Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik heb het gevoel dat iedereen wil dat ik misluk”
probeert op stage in Griekenland rust te vinden (maar had eigenlijk liever in Spanje getraind)
Wout van Aert (23) voelde zich begin december “niet honderd procent gelukkig” bij Veranda’s Willems Crelan. Een maand later, op stage in het Griekse Loutraki, lijkt de relatie met ploegmanager Nick Nuyens iets beter. Fietsconstructeur Felt werd intussen vervangen door Stevens. “Ik ben blij, maar ga nu niet roepen: goed gedaan. Het had vroeger gekund”, zegt de wereldkampioen. De zon is van de partij in Griekenland, maar de donderwolken zijn toch nog niet helemaal uit het zicht verdwenen.
Toen hij begin december een eerste veldritbreak hield, ging hij in zijn eentje naar het Spaanse Calpe, waar hij alleen trainde met de Amerikaanse crosskampioen Stephen Hyde. Dat terwijl de wegploeg van Veranda’s Willems - Crelan op stage was in Griekenland. Maar de datums kwamen niet helemaal overeen. Ditmaal was er geen ontsnappen aan voor Wout van Aert. Het is hier in Loutraki, een badplaats aan de Golf van Korinthe op zo’n 80 km ten westen van Athene, dat de wereldkampioen veldrijden zich voorbereidt op het BK in Koksijde en het WK in Valkenburg. Om daarna te focussen op het voorjaar op de weg. “Het valt hier goed mee”, zegt Van Aert in het Club Hotel Loutraki, waar een van de grootste casino’s van Europa is gevestigd. Zeven dagen op zeven en 24 uur per dag komen de Grieken hier een gokje wagen. “Ik zag er wat tegen op om naar hier te komen. Ik dacht: als je meer dan drie uur vliegt, ga dan ergens waar je in 25 graden in korte broek kan trainen. Donderdag regende het en waaide het bij 10 graden, terwijl het in Calpe 24 graden was en zon. Het is hier een beetje te vergelijken met België. Ook het hotel is goed, het eten is lekker en vers, en er zijn hier geen andere ploegen. Voor een ploegstage is dit wel goed, maar om alleen te zitten verkies ik toch een andere locatie.”
Lopen met straathond
Van Aert vertrok dinsdag, met crosser Tim Merlier, Stan Godrie en Maud Kaptheijns naar Griekenland en vliegt donderdag terug, drie dagen voor het BK. Al traint hij niet altijd met de wegploeg. “Wij trainen op een andere manier. De wegrenners zijn aan hun basis aan het werken, met krachtblokken. Wij doen meer sprints en korte intensieve blokken.” Gisteren waren ze vijf uur onderweg en legden ze 170 km af. Onder een stralende zon trokken ze de Griekse bergen in. Er is weinig verschil met de Spaanse uitvalsbasissen, al merk je, ook door het vele zwerfvuil, dat Griekenland nog kreunt na de economische crisis. Ook de vele straathonden vallen op. “Toen ik donderdagmorgen ging lopen met Tim Merlier, heeft zo’n beest ons de hele tijd achtervolgd. Tim had er naar gefloten… Hij wilde zelfs mee het hotel binnen, maar de security heeft hem weggejaagd.” Van Aert loopt om de twee, drie dagen een halfuur, zo’n 6 km. Extra voordeel haalt hij er wel niet meer uit: Mathieu van der Poel loopt tegenwoordig even snel. “Tja, hij heeft op alle vlakken de kloof gedicht”, stelt ook Van Aert vast. “De vorige jaren kon Mathieu mij er op explosieve stukken afrijden en kon ik de kloof dichten op de iets langere stukken. Nu rij ik daar niet meer rapper, hij is gewoon sterker geworden. Ja, dat is moeilijk om mee om te gaan, maar ik leg mij er niet bij neer. Ik zal de strijd blijven aangaan.” Het BK buiten beschouwing gelaten zou het zomaar kunnen dat Van Aert het seizoen afsluit zonder grote prijs. “Telt het BK dan niet als ik win? Ik heb voor het seizoen al beslist dat ik niet alles ging rijden. De uitslagen zijn niet slecht, maar ik heb de perceptie tegen. Er zijn veel wereldkampioenen geweest die het met veel minder hebben moeten doen dan mijn zeven zeges tot nu toe.”
