Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Paté, grijze garnalen en steak voor daklozen
Danny uit ‘Project Axel’ bereidt mee kerstdiner in Antwerps restaurant De Peerdestal
Vorig jaar leefde hij zelf nog op straat, maar vrijdag stond Danny in de keuken van het Antwerpse restaurant De Peerdestal voor andere daklozen te koken. “Dit voelt heel goed vanbinnen”, zegt hij trots.
Op de lange toog in de keuken van restaurant De Peerdestal in de Wijngaardstraat staan tachtig bordjes paté klaar. Danny is druk bezig om op elk bordje wat uienconfituur te scheppen en het gerechtje daarna af te werken met cressonette. “Vorig jaar had ik niet gedacht dat ik nu hier zou staan”, vertelt hij. “Ik probeerde zelf ook uit de dakloosheid te geraken, maar Project Axel heeft me wel een duwtje in de rug gegeven. Ik ben het bewijs dat het echt kan om weer een gewoon leven te leiden.” In het tv-programma Project Axel op Vier kregen vijf daklozen elk 10.000 euro om hun leven weer op de rails te zetten. Restaurantuitbater Mike Vlasman staat bij de deur om de dak- en thuislozen te verwelkomen. Buiten krijgen ze een glaasje glühwein en daarna mogen ze binnen een tafeltje uitzoeken. “Een jaar of tien geleden heb ik drie jaar achtereen zo’n initiatief genomen. Omdat Danny nu bij mij in de keuken werkt, kreeg ik het idee om dat opnieuw te organiseren. Samen met Antwerp Diner vzw en radiozender Antwerpen fm hebben we alles geregeld en ik ben heel gelukkig als ik al die mensen hier zie.”
Aankomst met winkelkarretje
Dakloze Luigi, die altijd op de Groenplaats zit, komt met zijn winkelkarretje vol zakken aan. “Die zullen we wel ergens parkeren”, zegt een van de garçons vriendelijk. Andere daklozen worden elegant uit hun jas geholpen. “Amai, dat heeft nog nooit iemand voor mij gedaan.” Het menu is indrukwekkend. “Ik wilde geen tomatensoep met stoofvlees serveren”, zegt Mike Vlasman. “Daar staan wij niet om bekend. Het is dus paté geworden, bisque van grijze garnalen, rundersteak met bearnaisesaus, groenten en frietjes en apfelstrudel met ijs.” Aan een ronde tafel in de hoek is Axel Daeseleire aangeschoven samen met Graeme en Sahra, twee andere deelnemers van het programma. “Het is een soort reünie”, vertelt Axel. “Al kon niet iedereen erbij zijn. Dirk had afspraken in Oostende en Thom moest werken in Den Uil in Wilrijk. Maar dat is voor mij een perfect excuus om niet te komen.” Sahra heeft een rood kerstjasje mee voor het hondje van Axel. “Amai, dat is lief, dank u.” In plaats van 14 uur, mag Sahra nu 25 uur per week werken in Maxi Zoo in Deurne. “Daar ben ik blij om. Het is nog geen vast contract, maar hopelijk komt dat snel”, vertelt ze.
“Ik haat kerstmuziek”
Terwijl zangeres Sofie haar kerstnummers aanheft, maakt Sahra van de gelegenheid gebruik om Axel te vragen hoe ze eigenlijk wijn moet proeven. “Eerst walsen. Dan ruiken, en dan een slokje nemen en dat goed in je mond laten ronddraaien”, legt hij uit. “Wist je dat ik de druiven voor deze wijn nog zelf geplukt heb? Deze Domaine Fontaine komt van Luc De Roeck, een vriend van mij die in Frankrijk woont.” Graeme gedraagt zich nog net zo als tijdens de opnames. Het ene moment geniet hij van het gezelschap, het andere moment vloekt hij erop los. “Ik haat kerstmuziek. De laatste keer dat ik een gelukkige kerst heb gehad, kan ik me nauwelijks herinneren.” En dan tegen Sahra: “Hoe heet je, darling?” Graeme heeft Project Axel zelf niet gezien. Veel van de andere bezoekers wel. Ze komen zowel Axel als Sahra en Graeme gedag zeggen tussen de gangen door. Ook aan de andere tafels is de sfeer goed. “Dat televisieprogramma met Axel is maar een stunt”, vindt Luigi van de Groenplaats. “Maar dit diner is een prachtig initiatief. Het is jaren geleden dat ik zo’n lekker menu heb gegeten. Maar weet je wat ze met al dat geld van het televisieprogramma hadden moeten doen? Gewoon een groot terrein aankopen en daar stacaravans op zetten. Dan waren er nu veel meer daklozen van straat geweest.”
Eens een écht restaurant
Niet iedereen die in De Peerdestal aan tafel zit, is dakloos of dakloos geweest. Er zijn via sociale organisaties ook mensen uitgenodigd die moeilijk rondkomen of weinig sociale contacten hebben. “Mijn man en ik zijn allebei ziek. Als we maanden hebben met veel doktersbezoekjes, dan kunnen we aan het eind van de maand geen eten meer kopen”, zegt Iris Beeckman. “Daarom is zo’n diner als vandaag echt een cadeau.” Tafelgenote Elisa Mabeau knikt. “We zijn nog nergens zo vriendelijk bediend als hier. Een echt restaurant, daar komen we anders niet hè. Hier voel je niet dat je anders bent. Dat is misschien nog het mooiste van al.” MAAIKE FLOOR
ELISA MABEAU Te gast in De Peerdestal ”Een echt restaurant, daar komen we anders niet hè. Maar hier voel je niet dat je anders bent, dat is misschien nog het mooiste van al.”