“De kloof met Wout was nooit zo klein”

Dat krijg je dan als twee renners het hele seizoen domineren: je weet amper iets over de rest. Over Toon Aerts bijvoorbeeld. Derde in de Wereldbeker, tweede in de DVVVerzekeringentrofee en vierde in de Superprestige. En als hij morgen aan het BK begint,

Nooit één cross gewonnen als belofte

“Ik begrijp best dat de mensen mij minder goed kennen. Ik ben 24, ouder dan Van der Poel en Van Aert, maar ik ben zoveel langzamer gegroeid. Ook Laurens Sweeck en Michael Vanthourenhout waren bij de jeugd betere crossers. Veelzeggend: bij de junioren won ik hooguit eens een B-cross. Bij de beloften heb ik nooit één wedstrijd gewonnen. Maar beetje bij beetje heb ik ze bijgebeend. Eerst Vanthourenhout, nu ook Sweeck. Ik heb intussen al meer succes geboekt bij de profs dan ooit bij de jeugd. Leuven in mijn eerste jaar, Niel, Baal en het EK vorig jaar en dit seizoen opnieuw Niel. Zelfs met Wout is de kloof nooit kleiner geweest dan dit jaar. Heb ik in Gavere geen pech, dan win ik misschien. Maar of dat volstaat om zondag te kunnen winnen? De kloof kleiner maken is één, ze helemaal dichten is nog wat anders.”

Alles zelf moeten uitzoeken

“Waarom ik zoveel meer tijd nodig had? Misschien omdat de koers bij ons totaal niet in de familie zit. Dat was anders bij Van der Poel, Van Aert of de broers Sweeck. Mijn ouders en ik hebben alles zelf moeten uitzoeken. Mocht ik als junior een fiets en een paar wielen kopen, dan was dat tweedehandsmateriaal. En dan was het nog afwachten of we dat allemaal op de juiste manier in mekaar konden steken. Mijn vader heeft dat zelf allemaal uitgevist. Ook tactisch. Mijn vader riep van aan de kant weleens dat ik een bocht sneller moest pakken of dat ik de post moest binnenrijden om van fiets te wisselen. Maar wisten wij veel. Wij leerden door te doen. (lacht) En door af te kijken van anderen.”

Eerst studeren, dan crossen

“Daarom heb ik mijn studies afgemaakt. Bachelor Lichamelijke Opvoeding. Als je bij de jeugd nooit iets wint, zou je wel zot zijn om dan alles op je carrière te zetten. Plus: ik had geen vader of nonkel die veel geld had verdiend als renner en riep dat ik vol voor de cross moest gaan. Het kwam niet bij mij op om school op te geven. Ik zou het van thuis ook niet gemogen hebben. Ook dat verklaart wellicht waarom het bij mij allemaal wat trager is verlopen. Als belofte trainde ik vaak op de rollen. Of in het donker, met lichtjes op mijn fiets. In het bos trainen was er weinig bij. Dat zijn allemaal procentjes die ik nu nog kan goedmaken.”

Geschrokken van het geld

“Waarom ik al die tijd toch ben doorgegaan? Omdat ik nooit ben begonnen met crossen omdat ik wilde winnen. Ik reed graag door het slijk. Punt. En door mijn vele ereplaatsen bij de beloften merkte ik uiteindelijk wel dat ik prof kon worden. Sterker: ik ben geschrokken van wat een crosser kan verdienen. Mijn vader is klusjesman in een rusthuis vol nonnekes… Toch een verschil. Al is dat geld voor de meeste crossers echt niet de reden waarom ze doen wat ze doen. Ik heb dat zelf gemerkt toen het in het begin van het seizoen minder liep bij mij. Wat maakt het uit?, zei mijn vader. Ge verdient toch goed je boterham? Maar daar gaat het op zo’n moment niet om. Je wil presteren.”

Nog nooit WK gereden

“Valkenburg wordt – hopelijk – mijn eerste WK. In mijn eerste jaar was ik simpelweg niet geselecteerd. Toen een grote ontgoocheling. Vandaag denk ik dat het misschien nog zo slecht niet was. Ik was derde geworden in Baal en had in Leuven gewonnen: als jonge gast denk je dan dat je helemaal vertrokken bent. Niet dus.” “Dat heb ik wel geleerd: je moet knokken voor je plaats in het veldrijden en al zeker als je bij de toppers wil horen. Datzelfde jaar was ik ook niet geselecteerd voor het EK. Veel profs wilden nochtans niet, ik wel. Maar ik mocht niet. Uitleg achteraf: We waren je vergeten. Dachten dat

Toon Aerts: traag ‘gegroeid’ naar zijn huidig niveau. FOTO BERT DE DEKEN