Vliegmeeting in Valkenburg
Maar eerst is er het BK volgend weekend. Van Aert is pas donderdag terug in het land en zal bijna twee weken geen competitie in de benen hebben. “Ach, ik zal fris aan de start komen. Het zal hier wel moeilijk zijn om een locatie te vinden om op techniek te trainen. Ik ben donderdag terug in België en vertrek vrijdagavond naar de zee, waar ik zaterdag op het parcours in Koksijde kan rijden. Net zoals vorig jaar. Ik heb dan ook pas voor het eerst de dag voor de wedstrijd het parcours verkend.” En toen was het welgeteld één minuut spannend. Een zelfde scenario is mogelijk. “Het is niet omdat ik nu een minder seizoen heb dat die druk groter is. Als ik vorig jaar niet won, dan had ik ook gefaald. Op een kampioenschap telt al wat ervoor is gebeurd niet mee.” Dus: het WK in Valkenburg op 4 februari kan veel goedmaken. Van Aert kan er voor de derde keer op een rij de wereldtitel pakken, alleen Erik De Vlaeminck en Roland Liboton slaagden daar in. “Mathieu is al heel het jaar de beste en dan moet je dat op het WK bekronen”, zegt Van Aert. “De vorige twee jaar was het fiftyfifty, maar nu lijkt het dat hij altijd moet winnen. Die druk mag je niet onderschatten. Ik verwacht eigenlijk dat het een vliegmeeting zal zijn. Als ik op mijn best ben, kan ik heel de tijd druk zetten. Dat wordt de manier om te winnen. Anders zal het proberen volgen zijn.”
Sterkere ploeg
Waarna daarna het vizier wordt gericht op de voorjaarskoersen. De verwachtingen zijn hoog.
“Ik zie het nog altijd als een leerjaar, maar hoe anderen ernaar kijken, daar heb ik geen vat op. Ik ga ervan uit dat manager Nick Nuyens verstandig genoeg is om te beseffen dat ik nu niet ineens de Ronde van Vlaanderen ga winnen. Ik wil uitzoeken hoe ver ik kan komen, maar ga niet verkondigen dat ik de finale wil rijden. Ik wil ontdekken.” Om daarna de definitieve stap naar de weg te zetten? Van Aert is die vraag kotsbeu. “Iedereen zegt dat de combinatie niet kan. Ik ben precies de enige die er in gelooft. Als je Wout van Aert heet, wil iedereen voor jou beslissen. Ik zal zelf wel zien wat het beste is. Maar ik heb het gevoel dat pers en publiek willen dat het mislukt. Ik kan ook zonder gezaag aan mijn kop alles op de cross zetten. Dan zit ik vijftien jaar gebeiteld, rij ik heel de tijd mee om te winnen en verdien ik mooi mijn boterham. Maar dat is niet mijn doel. Laten we nu toch even het wegseizoen afwachten.” Vorig jaar presteerde Veranda’s Willems - Crelan ondermaats in het voorjaar. Van Aert redde het seizoen van het team door met De GP Limburg, de Elfstedenronde en de GP Cerami nog drie koersen te winnen. Dit jaar wil hij er staan van de E3 Harelbeke tot en met Parijs - Roubaix, áls de ploeg mag starten in de helleklassieker. “Het is één van de twee voorwaarden die ik aan Nick gesteld heb. Ik heb de DVV Trofee en de Superprestige laten vallen, heb stages ingelast. Ik wilde die opofferingen, ook financieel, zeker doen. Maar dan moet ik wel de koersen kunnen rijden die ik wil rijden. En daar hoort Roubaix bij. Nick is naar de Tourpresentatie geweest om onze kandidatuur voor Roubaix kracht bij te zetten bij organisator ASO. De wereldkampioen veldrijden die het wil proberen op de weg: dat vinden ze een mooi project en dwingt respect af. Maar het is heel simpel: er zal een financiële inspanning moeten gebeuren zodat we mogen starten.”
Betere fiets
De andere voorwaarden van Van Aert: een nieuw fietsmerk. De Feltfietsen waren geen succes, zeker niet op de weg. Die eis van Van Aert werd intussen ingewilligd: de wegploeg traint in Griekenland op de nieuwe fietsen van het Duitse merk Stevens. “Tot het WK train ik nog met mijn crossfiets van Felt, daarna schakel ik over naar de wegfiets van Stevens. Ik ben blij dat we nu een goede start kunnen maken. Dat er nu tenminste fietsen zijn waar iedereen gerust in is. Ik denk dat het voor veel renners een nieuwe motivatie is om er alles voor te doen. Als de sfeer goed is in een ploeg, kan veel.” Van Aert kreeg dus zijn zin, maar de relatie met Nuyens lijkt toch nog steeds niet honderd procent. “Ik denk dat Nick iemand is die heel hard gelooft in zijn eigen visie en dat weinig mensen hem op andere gedachten kunnen brengen, ook ik niet. Hij zal zelf wel beseft hebben dat veranderen van fietsmerk belangrijk was, en niet zomaar omdat ik dat wilde. Ik ben blij dat het in orde is gekomen, maar het had wel vroeger gekund. Ik ga nu niet ineens zeggen: joepie, keigoed gedaan.” Van Aert zag ook zijn verzorger en vriend/vertrouwensman Wesley Theunis naar Lotto - Soudal vertrekken. “Hij kon een stap hogerop zetten. Ik heb aan Nick gezegd dat ik hem graag bij mij wilde houden, maar er was een te groot financieel verschil.” Hij zal Wout intussen ook al verteld hebben hoe professioneel het er bij zijn nieuwe ploeg aan toe gaat.
“Er zijn verschillen, maar er zijn ook pro-continentale ploegen die werken zoals een World Tourploeg, en ook wij moeten daar naar streven.”