Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik wil de best mogelijke versie van mezelf zijn”
In 2018 viert Natalia 15 jaar carrière. Of ze dat écht gaat vieren, weet ze nog niet. Wat wel vaststaat, is dat ze straks met een jaar uitstel aan een nieuwe theatertournee begint. Tijdens de Me And My Producerconcerten worden de songs tot op het bot gestript, zodat haar stem nog meer op de voorgrond staat. “Op het podium wil ik dicht bij mezelf staan.”
Natalia (37) keerde eerder deze week terug van vakantie uit Barbados, en dat is er aan te merken. Ze ziet er uitgerust uit, en die mooi gebruinde huid steekt behoorlijk af tegen het grijze Antwerpse weer. Na ons gesprek staan er nog repetities op het programma, ook producer Steve Willaert (56) heeft nog een afspraak. Maar het gesprek verloopt ontspannen.
Willaert is niet de eerste de beste. Naast producer van Natalia is hij al jarenlang de muzikale vertrouweling van Will Tura, en hij werkte in het verleden ook samen met Zucchero, Françoise Hardy en Youssou N’Dour. En zelfs als zijn naam geen belletje doet rinkelen, ken je zijn werk als soundtrackcomponist van onder meer Aspe, Salamander, FC De Kampioenen, Als De Dijken Breken en Stille Waters. In 2005 werkte Willaert al eens samen met Natalia aan een eerste reeks Me And My Producer-concerten, en tijdens het interview merk je dat de twee ondanks negen jaar leeftijdsverschil echte buddies zijn. De vraag waarom er een vervolg moest komen, beant- woordt zichzelf. Natalia: “We komen na al die jaren nog altijd goed overeen, en onze paden hebben elkaar opnieuw gekruist. Dus: why not?” “Die eerste keer was heel plezant, maar de tijdsgeest is uiteraard anders nu. Ik heb onlangs nog beelden uit de Zuiderkroon bekeken. Met mijn vader als strengste criticus. Ik stond nog aan het begin van mijn carrière, en het was ook heel leerrijk. Ik heb destijds enorm veel van Steve opgestoken. ’t Is een heel bescheiden iemand die voortdurend nieuwe ideeën aanbrengt. Hij heeft er altijd moeite mee als ik ‘m zo bewierook.” Steve: “Al ben ik wél blij dat je ’t doet, natuurlijk (lacht). Toen we de eerste keer op tournee gingen wist ik uiteraard al wel dat Natalia een fantastische zangeres was, want we hadden al samen in de studio gezeten. Maar ik stond er van te kijken hoe goed ze kon focussen.”
Natalia: “Ik probeer mijn publiek altijd te verrassen. Mijn stem kan ik niet veranderen uiteraard. Maar de arrangementen wel.”
Het grote publiek kent je vooral van de grote Sportpaleisspektakels. Liggen de Me & My Producershows dichter bij wie je op dit moment bent?
Natalia: Niet speciaal. In België zijn er maar twee acts die echt groots uitgebouwde shows brenen
NATALIA Zangeres ‘‘Ik ben heel goed in gewoontes doorbreken. Als iets te lang blijft duren, moet het anders.’’
gen: Oscar & The Wolf en ik. Met de nodige grandeur, danseressen, een grote lichtshow en veel toeters en bellen. Natuurlijk: het Sportpaleis vraagt om zo’n grootschalige benadering, maar ik heb deze zomer in tenten gestaan waar het ook áf moest zijn. Maar deze concerten hebben een ander concept. Jij staat toch ook niet elke dag op met hetzelfde humeur? Het was tijd om weer eens een ander facet van mijn karakter aan bod te laten komen. Ik ben heel goed in gewoontes doorbreken. Als iets te lang blijft duren, moet het anders. Het klinkt misschien onnozel, maar ik vind van mezelf dat ik de laatste jaren enorm geëvolueerd ben als mens. ’t Is belangrijk dat je leert van de blutsen en builen die je oploopt. Er zijn zoveel mensen die elke keer opnieuw tegen dezelfde lamp lopen. Ik ben blij dat het bij mij anders is. Dat stelt me in staat om deze shows anders te benaderen. Ik vind mijn privacy nog altijd belangrijk, maar ik durf me nu wel meer open te stellen naar het publiek. En dat loont, want ik krijg er veel warmte voor terug. Ik wil meer meegeven dan alleen maar mijn liekes. En wie dat niet zint: fuck ‘m. Een liefdevolle, vriendelijke fuck ’m, hé. Zet je dat er even bij? (lacht)
In Vlaanderen heb je zowat alles behaald wat er te bereiken is: bijna een half miljoen cd’s verkocht, meer dan een miljoen mensen naar je concerten gekregen, reeksjes uitverkochte Sportpaleizen afgewerkt én hits gescoord. Wat zie je voor jezelf nog als een volgende stap?
