Kinderen gelukkig hier”

Van 10.000 euro voor verwoeste kunstschool

België, dus ze bleven bij hun mama. Na orkaan Luis in 1995 zijn ze wel twee jaar in België komen wonen. Ayumi heeft ook in België gestudeerd. Ik blijf een paar keer per jaar naar hier komen: met de verjaardagen en net voor of na de feestdagen. Sint-Maarten is nog altijd mijn tweede thuis.” Wanneer we rond het eiland rijden, is Gene sprakeloos. Het is amper te zien dat er al iets hersteld is. Want overal waar we kijken, ligt alles aan flarden. Van de kleinste hut die volledig plat ligt tot meest mondaine villa die zwaar beschadigd is. “Alles is kapot”, zucht hij. “Op het Nederlandse deel ziet het er wel al veel beter uit dan vlak na de orkaan. Het ergste puin is geruimd, het vuil langs de wegen is weg. Maar het blijft onwaarschijnlijk. Iedereen die je hier aanspreekt, heeft hetzelfde verhaal. Ze moeten allemaal opnieuw beginnen. Huizen en hotels zijn compleet verwoest. Boten liggen langs de weg. Auto’s liggen ondersteboven. Het is waanzin. En dan zeggen ze dat dit de nieuwe norm wordt: orkanen van categorie vijf. Dat wil zeggen: windsnelheden van 320 kilometer per uur. Irma haalde 380 kilometer per uur, zelfs tot 400. Als dit de norm wordt, denk ik: kinderen, denk eens na over jullie toekomst hier. Maar ondanks het feit dat ze geteisterd zijn door drie orkanen, zijn ze gelukkig hier.”

“Hey, ken je mij nog?” Een vriendelijke dame stapt op Gene Bervoets af. Ze heeft in de jaren tachtig nog theaterles van hem gekregen. Vandaag is Silveria Jacobs minister van Onderwijs van Sint-Maarten, zo blijkt. Ze komt in naam van de Nederlandse regering officieel de sleutel van de gloednieuwe tent overhandigen. Net op het moment dat Gene, Tadzio en Ayumi Bervoets de cheque van het ingezamelde geld aan de kunstschool komen afgeven. “Wat een gelukkig toeval”, lacht de acteur. Gene wordt als een ware held onthaald en de familie Bervoets wordt uitvoerig bedankt. En met hen alle Belgen die hun steentje bijdroegen door geld te storten voor de school. “Een tijdje geleden kreeg ik een mail van Ayumi dat haar papa in België geld aan het inzamelen was, en dat ze eraan dachten om het aan ons te schenken”, vertelt Claudette Forsythe, directrice van de school. “Toen Gene mij deze week liet weten dat hij op het eiland was met een cheque van bijna 10.000 euro, dacht ik dat hij een grapje maakte. Zoals hij weleens vaker doet (lacht). Ik kon het niet geloven. België is zo ver weg. De mensen kennen ons niet. Maar ze hebben zo’n groot hart. Onze school bestaat nu vijf jaar. Voor de orkaan hadden we eindelijk onderdak gekregen op de bovenste verdieping van het oude overheidsgebouw. Toen kwam Irma. De plafonds stortten in, het dak waaide weg. We hadden niets meer. Met dit geld kunnen we eindelijk beginnen dromen van een eigen schoolgebouw. Onze kinderen zijn hier zo blij mee. Ze hebben geen huis meer, geen klas. En nu plots dit geld. Ik word er emotioneel van.” Gene, Tadzio en Ayumi kijken lachend toe hoe de leerlingen van de school hun voorstelling oefenen, die ze zaterdag zullen opvoeren voor het Nederlandse koningspaar dat op bezoek is op Sint-Maarten. Gene danst met hen mee. Claudette geniet. “Je doet het gewéldig.”