Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Nieuwe baas van Anderlecht, maar… “Ik blijf fan van Oostende”
Ludo Vandewalle kijkt geboeid uit naar huwelijk Anderlecht Marc Coucke
Anderlecht blijft in Belgische handen en daar mag ons voetbal best blij om zijn. Dat het een goede bekende is, stelt paarswit tevens gerust. Maar Marc Coucke zal zeer snel in de gaten krijgen dat Anderlecht en KV Oostende mijlenver uit elkaar staan. Onemanshows na een nederlaag worden in het Vanden Stockstadion niet gesmaakt. Er ligt ook wel wat werk op de plank.
Het is charmant hoe sommige mannen op leeftijd toch gewoon jongens blijven. Dat was ons idee toen Marc Coucke vijf jaar geleden KV Oostende kocht. In zijn jonge jaren was het wellicht een miniatuurspoorwegcomplex van Marklin, daarna kocht hij een bromfiets en nog later amuseerde hij zich rot in de farmaceutische branche, waar hij de top be
reikte. Na een tussenstop in het wielrennen zocht de puissant rijke Coucke het ultieme speeltje voor een maatschappelijk geslaagde vijftigplusser: een voetbalclub. Dat werd KV Oostende en dat was amusant. Vooral hijzelf amuseerde zich er kostelijk mee. Optredens na elke wedstrijd, winst of verlies. The band played on. Dat was de Marc Coucke die we kenden en die op die manier veel sympathie, maar door zijn aanstellerig gedrag ook antipathie opwekte.
Zou de recordtwitteraar beseffen dat dit nu gedaan is? We hebben het niet alleen over zijn verschijning in de kringen van de Brusselse bourgeoisie, die al sinds het ontstaan van de club de cultuur in Anderlecht bepaalt. Een uit de Vlaamse klei getrokken selfmade man die zich in het verleden al outte als een supporter van Club Brugge – nog voor hij Oostende overnam – zal de sfeer in het Vanden Stockstadion misschien willen maar niet kunnen veranderen. Op de eerste en enige Europese verplaatsing met KV Oostende in Marseille liep Coucke de polonaise, zwaaide met servetten tijdens Les Lacs
du Connemara (Michel Sardou), zong
uit volle borst My Butterfly (Danyel Gerard) en een eigen versie van de hit van Gérard Lénorman: La Salade des Gens Heureux, samen met de meegereisde kok Wout Bru. Hij schroomde zich er evenmin voor platte moppen te tappen met de microfoon in de hand. We hebben al vele Europese verplaatsingen met Roger Vanden Stock meegemaakt, maar hij heeft zelfs nog niet het begin van een lied aangeheven.
We schreven het al: zo’n clubcultuur is van enorm groot belang, belangrijker dan eender welke individualiteit. Je moet de supportersreacties kunnen aanvoelen en weten dat je de club iets moet bieden. Bij Anderlecht heersen andere normen dan in Oostende. “Verloren, maar we hebben ons toch geamuseerd”, zei Coucke nog na de nederlaag in de bekerfinale met Oostende in maart. In Anderlecht is dit de perfecte reactie om de fans tegen jezelf in het harnas te jagen. De underdogpositie wordt in de hoofdstad niet getolereerd, heeft Hein Vanhaezebrouck al mogen ervaren.
Een winnaar
Marc Coucke weet van aanpakken en durft, dat bewijst zijn carrière. Hij is een winnaar, maar in dat opzicht heeft hij wel wat werk voor de boeg. Onder impuls van Jo Van Biesbroeck, de man die de overname heeft gedirigeerd, was Anderlecht al de weg naar modernisering ingeslagen. Marketing en extrasportieve investeringen zijn niet langer vieze termen. Toch is Club Brugge met zijn korte lijnen, moderner management, dynamiek en frisse ideeën op bestuursvlak aan het weglopen van de recordkampioen. De grenzeloze loyaliteit van Roger Vanden Stock ten opzichte van medewerkers van heel veel jaren, durfde zich wel eens tegen de club keren.
Eens een ondernemer, altijd een ondernemer. Coucke investeerde veel geld in Oostende, maar door de verkoop van Jordan Lukaku, Landry Dimata en Adam Marusic kreeg hij ook veel terug. Dat zal bij Anderlecht, zij het op een hoger en duurder niveau, niet anders zijn. Hoe vermogend hij ook is, Coucke zal zichzelf niet aan emotiemanagement overleveren en voor Champions Leaguewinst gaan. Anders dan pakweg Roland Duchâtelet (Standard en STVV) zal hij niet tientallen miljoenen aan de club willen verdienen, maar het zal mits modern leiderschap toch rendabel moeten zijn.
Investeren
Anders dan Vanden Stock, die met de verkoop van zijn aandelen een zeldzaam mooie financiële zaak doet, zal Coucke moeten investeren. De jaarrekening van Anderlecht was niet florissant, dus zal er geld moeten bijgevoegd worden. Op korte termijn moeten er tijdens de wintertransferperiode al enkele nieuwe spelers worden aangetrokken. We zijn immers pas vier dagen na de historische 50nederlaag van Anderlecht op Club Brugge. Vanhaezebrouck wil een flankspeler en een spits, beiden van een beter niveau dan wat er nu rondloopt. Dat kost geld, veel geld. In Oostende pakte Coucke uit met zijn persoonlijke prijsbeest Nicolas Lombaerts, die met 1,5 miljoen euro een recordtransfer was. Bij Anderlecht kost een recordtransfer tien keer meer.
In zijn leiderschap kan Coucke zijn emoties uitschakelen, maar met zijn ontelbare tweets en veelvuldige mediaoptredens neemt hij geen blad voor de mond, bekritiseert hij eigen spelers en de trainer. Afwachten hoe de prikkelbare trainer Hein Vanhaezebrouck daarop reageert. En wat gebeurt er met huidig algemeen manager Herman Van Holsbeeck, die altijd zijn lot heeft verbonden aan Roger Vanden Stock? Zijn ervaring en netwerk is wellicht het grootste in het Belgisch voetbal. Maar anders dan onder Vanden Stock zal hij zich niet veel misstappen kunnen veroorloven.
Nu de verrassing al is weggeëbd, kijken we geboeid uit naar hoe het huwelijk Anderlecht Coucke zal uitpakken.