Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Voetballer Eugene (18) uit Berchem: “Ik wacht bang af ”
Illegaal
Eugene Djangmah (18) uit Berchem wacht geduldig de uitspraak van de Dienst Vreemdelingenzaken over zijn regularisatieaanvraag af. Ondertussen organiseren vrienden en kennissen de ene steunactie na de andere. “Ik zou iedereen individueel willen bedanken, maar dat gaat niet”, zegt Eugene.
Hij heeft vorige week al een examen afgelegd voor zijn middenjury, in januari staat het volgende examen op de agenda. Dus heeft Eugene Djangmah (18) even tijd voor een gesprek. Over zijn lopende regularisatieaanvraag, over de arrestatie die zijn leven overhoop gooide, maar ook over de steun die hij vanuit zijn omgeving heeft gekregen. Want die steun is enorm. Steunactie na steunactie werd er al opgericht voor de Ghanees, met als resultaat dat de kosten voor zijn advocaat waarschijnlijk nu al gedekt zijn.
“Steun is overweldigend”
“Het is overweldigend dat zoveel mensen er voor me zijn”, vertelt Eugene. “Groots. Dat is het enige woord dat ik er voor heb. Maar tegelijkertijd heb ik het er een beetje moeilijk mee. Ik zou iedereen individueel willen bedanken, maar dat gaat niet. Ik voel me schuldig als ik ‘slechts’ dank u zeg. Toen ik werd opgesloten in het gesloten centrum voor illegalen in Vottem, stond mijn voetbalploeg bijvoorbeeld als één man achter mij. Daar kan ik hen niet dankbaar genoeg voor zijn. Slechts een paar vrienden kenden mijn situatie. Zij hadden wel gezegd dat ze er voor mij zouden zijn als ik opgepakt zou worden. Maar zoveel steun had ik nooit verwacht.”
Iedereen individueel bedanken wordt inderdaad moeilijk, want de Facebookpagina ‘Eugene verdient te blijven’, heeft bijvoorbeeld al 8.500 likes verzameld. Via allerlei initiatieven, uit verschillende hoeken, is ondertussen ook al meer dan achtduizend euro ingezameld.
Slachtoffer van vechtersbazen
Eugene kwam tien jaar geleden naar België met zijn vader, maakte snel vrienden op school en ging voetballen bij Groenenhoek Sport, aan de luchthaven van Deurne. Hij is er ook jeugdtrainer.
Begin november werd hij tijdens een incident op een fuif in Edegem gecontroleerd door de politie. “Er was ruzie ontstaan onder een groep jongeren die ik niet kende”, vertelt Eugene. “Dat maakte ik de politie ook duidelijk: ik had met die vechtpartij niets te maken. Die bewuste jongeren bevestigden dat aan de politie en zeiden dat ze niet wisten wie ik was. Maar mijn vrienden en ik moesten onze identiteitskaart afgeven. Die had ik niet.”
“Ik was me altijd bewust geweest van het gevaar dat ik liep als ik gecontroleerd zou worden. Daarom was ik ook nog nooit in aanraking gekomen met het gerecht. Die avond liep ik tegen de lamp. Ik kon geen identiteitskaart voorleggen, dus belde de politie naar de Dienst Vreemdelingenzaken. Ik wist dat dat niet goed was, maar ik dacht dat ze mij naar huis zouden sturen. Of een paar uur zouden meenemen naar het politiekantoor. Ik had niet verwacht dat ze mij meteen zouden opsluiten in een cel, en zouden overbrengen naar het gesloten centrum in Vottem. Daar kwam ik terecht bij vooral oudere mensen, van wie niemand Nederlands sprak.”
“Er hing een heel rare sfeer. Het is een ervaring waar ik niet graag aan terugdenk. Soms, bijvoorbeeld als ik alleen thuis ben, schieten de herinneringen me te binnen. Ik heb het daar nog altijd moeilijk mee. Toen ik na een paar dagen te horen kreeg dat ik naar huis mocht, geloofde ik het niet. Ik belde eerst naar mijn advocaat, die op zijn beurt naar het centrum belde om het te bevestigen. Pas daarna kon ik opgelucht ademhalen.”