Natalia: Ik probeer vooral mijn intuïtie te volgen. Telkens er iets op mijn pad komt, vraag ik me af of dat een goede stap zou zijn. Wil ik het? Zou ik het kunnen? Kan ik er iets van leren? Klopt het bij mij? Wil ik er andere dingen voor laten vallen? Eigenlijk heb ik maar één doel: de beste versie van mezelf zijn. Als dat lukt, kan ik oprecht gelukkig zijn. Wat ik niet meer wil doen, is feestjes afschuimen om te netwer- ken. Hi, this is Natalia... Ik heb dat vroeger wél gedaan, en het ligt me niet. Ik maak me niet langer druk over wat de toekomst brengt, want ik geloof dat ik altijd wel de juiste mensen zal tegenkomen op het juiste moment. Soms denk ik wel eens: ik moet dié of dié eens bellen. Op dat vlak heb ik geen schaamte. Een nee heb je, een ja kan je krijgen.
Een vraag voor de producer: hoe komt het dat het succes van Natalia tot Vlaanderen beperkt blijft?
Steve: Eerlijk: ik kan daar geen pasklaar antwoord op geven. Ik vind het wel raar dat talent altijd wordt afgemeten aan succes in het buitenland.
Dat beweer ik niet, maar in haar geval kan je er onmogelijk omheen dat het létterlijk aan de grens stopt.
Steve: Ik denk dat de meeste Belgische succesverhalen in het buitenland heel relatief zijn. Wat ik wel weet: talent is nooit geografisch gebonden. Als je het hebt, heb je het. Ik blijf er vast van overtuigd dat het voor Natalia nog kan lukken. Het volstaat dat je één keer de juiste man op de juiste plek tegenkomt. Het heeft alleen weinig zin om daar doelbewust op aan te sturen. Zo’n dingen gebeuren meestal als je nét even de andere kant opkijkt.
Natalia: Vroeger vroeg ik me vaak af hoe het zat met de zakelijke kant van het muzikantenbestaan, en hoe we dat best konden aanpakken. Buitenlandse artiesten wilden daar nooit veel over lossen. Maar met de jaren heb ik mijn eigen plek gevonden. Door het zakelijke te laten vallen en me te focussen op mijn persoonlijke groei heb ik beseft dat zo’n buitenlands verhaal voor mij niet meer hoeft. Ik heb trouwens nooit beweerd dat ik wereldberoemd wilde worden. Dat interesseert me niet. En nog minder sinds ik met internationale sterren kon samenwerken, en gezien heb hoe zij dat invulden. Da’s niet het leven dat ik ambieer. Ik wil niet aan de pillen zitten. Of aan de drank. Of aan de drugs. Ik wil muziek maken, plezier hebben in wat ik doe en opgewekt zijn. Als ik in het buitenland ben, spring ik tijdens jamsessies overal mee het podium op. Dan sta je daar plots tussen muzikanten die je nog nooit ontmoet hebt. Soms is de eerste reactie: wat komt dié hier doen? Maar als ik in mijn element bent, slaat dat altijd over op de band. Het loopt altijd goed af. Dát is mijn plezier: mensen die me niet kennen laten zien wat ik kan. Dan weet ik voor mezelf: ik héb het nog. Twijfel je daar dan aan?
