“Kindjes waren blij dat mama nog eens won”

Loes Sels mag na tien jaar (!) eindelijk nog eens handen in de lucht steken in Across

Tien jaar was het maar liefst geleden. Maar zaterdag in Hasselt mocht Loes Sels eindelijk nog eens vieren op een Across. De 32jarige renster uit Zoersel won in Limburg met kleine voorsprong op Ellen Van Loy.

“We wisten allemaal dat Sanne Cant dit weekend niet van de partij zou zijn”, zegt Sels. “Dan hoop je natuurlijk zelf om nog eens kans te maken op winst. Maar je moet het natuurlijk nog altijd doen. Ellen Van Loy was het beste weg, maar samen met Karen Verhestraeten zat ik vrij vlug in haar spoor. Tot Karen een gaatje moest laten en Ellen daarvan profiteerde om een kleine kloof te slaan. Ik reed echter vrij gezwind naar haar toe en voelde meteen dat ik over goeie benen beschikte. Niet veel later ben ik in de zandbak in de aanval te gaan. Veel voorsprong kreeg ik niet op Van Loy, die nooit opgaf. Toch heb ik met hand en tand die tiental seconden die ik had verdedigd. Uiteindelijk bleek dat net voldoende voor de zege.”

Je verzamelde dit jaar al een aantal mooie ereplaatsen. Onder meer in Niel leek je ook lange tijd op weg naar de zege.

“Daar kon ik het net niet afmaken. Misschien omdat ik het winnen ondertussen toch wat verleerd ben en ik tactisch misschien niet al te slim reed, als ik ploegleider Niels Albert mag geloven. Vorig jaar won ik wel nog eens een B-cross in Vorselaar, maar mijn laatste zege in een A-cross kon ik me niet meteen herinneren. Blijkbaar was het tien jaar geleden. Mijn dochtertjes Feline en Josien waren alvast enthousiast dat ze me daar zagen staan op het hoogste podiumtrapje. Sanne Cant is als een tante voor hen en die hebben ze natuurlijk al heel vaak zien winnen. ‘Wanneer win jij nog eens, mama?’, kreeg ik de laatste tijd weleens te horen. Van die vraag ben ik nu toch een tijdje af

(lacht).”

Smaakt deze zege naar meer? Misschien moet je je doelstellingen voor de komende weken wat bijstellen.

“Over mijn conditie mag ik niet klagen. Die is al sinds de wedstrijden in de Verenigde Staten heel goed. Alleen na Koksijde heb ik even gas moeten terugnemen. Het EK was een dieptepunt voor mij. Wellicht was ik nog niet goed gerecupereerd van de cross op de Koppenberg enkele dagen daarvoor. Maar goed, in de wereldbekerstand sta ik nog altijd op een zevende plaats en dat zou ik heel graag zo houden. Met nog een cross in Namen, die niet op mijn lijf geschreven is, wordt dat moeilijk, maar zeker niet onmogelijk. Ook het BK in Koksijde zit in mijn hoofd. Door het zand rijden is mijn specialiteit. Uiteraard zal Sanne Cant daar topfavoriet zijn en in normale omstandigheden kan ik niet aan haar tippen. Maar je weet maar nooit hoe een wedstrijd, en dan zeker een BK, evolueert.”

Loes Sels steekt de handen in de lucht. Voor het eerst sinds heel lang mocht de Zoerselse nog eens juichen op een Across.