Ouders herdenken overleden kinderen

Ouders over heel Vlaanderen kwamen zondag samen in Linkeroever, om lichtjes aan te steken voor hun overleden kinderen. “We vinden steun bij elkaar. Dat is het belangrijkste.”

“Kay, en alle andere overleden kinderen, mogen nooit vergeten worden.” Dat is het emotionele pleidooi van Hilde Ceulemans. Ze verloor haar zoon Kay in 2012, toen hij zijn vriend Wout probeerde te redden uit de Schelde. Beiden werden nooit teruggevonden.

Een jaar later organiseerde Hilde daarom de eerste Antwerpse Wereldlichtjesdag, om alle overleden kinderen te herdenken. “Via Facebook was ik in contact gekomen met een andere mama uit California, die ook haar kind had verloren”, vertelt Hilde. “Zij vertelde me over de Wereldlichtjesdag die zij elk jaar hielden. Ik vond het een prachtig initiatief, en ik stak zelf de eerste Antwerpse Wereldlichtjesdag in elkaar, in amper twee weken. Er kwamen toen enkele vrienden en familieleden opdagen, om samen Kay te herdenken.”

Ondertussen is Wereldlichtjesdag in Antwerpen aan haar vijfde editie toe. Zondagavond zakten een vijftigtal mensen uit heel Vlaanderen af naar Linkeroever, om elkaars overleden kinderen, broers of zussen te herdenken.

“We zijn ondertussen een enorm hechte groep geworden. We vinden steun bij elkaar, en dat is het belangrijkste.” Op Kays verjaardag krijgt Hilde soms verjaardagskaartjes van andere ouders, en zelf stuurt ze er ook op. “Kays naam zien staan op zo'n kaartje is voor mij enorm belangrijk. Zo blijft de herinnering aan hem altijd in leven.”

Vorig jaar maakten de ouders een groot hart met lichtjes waarop de namen van de overleden kinderen stonden. Dit jaar wordt er een vlinder gemaakt. “Het kaarsje zit in een potje waar de namen van de kinderen opstaan. Dat potje wordt ook steeds met de ouders meegegeven of opgestuurd.”

Ondanks het koude weer en de drukke eindejaars- en examenperiode, blijven mensen naar het herdenkingsmoment komen. “De ouders vinden het fijn dat we niet op een kerkhof samenkomen, maar in een zaal. Zo blijft er een warm gevoel achter.”