Zeelui ‘thuis ver van huis’

één oogopslag”, vertelt Vanhoof. “Het schip is van de Duitse rederij Peter Dohle en vaart onder Portugese vlag voor rekening van MSC. De crew van 24 man: een Hongaarse kapitein, een Estse eerste stuurman en vele Filipijnen. Rederijen zoals MSC en Maersk zijn dan nog degelijk: er zijn er andere. Maar ook hier: de bemanning vaart voor Dohle, niet voor MSC. Dohle is het aanspreekpunt.”

“Daar gaat het hem nu juist om”, valt Jacques D’Havé in. “Het zal je maar overkomen om in een ver land in een haven ziek te worden of in een gevangenis te belanden. En plots blijk je af te hangen van een postbusadres in Panama. Dat gebeurt, en de situatie wordt schrijnender! Dan is het goed en noodzakelijk dat er organisaties zoals Apostalatus Maris bestaan om oog te hebben voor zo’n mens, hem te bezoeken, contacten te leggen met de politie of zijn familie. Of hen hier in Stella Maris kans te geven essentiële dingen te kopen zoals scheerzeep, souvenirs én te- lefoonkaarten maar bovenal com- municatiekansen aan te bieden. In de bar ontmoeten ze andere zeelui of er is zoals nu een kerstfeest.”

Naast de enorme hulp van het Antwerpse Havenbedrijf leeft het zeemanshuis vooral van sponsors. Daar knijpt het schoentje. “Tot voor kort waren dat in hoofdzaak rederijen maar die zijn door de globalisering steeds minder betrokken bij hun bemanning. Het is een geluk dat de Filipijnen zo’n brave lankmoedige mensen zijn. Maar als men morgen geen zeelui meer vindt, is er ook geen zeevaart meer. Daarom ook mijn oproep tot reders, het hele havengebeuren én de industrie om organisaties zoals Stella Maris te blijven sponsoren. Om die mensen toch even een warme, menselijke ‘home’ te bieden.”