Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Grootste troost is dat ik mezelf niets kan verwijten”
Niels Vandeputte kan ongelukkig verlopen BK al van zich afzetten
Niels Vandeputte reed zaterdagmiddag een beresterk BK bij de juniores. De titel behoorde zeker tot de mogelijkheden, maar door onnoemelijk veel pech ging het goud aan zijn neus voorbij en moest hij zich tevredenstellen met brons.
Als er zondagavond in Koksijde ook een podium zou zijn geweest voor de grootste pechvogels van de nationale kampioenschappen, dan had Niels Vandeputte ongetwijfeld op het hoogste trapje gestaan.
“Op het einde van de tweede ronde, op het moment dat ik net zou aansluiten bij de kopgroep van drie renners, viel mijn ketting om een onverklaarbare reden van het kamwiel”, vertelt de renner van IKO-Beobank. “Ik kreeg de ketting er niet meteen weer op waardoor ik flink wat tijd verloor. Nadien ben ik vollen bak achter de koplopers blijven rijden. Twee ronden later kon ik opnieuw aansluiten bij het duo Gerben Kuypers-Witse Meeusen waar Jarno Bellens ondertussen was van weggereden. Groot was de voorsprong van Bellens echter niet, want we zagen hem niet ver voor ons uit fietsen.”
“Op dat moment viel mijn ketting er opnieuw af. Op een vlak stuk rechte weg dan nog. Onbegrijpelijk. 't Zat gewoon allemaal tegen. Toch ben ik puur op karakter en adrenaline blijven vechten. De laatste ronde reed ik nog het snelst van allemaal, stelde ik achteraf vast op de wedstrijdanalyse. Ik fietste bijzonder vlot door het zand zodat ik nog fel naderde op de koploper, die naar verluidt ook wat technische problemen kende in die slotronde. Bij het opdraaien van de laatste rechte lijn hadden we hem bijna te pakken. Bellens hield evenwel nog net voldoende voorsprong over om de titel te pakken. In de spurt werd ik derde. Maar wat stelt dat voor op een BK? Ik had vooraf gezegd dat enkel winnen telde en dat is nog maar eens gebleken.”
Wat als?
“Het spreekt voor zich dat ik zeer zwaar teleurgesteld was na de wedstrijd. Ik had de benen om kampioen te worden, maar tegen pech sta je nu eenmaal machteloos. Net daarom slaag ik erin om het nogal vlot van me af te zetten. Als ik door eigen stommiteiten de titel zou verspeeld hebben, had ik pas reden om nachten wakker te liggen. Nu niet. Ik kan mezelf totaal niets verwijten en dat is mijn grootste troost. Ik heb gestreden voor wat ik waard was, maar omstandigheden buiten mijn wil om hebben er anders over beslist. Ik kan me nog duizend keer afvragen: wat als ik geen pech had gekend, maar daar schiet ik niets mee op. Ik kan enkel hopen dat ik de komende weken van pech gespaard blijf en met de benen kan bewijzen dat ik zonder pech net zo goed nationaal kampioen had kunnen worden”, aldus nog de renner uit Brecht.