Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Je hebt geduld nodig als je iets wil bereiken in het leven”
Altijd vriendelijk blijven, geduldig zijn en respect hebben voor anderen, zo tracht Mechelaar Kamal El Oualkadi (37) te leven. De makers van het tvprogramma Sorry voor Alles legden hem zondagavond het vuur aan de schenen, maar Kamal bleef zichzelf en schitterde de hele aflevering lang met zijn positieve houding. Dat heeft indruk gemaakt, ook bij de Mechelse jeugd.
“We wisten al langer dat je een goed persoon was. Nu heeft iedereen het gezien.” Met dat soort berichtjes werd Mechelaar Kamal El Oualkadi maandag overspoeld. “Ik heb enorm veel telefoontjes en berichtjes ontvangen. Ze zeggen dat het knap is dat ik altijd zo positief en kalm bleef. Dat is wel plezant, maar ik wil het ook niet overdrijven. Ik ben geen supermens”, zegt Kamal bescheiden.
Het is veel kijkers opgevallen dat Kamal zich voorbeeldig gedroeg in de meest tenenkrullende situaties, gefilmd met verborgen camera’s.
“Gewoon mijn karakter”
Als twee oudere dames met hun rollator eindeloos treuzelen in de supermarkt en hem de weg versperren, blijft Kamal lachen. Als een andere oudere dame vraagt om een grote doos in haar auto te helpen leggen en uiteindelijk blijkt dat hij daar meer dan 2 kilometer mee moet zeulen, blijft hij vriendelijk en beleefd. En zelfs als er zogezegd radioactiviteit rond zijn auto gemeten wordt en daarna blijkt dat het maar een oefening is, verliest de man zijn goed humeur niet. “Ik denk dat het gewoon mijn karakter is, dat het mijn aard is om geduldig en beleefd te zijn. Je hebt geduld nodig als je iets wil bereiken in het leven. Je laten opjagen, haalt niets uit.”
“Maandagochtend had ik voor mijn job een vergadering in een dienstencentrum in Mechelen. Enkele oudere vrouwen herkenden me van het programma en waren vol lof omdat ik hun leeftijdsgenoten met respect behandeld had, terwijl ze toch het bloed van onder mijn nagels probeerden te halen. Dat vond ik wel fijn.”
“Goede voorbeeld geven”
Het meest tevreden is Kamal met de reacties van de jeugd. “Ik ben jongerenwerker in Mechelen en probeer jongeren van 15 jaar en ouder weer op het juiste spoor te krijgen als dat nodig is. Als je met kansarme groepen werkt, moet je soms ook heel alles mogelijk is, als ze zich er maar voor inzetten. Ik probeer iedereen te helpen waar ik kan, jong en oud. De jongens hebben nu gezien dat ik zo ook in het echte leven ben, dat het niet alleen een pose is tijdens mijn job. Ik zie mijn werk trouwens niet als een job, ik zie het meer als een roeping. Mensen proberen te helpen en vriendelijk zijn, daar stop je niet mee als het 17u is.”
Wie is Adriaan?
Sorry voor Alles, de meest verrassende rollercoaster uit zijn leven, begon toen Kamal nietsvermoedend een vormingssessie ging volgen, er een wand wegviel en hij plotseling in een televisiestudio bleek te staan. “Toen had ik nog niet door wat er aan de hand was. Ik kende de presentator niet en ik kende het programma Sorry voor Alles niet. Ik zag alleen dat er heel veel bekende mensen in het publiek zaten. Ik kon pas volgen toen ze me alles hadden uitgelegd.”
Kamal werd eind vorig jaar een maand gevolgd. “Ik had helemaal niets door. Alleen in de Carrefour vond ik het wel een beetje té toevallig dat er zoveel rare dingen gebeurden. Maar ik dacht dat het een stunt van de winkelketen was, ik heb er verder niet over nagedacht. Mijn vrouw Hayat zat mee in het complot, maar ze heeft alles verborgen kunnen houden.”
Zoontje schittert in Sportpaleis
Het hoogtepunt van de show was volgens Kamal het moment waarop zijn zoontje schitterde. “In de aflevering heb ik het wereldrecord ‘tv’s gooien’ verbroken. Wat later hebben ze mijn zoon in het Sportpaleis aangekondigd als ‘de zoon van een wereldkampioen die er zou komen spelen’. Voor een volle zaal heeft hij er inderdaad gespeeld, met blokken. Hij bleef heel kalm. Ik vond het fantastisch knap van hem.”
Kamal ging uiteindelijk naar huis met een jaar lang elke maand nieuwe sneakers, een fitnesstoestel, een jaar lang een gratis babysit en een citytrip naar Barcelona. Presentator Adriaan Van den Hoof noemde hem ‘een droom van een kandidaat’. En vanaf nu draagt hij ook het etiket van de geduldigste, vriendelijkste, sympathiekste en meest positieve Mechelaar. “Hoe ze mij precies noemen, is niet belangrijk. Ik blijf gewoon Kamal. Vanaf nu ga ik weer met mijn jongeren werken, in de schaduw. En verder hoop ik dat ze mij niet meer te veel voor de zot gaan houden (lacht).”