Natalia: Niet echt, want ik heb fantastische fans. Mensen die me respecteren, bovendien. Maar het is leuk om in het buitenland een publiek te veroveren dat mijn achtergrond niet kent. Daar bevestiging van krijgen doet ook deugd. Ik ben ooit eens uitgejouwd op de Proms, waar ik na Idool als verrassingsgast was geboekt. Op de andere dagen zouden Koen Wauters en Marco Borsato die rol vervullen. Ik heb artiesten gezien die na dat boegeroep boos het podium afliepen. Maar ik krijg daar net energie van. Dus dan steek ik met plezier nog een tandje bij, en als het nodig is, kom ik nog voor je neus hangen ook. Als ervaren coach bij The Voice word je verondersteld om je poulains de knepen van het vak te leren. Maar gebeurt het omgekeerde ook? Zijn er beginnelingen van wie je zelf iets opsteekt?
Natalia: Vaker dan je denkt! Je leert mensen inschatten, hé. Vroeger was mijn aanpak heel anders, meer vergelijkbaar met die van Alex Callier. (met luide, verontwaardigde stem) ‘Zié je dat nu niet?’ ‘Dat voél je nu toch!’ Daar ben ik van afgestapt. Nu stel ik meer vragen, wil ik weten wat ze zélf willen. Want wat je op het podium doet, moet kloppen met wie je zelf bent. Het publiek heeft het meteen in de gaten als je staat te faken.
Even tussendoor: wordt dat vijftienjarig jubileum gevierd, los van de nieuwe tournee?
Natalia: Sééég! (lacht) We hebben het er wel al over gehad, maar concreet er is nog niets afgesproken. Tien jaar hebben we wél gevierd, maar toen heb ik heel veel zelf moeten regelen, en daar heb ik dit keer geen zin in. Tegelijk besef ik dat vijftien jaar carrière in deze branche geen evidentie is. Daar ben ik heel dankbaar voor. Kortom: nog ‘s vijftien jaar erbij? Natalia: Ik wil wel doodvallen op het podium, alleszins. Steve: Dat zal gebeuren ook. Dat zou voor jou een mooi einde zijn: eerst nog je laatste zuivere noot halen en dan... bám, gedaan. Natalia: Ik ben daar realistisch in. Dankbaarheid moet iets natuurlijks zijn, anders besef je niet waar het om draait. Ik merk soms bij collega’s dat ze dat wel eens over het hoofd zien, en dat stoort me. De dag dat het publiek die ouwe sasa niet meer wil zien, wil ik geen bitterheid of frustratie voelen. Dan heb ik het toch maar gehád. Daar denk ik wel eens over na. Tegelijk wil ik niet op het verleden blijven teren. Het komt erop aan om vooruit te durven denken. Het is een levensgroot cliché, maar de beste plaat is altijd diegene die nog gemaakt moet worden. Al weet ik ook wel dat het publek dat anders ziet. Dat wil vooral hits horen.
Straks sta je voor het eerst in de vernieuwde Elisabethzaal. Wordt dat iets bijzonders?
Natalia: Ik ben er zelf nog niet geweest, maar nu maak je me wel benieuwd. In Antwerpen spelen is sowieso altijd feest.
Steve: Een Antwerps publiek vindt altijd wel een reden om te zagen, maar eens je ze in je zak hebt, kan je nog weinig verkeerd doen. Da’s een beetje de mentaliteit van een Antwerpenaar, hé? Ze zijn hier ook verwend met al die grote concertzalen, natuurlijk. ’t Is de Metropool en het middenpunt van de wereld. Met Will Tura heb ik dat al dikwijls meegemaakt. Zodra het publiek mee is, beschouwen ze je als ene van ons.
Natalia: In de Kempen ligt dat anders. Daar is de mentaliteit: doe maar gewoon, da’s al erg genoeg. Ik voel me daar heel goed bij, maar als je wil uitbreken en meer ambitie hebt, wordt het moeilijker. Het goed doen alleen volstaat niet voor een Kempenaar. Die moet je ook nog tof vinden. Het menselijke aspect is minstens even belangrijk. En naarmate ik ouder word, besef ik steeds beter dat daar veel voor te zeggen valt. BART STEENHAUT
Natalia komt met My and My ProducerThe Second Edition op 23 februari naar de Elisabethzaal. Dat concert is, net als alle andere optredens in de provincie Antwerpen, uitverkocht.