Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Poetin schakelt meest gevreesde tegenstander uit
Aleksej Navalny mag deelname aan presidentsverkiezingen vergeten
Aleksej Navalny (41), de luis in de berenmuts van Vladimir Poetin en zijn meest gevreesde tegenstander bij de komende presidentsverkiezingen, is onschadelijk gemaakt. De kiescommissie heeft beslist dat Navalny niet mag deelnemen aan de stembusslag omdat hij geen blanco strafblad heeft. Alweer een vakje minder op de stembrieven van 18 maart 2018. Poetin zelf staat er uiteraard wel op: zijn kandidatuur werd gisteren in een wip goedgekeurd.
Het is een schimmige veroordeling uit 2013 waarmee de Centrale Kiescommissie Aleksej Navalny uit koers geslagen heeft. Navalny kreeg toen vijf jaar voorwaardelijk omdat hij 10.000 kubieke meter hout van een staatsbedrijf veel te goedkoop verkocht zou hebben om zelf 400.000 euro op te strijken. Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft dat proces intussen oneerlijk genoemd, maar dat maakt geen indruk op Rusland.
Navalny had de leden van de ‘onafhankelijke’ kiescommissie nochtans opgeroepen om voor één keer in hun leven niet bang te zijn en te doen wat juist is, maar het mocht niet zijn. Toen Navalny als reactie op de beslissing zijn aanhang opriep om de verkiezingen te boycotten, kondigde Kremlin-woordvoerder Dmitri Peskov meteen een onderzoek naar de boycot aan. Dat opent de weg om betogingen van Navalny en zijn aanhangers uit elkaar te ranselen en de kopstukken op te pakken.
Ze zijn dat intussen gewoon, want sinds hij in 2012 in Moskou tienduizenden protestanten op de been bracht tegen de verkiezingscorruptie is Navalny al vier, vijf keren in de cel gegooid, waardoor de activist en blogger uitgroeide tot het bekendste en populairste oppositiegezicht. Meer dan 300.000 mensen hadden de afgelopen maanden zijn voordracht voor de presidentsverkiezingen ondertekend.
Heilige huisjes
Navalny, die uit Zalissia in Oekraïne afkomstig is en in Moskou zijn diploma in de rechten behaalde, heeft zich de afgelopen vijftien jaar staatsgevaarlijk gemaakt door tientallen voorbeelden van misbruik van staatsfinanciën en mistoestanden bij de politie en overheidsdiensten in de openbaarheid te gooien. De vorige president Dmitri Medvedev kreeg het er zo van op de heupen, dat hij Navalny een cocksucking
schaap noemde. Het mag een wonder heten dat Navalny nog niet fysiek uitgeschakeld is, want geen enkel heilig huisje laat hij overeind. Zo kocht hij meermaals een handjevol aandelen van
grote Russische staatsbedrijven om hun duistere financiële structuren bloot te leggen en bewees hij
hoe bestuurders van het staatsbedrijf Transneft bij de aanleg van een oliepijplijn 4 miljard dollar achterover sloegen.
In 2010 lanceerde Navalny het RosPil-project, waarmee hij corrupte praktijken bij aanbestedingen aan het licht bracht, en het jaar daarop ontdekte hij hoe Hongarije een ambassadegebouw in Moskou voor 21 miljoen dollar verkocht aan de Russische oligarch Viktor Vekselberg, die het prompt voor 111 miljoen dollar doorverkocht aan de Russische overheid.
Zwaaien met miljoenen
Zijn politieke activisme en gerommel in de achterkamertjes van de elite leverde Navalny niet alleen een grote aanhang op, maar evenveel vijanden in het Poetin-kamp. Zoals die keer toen hij Verenigd Rusland – de grootste partij van het land die de zogenaamd onafhankelijke Poetin steunt – in het blad Esquire een “partij van dieven en schurken” noemde. Meteen werd Kremlinwoordvoerder Dmitri Peskov uitgestuurd om Navalny neer te sabelen, maar die heeft de man intussen teruggepakt.
Zo maakte hij op z’n anti-corruptieblog vorige week nog bekend dat Peskov een polshorloge heeft van een half miljoen euro, dat hij met zijn nieuwe vrouw in een paleis buiten Moskou woont, dat hij voor zijn huwelijksreis 400.000 euro betaalde voor een jacht en dat zijn werkloze zoon een jetsetleven leidt. Om nog te zwijgen van zijn ex die in Parijs een appartement van bijna 2 miljoen euro kocht. “En dat allemaal zonder te werken”, voegde Navalny daar fijntjes aan toe.
Poetin zal er niet wakker van liggen, want nu Navalny de verkiezingen van 18 maart 2018 mag vergeten, ligt de weg voor hem helemaal open om met een monsterzege opnieuw president te worden. Met 22 jaar van onafgebroken president- en premierschap kan hij bovendien het op één na langste leiderschap van de afgelopen honderd jaar op zijn naam
te schrijven. Alleen Sovjetdictator Jozef Stalin deed beter.