Grondige makeover

Ploegvoorstelling van Quick.Step Floors. En plotseling viel het erg op. Jani Kazaltzis heeft makeovers gedaan die minder om het lijf hadden. Zo manifest zijn de wijzigingen die Quick.Step Floors heeft ondergaan. U kijkt raar op? U zegt dat er slechts zeven nieuwkomers en negen vertrekkers zijn, en dat dat toch niet zo heel veel is? Dat kan best zijn, en terecht wijst Patrick Lefevere op al dat jonge talent dat wel is gebleven, maar ook hij zal moeilijk kunnen ontkennen: er zijn op korte tijd vervloekt veel ‘namen’ uit zijn ploeg verdwenen.

Tom Boonen, vooreerst. U kent hem al beter als autopiloot dan als renner, maar intussen moeten we wel nog zien wat Quick.Step Floors ervan bakt in zijn eerste Vlaamse voorjaar zonder Boonen – is het niet als winnaar dan wel als bliksemafleider.

En er zijn nog dreigende lacunes. Zie het vertrek van Marcel Kittel en Daniel Martin. De eerste de snelste renner tout court van 2017, de tweede de beste klassementsrenner van Lefevere. Dat is niet niks. Met Gaviria en Viviani mag je ook in 2018 over flink wat spurttalent beschikken, een vijfvoudig ritwinnaar in de Tour vervang je niet zomaar – eufemisme. Net zoals Jungels nog moet tonen dat hij even goed kan doen als Daniel Martin in de jongste Tour: zonder noemenswaardige steun toch zesde worden in Parijs.

Tel daar nog het vertrek van Trentin, Bauer en De la Cruz bij en de ijverige cijferaar zal u vertellen dat Lefevere liefst 25 van zijn 52 zeges van vorig jaar ziet vertrekken. Dat is veel. Te veel om niet van een risico te spreken. Zelfs voor een goede puzzelaar als Lefevere.

Maar daarin heeft Lefevere wel gelijk: het biedt ook kansen. Niet alleen voor buitenlanders als Gaviria en Jungels. Meer dan ooit is het uitkijken naar Quick.Step Floors in het Vlaamse voorjaar. Na het afscheid van Boonen stevent de ploeg van Lefevere daar onvermijdelijk af op een generatiewissel. Hoezeer Gilbert iedereen ook mocht verrassen vorig jaar, intussen is hij wel de 35 voorbij. De toekomst kan je hem nog bezwaarlijk noemen. Wat evengoed ook geldt voor die andere kopmannen voor de kasseiklassiekers. Terpstra is al 33, Stybar wordt het dit jaar. Het maakt van 2018 een sleuteljaar voor Yves Lampaert. Met zijn zege in Dwars door Vlaanderen heeft de 26jarige WestVlaming in 2017 zijn visitekaartje afgegeven. Sindsdien staat hij met stip genoteerd op Lefeveres persoonlijke hitlijst van potentiële leiders op langere termijn. Aan Lampaert om geen plaatsen te zakken op die lijst. Te midden van al die rijpe dertigers is het ‘Vlaamse’ kopmanschap voor de volgende jaren vacant.