Wachten in onzekerheid
Een drietal weken geleden stuurde Eugenes advocaat zijn aanvraag tot regularisatie in. “Nu wacht ik op de wijkagent, die bij mij thuis moet langskomen om te onderzoeken of ik echt op mijn adres woon. Hoe lang ik zal moeten wachten op een beslissing, weet ik niet. Iedereen zegt al van bij het begin dat het goed zal komen. Maar je weet het nooit, hé. Er is altijd die kans dat ik toch slecht nieuws zal krijgen. Dat houd ik in mijn achterhoofd. Als ik moet terugkeren naar Ghana, dan weet ik niet wat ik moet doen. Ik ken er niemand.”
Als zijn aanvraag wordt goedgekeurd, hoopt Eugene in april afgestudeerd te zijn. “Daarna wil ik verder studeren, misschien aan de hogeschool. Iets met economie zie ik wel zitten”, vertelt hij.
Te oud voor profvoetballer
Voetballen zal allicht altijd een hobby blijven, denkt Eugene. “Vorig jaar had ik de kans om bij Berchem (in eerste klasse amateur,
red.) te gaan spelen. Maar omdat ik geen papieren had, kon ik me niet inschrijven. Mede daardoor heb ik mijn droom om profvoetballer te worden opgeborgen. Als mijn identiteitskaart in orde was geweest, dan had Berchem misschien de start van iets kunnen worden. Maar nu word ik stilaan te oud. Niets aan te doen.”
Voetbal en school. Daar focust Eugene zich nu op. Dat hij de voorbije weken plots in het middelpunt van de belangstelling stond, daar heeft hij het soms moeilijk mee. Niet onlogisch; hij koos er niet zelf voor. Dankbaar is hij zeker. Maar hij wil ook gewoon jong kunnen zijn. “Ik hoop dat de uitspraak er snel is. Ik wil dit hoofdstuk afsluiten, zodat ik verder kan met mijn leven.”
Een koekjesverkoop, een ‘foute fuif’ en een benefietconcert: het zijn maar enkele van de initiatieven die er al zijn genomen om Eugene te steunen. Ondertussen is er al meer dan 8.000 euro ingezameld, en daar zal allicht nog een som bijkomen, want het benefietconcert moet nog plaatsvinden. “Met dat geld betalen we de advocatenkosten voor Eugenes dossier”, zegt Maurits De Preter, de initiatiefnemer van de steunacties. Zijn zoon was een van de eerste vrienden van Eugene toen die in België aankwam, en sindsdien is hij er kind aan huis. “Achteraf willen we ook voor Eugenes zus van 7 en zijn mama het nodige doen. En als er dan nog iets overblijft, denken we er misschien aan om een goed doel in dezelfde sector te steunen. Maar eerst is het vooral hopen op een goede afloop voor Eugene.”
Er werd een crowdfundingpagina opgericht waarop rechtstreeks gestort kan worden voor Eugene. Die bracht al meer dan 2.300 euro op.
Voetbalclub Groenenhoek Sport organiseerde een pannenkoekenverkoop, een koekjesverkoop, een ‘foute fuif’ en een brunch. Dat bracht ruim 3.000 euro in het laatje.
Eugenes oude school Pulhof in Berchem organiseerde onder meer een cake, een hotdog en een chocomelkverkoop en zamelde zo 1.200 euro in.
Op initiatief van de vrouw van Maurits De Preter werden er op verschillende loca ties koekjes verkocht ten voordele van Eugene. Ze zijn onder andere verkrijgbaar in cafés als het Zeezicht en Vrij België in Berchem.
Op 13 januari vindt in zaal De Nieuwe Vrede in Berchem het benefietconcert FairPlay plaats. Muzikanten uit uiteenlopende genres brengen er een voornamelijk akoestische set en er zal ook dans zijn en er is kunst gepland.
EUGENE DJANGMAH (18)
Voorlopig nog illegaal in het land “Ik wil dit hoofdstuk afsluiten en hoop dat er snel een uitspraak komt, zodat ik verder kan met mijn leven.”