Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Heist-af-den-Berg
Onze reporter test de unieke skipiste van oud-doelman Jan Moons in Heist-op-den-Berg
Ook in HeistopdenBerg viel gisteren alleen maar wat motregen uit de lucht. Maar toch konden de inwoners een hele dag genieten van sneeuwpret op hun berg. Met dank aan oudvoetballer Jan Moons en co, die vrachtwagens met sneeuw lieten aanrukken.
Sommige mensen kijken er nog steeds van op als ze voor het eerst in het centrum van Heist-op-den-Berg komen en zien dat de gemeente een échte berg heeft. Ook al is een heuvel misschien een betere omschrijving. Dat neemt niet weg dat hij wel zo’n 48 meter hoog is en daarmee het op een na hoogste punt van de provincie Antwerpen is, na de nabijgelegen Beerzelberg. Boven op de Heistse berg ligt onder andere het gemeentehuis en de kerk. Sommige inwoners vloeken weleens op de beklimming als ze een nieuwe identiteitskaart moeten afhalen. Maar de berg geeft ook inspiratie.
ExRode Duivel
Al jaren lopen enkele Heistenaars met wilde plannen rond. Wat als we een skipiste zouden aanleggen op die berghelling? De gemeente gaf haar fiat en dus kon dat plan werkelijkheid worden. “We hebben dit jaar beslist om het erop te wagen en het gewoon te proberen”, vertelt ex-Rode Duivel Jan Moons, een van de initiatiefnemers. “We wisten dat het een heel avontuur zou worden, maar als je het niet probeert, dan weet je nooit of het kan lukken. We hadden vanmorgen wat problemen om de sneeuw uit de laadbakken te krijgen, maar met de hulp van een kraan is dat gelukt.”
De oud-keeper van onder andere Lierse baat elk jaar een winterbar uit tussen de cafés onderaan de berghelling en liet nu vijftig kubieke meter sneeuw aanrukken van de nieuwe skipiste Aspen in Wilrijk.
“Het parcours loopt op de openbare weg op de Bergop, een straatje dat ook al bij verschillende koersen zoals de Heistse Pijl is beklommen. De piste is zeventig meter lang en we hebben een laag van dertig tot veertig centimeter sneeuw kunnen leggen. Die moet het wel enkele dagen kunnen houden, ook al is het niet echt heel koud op dit moment. Tot vrijdag hebben we een sneeuwprogramma voor jong en oud.”
Alberto Tomba
Tegen de middag is de piste met de hulp van een kraantje en wat vrijwilligers klaar. We mogen voor de start van het evenement de kwaliteit van de sneeuw uittesten. “Doe maar, het is geen zwarte piste”, stelt medeorganisator Didier Praet van het Heistse bedrijf Snowmania me gerust. Ik vermeld nog even dat het wel twintig jaar geleden is dat ik nog op de latten gestaan heb en dat ik toen al een kluns was. Maar dan zijn we weg.
Ik blijk nog altijd geen Alberto Tomba te zijn, maar het lukt goed om recht te blijven. De sneeuw ligt vrij egaal en de balen stro boezemen vertrouwen in. Straks gaan hier kinderen initiatie krijgen, dus moet ik ook wel heelhuids beneden geraken. En dat lukt. Na zo’n vijftien seconden heb ik de zeventig meter lange helling bedwongen. Alleen het remmen is iets moeilijker. Ik word gelukkig een handje geholpen door de grote aankomstboog van de gemeente die ze nog volop aan het vullen zijn met lucht.
“Heb je nu al een beetje zin gekregen om echt te gaan skiën? Want dat is natuurlijk onze bedoeling”, vraagt Didier. Eigenlijk wel een beetje, moet ik bekennen. Al zal dat waarschijnlijk nooit zo onvergetelijk zijn als skiën in mijn eigen dorp.
Ondertussen begint het volk toe te stromen en wordt het drukker. Honderden kinderen glijden de berg af op plastic poepsleeën of grote rubberen banden. Later op de avond leren tientallen kinderen skien. “Je kan het niet vergelijken met de Alpen, maar de kinderen amuseren zich”, lacht Lauranne Van Loo terwijl haar schattige nichtjes Floor (5) en Noor (2) zachtjes naar beneden schuiven. “Eindelijk wordt de Heistse berg als een echte berg gebruikt.”