien ben ik daarom wel zo boos op de huidige regering. Die maakt er een zootje van. Die boosheid merk ik trouwens ook bij anderen, alleen helaas niet in de muziek.

Juist, je hebt laten verstaan dat je tijdelijk wil stoppen met muziek maken. Met als opmerkelijke reden: je platen hebben geen impact meer. Mijn laatste twee platen waren oprecht geëngageerd, soms tegen beter weten in. Nummers als Bimbo van het Jaar, Oud links en In de rij voor Soep gáán over iets. Die werden goed op de radio gedraaid en waren live sterk, maar ze hebben niets teweeggebracht. Dat kan ik niet voldoende vinden. Ik ben kwaad, iets wat ik in mijn muziek nog wel vertolkt maar niet meer verkocht krijg. Daarom stop ik minstens twee of drie jaar met muziek, zodat ik heel hard met Tirade bezig kan zijn. Dit is veel levendiger en directer. Puur economisch gezien is dit ook veel goedkoper. Nu toer ik met één lichtman langs volle zalen. Vroeger was ik met twaalf mensen onderweg. Op het einde van een tournee had ik iedereen goed betaald, om zelf met een enorme put achter te blijven. Een dure hobby, noemde mijn boekhouder het. (lacht) Ik had mij geamuseerd, maar was wel mijn eigen vermogen aan het opeten. Daarna heb ik deze beslissing genomen, ook omdat ik na mijn Tirade van vorig jaar voelde dat ik hier gewoon fucking veel goesting in heb.

Merk je dat wél iets in gang zet? Of kan je er vrede mee nemen dat velen toch vooral komen voor een vermakelijk avondje uit? Een vermakelijk avondje vind ik prima. Als ik hen kan laten inzien dat ze het voorbije jaar misschien toch niet zo goed hebben opgelet, dan beschouw ik dat als een lichte bonus. Maar de kern is wel oprechte verontwaardiging, zij het verpakt in een sneltrein van een show. Wil je mensen hiermee ook aanzetten tot revolte, tot Het zal je misschien verbazen, maar ik ben niet de militante kasseigooier. Nooit geweest, ook niet tijdens mijn punkperiode in Noord-Limburg toen De Brassers en anderen letterlijk bruggen vernielden. Bij mij was er eerder een evenwicht tussen verontwaardiging, verzet, goed geïnformeerd willen zijn en daar artistiek iets mee doen. Zoals wat Morrissey of de broers Liam en Noel Gallagher in Engeland doen. Zij schuwen de controverse niet, maar kunnen het goed uitleggen. Al zijn het misschien klootzakken, als hun muziek ook nog goed is, dan luister ik. Van Morrissey naar Meurissey: politiek interesseert mij mateloos. Ik vind dat in principe het edelste vak dat er is. Maar wat is er de afgelopen jaren gebeurd? De stelling dat politici ons vertegenwoordigen, is omgekeerd. Zij willen dat wij onze bek houden. Ho, dat vind ik een gekke wijziging van het reglement! Wij Vlamingen zijn nogal rap in ons gat gebeten, maar mogen wij nog iets zeggen?!

Moet de stilaan verzuurde burger ook niet de hand in eigen boezem steken? Ook, ja. Numeriek zijn we niet met zoveel, dus is het wiskundig normaal dat we geen busladingen briljante politici hebben. Maar wij zijn toch een raar volk, hé. Mensen moedigen mij aan om het eens goed te zeggen, maar als morgen hun tuinhuis scheef staat of hun grond door de invoering van de Boskaart niets meer waard is, stappen ze naar een bevriende schepen om wat te fiksen. Een populaire Zweedse minister die bij een alcoholcontrole 0,1 promille te veel in haar bloed had, nam de volgende dag ontslag. Zoiets is in België fictie. Niet dat wij daar naartoe moeten, maar hier ontbreekt het ons toch aan iets, noem het moreel fatsoen om de verantwoordelijkheid te nemen.

Ik heb het bijvoorbeeld moeilijk met de Romazigeuners die in Gent huizen kraken. Daarvoor moet er een nultolerantie zijn, in plaats van het maandenlange schaduwboksen van burgemeester Daniël Termont. Hetzelfde voor het hallucinante vastgoedverhaal in Antwerpen. De gewone burger mag geen steen verkeerd metsen, terwijl Bart De Wever zich laat influisteren hoe hij emotioneel moet reageren. Wat is daar nog echt aan? Om dan de website Apache aan te klagen? Dat die onderzoeksjournalisten vooral zo voortdoen en De Wever echt kwaad maken. De rest zal dan wel volgen. En op die manier ben jij verzekerd van stof voor volgende Dat is ook zo. Los daarvan doe ik dit graag. Ik word hier niet beter van of maak hier geen vrienden mee. Nu al wijzen mensen mij erop dat dit voor mij in dit land niet zonder gevolgen blijft. Jij gaat nooit nog een baan bij de staat vinden, zei iemand me. Top, hé?! (lacht) Dat was ik niet van plan, maar hij heeft gelijk. Terwijl dat niets zou uitmaken in een echte beschaving. Maar ja, dat zijn we steeds minder. Herinner je je de vrouw die onlangs op tv toegaf dat ze al vijftien jaar lang 2.900 euro netto ontvangt om niks te doen? Van de Walen zou die een standbeeld mogen krijgen. De Vlaming vloekt maar denkt stiekem dat hij dat ook wel zou willen. Wel, dát zijn wij. In Tirade vertel ik gewoon wat er in het nieuws is geweest. Terwijl ik een verhaal opbouw, zoals dat van de fiets van Ben Weyts die aan het station van Halle werd gestolen tijdens zijn persconferentie rond initiatieven om fietsdiefstal te verhinderen, zie ik mensen in de zaal elkaar al de pointe verklappen. Dat is het mooiste bewijs dat ik niets verzin. Op naar een nieuw seizoen!

o.a. 07/12 Tessenderlo, 14/12 Bornem, 15/12 Wuustwezel, 22/12 Beerse, 26/12 Borgerhout (De Roma), 06/01 Lommel, 10/01 Beveren, 11/01 Kapellen, 12/01 Herent, 19/01 Leuven (Het Depot), 22/01 Hasselt, 27/01 Zandvliet. www.stijnmeuris.be