Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Zonder Samen valt duidelijke keuze weg”
Burgemeester Bart De Wever (N-VA) gaat opnieuw voor burgemeesterschap
Als het van Bart De Wever (NVA) afhangt, blijft hij ook na de lokale verkiezingen in oktober burgemeester van Antwerpen, en bij voorkeur met dezelfde coalitie. Hij brak ook een lans voor minder “feitelijke apartheid”, uitspraken die hem meteen op kritiek kwamen te staan van sp.a en Groen.
“Als ik terug verkozen ben en ik zou terug burgemeester kunnen zijn, dan blijf ik zes jaar.” Dat zei Antwerps burgemeester Bart De Wever (N-VA) gisterochtend op Radio 2 tijdens de Burgemeestersmarathon. Over wie de tweede plaats op de N-VA-lijst in Antwerpen zal innemen, wilde hij nog geen uitspraken doen. “Dat zou het domste zijn wat een mens kan doen.”
De Wever mikt op 30% voor zijn partij bij de gemeenteraadsverkiezingen in oktober. “Dat is wat ik in mijn hoofd heb als geslaagde uitslag”, aldus De Wever. In 2012 haalde N-VA in Antwerpen 37,7%. Hij zou ook graag met de huidige coalitie met Open Vld en CD&V blijven verder besturen.
Volgens De Wever heeft de breuk binnen het linkse project Samen, van sp.a en Groen, op hem niet zo’n impact. “Het beeld van de vierkoppige draak blijft overeind.” Daarmee doelt hij op de linkse partijen sp.a, Groen, PVDA en vermoedelijk ook de CD&V van Kris Peeters. Wel geeft De Wever aan dat hij een voorkeur heeft voor heldere keuzes, die nu wat wegvallen door de breuk. “Er was een duidelijk links blok, dat op bijna alle vlakken het tegenovergestelde zegt van wat ik zeg. Door de versplintering ontstaat nu het beeld van een Mexicaans leger met verschillende lijsten en lijsttrekkers”, aldus De Wever. “Het maakt de optelsom na de verkiezingen iets complexer.”
100% blanke evenementen
Een duidelijke keuze in zijn beleid van de voorbije jaren was de ‘war on drugs’. En dat moet voor De Wever een topprioriteit blijven. “Ik kan niet beletten dat drugs worden ingevoerd of dat mensen drugs gebruiken. Maar je moet wel de afgeleide criminaliteit en de overlast indijken. Je moet doen wat je kan om die handel te ontwrichten en zeker de criminaliteit die errondhangt.”
Nog een belangrijke strijd die De Wever in zijn stad ziet, met 175 nationaliteiten, is die tegen de “feitelijke apartheid”. “Groepen van mensen leven echt naast elkaar, gaan nauwelijks huwelijken met elkaar aan, gaan niet naar elkaars feestjes. Ze leven wel in vrede samen, maar eigenlijk in apartheid. Dat moet je proberen te doorbreken”, zegt De Wever, die dit fenomeen ook bij cultuurparticipatie of de deelname aan het publieke leven ervaart. “Bepaalde evenementen zijn bijna 100% blank.”
Een uitspraak die meteen veel reactie uitlokte. Onder meer kersvers (onafhankelijk) Antwerps sp.a-kopstuk Jinnih Beels stelt dat “het beleid van de laatste jaren net nog meer in de hand heeft gewerkt dat we naast elkaar leven”. Beels wijst op eerdere verklaringen van De Wever over Borgerhout. Ze stelt dat De Wever weigert om jongeren te woord te staan en bepaalde gemeenschappen stigmatiseert. “Eerst een inclusief beleid voeren en dan kan je participatie verwachten”, aldus de voormalige politiecommissaris.
“Handen in elkaar slaan”
Groen-kopstuk Wouter Van Besien wijst de burgemeester er dan weer op dat het de N-VA was die de afgelopen negen jaar bevoegd was voor integratie. “Voer echte praktijktesten in, richt een diversiteitsraad op die zich over de stedelijke realiteit buigt, en investeer in middenveld en op het terrein”, lanceert Van Besien enkele concrete voorstellen die een stap vooruit kunnen betekenen. “Het Vlaamse en Antwerpse integratiebeleid staan vooral in teken van besparing en niet in het teken van resultaten. Veel Antwerpenaren nemen zelf initiatief om die dreigende kloof te overbruggen. Zij missen erkenning en steun van dit stadsbestuur. De handen in elkaar slaan zou ons al een stuk verder brengen.”
Voor Van Besien is Antwerpen een stad met enorm veel mogelijkheden. “Integratie is van essentieel belang voor een samenleving in evenwicht. Het is de verantwoordelijkheid van het beleid om de dreigende segregatie te voorkomen. In Antwerpen zetten veel mensen hun schouders onder die integratie en dat samenleven, maar het beleid laat hen in de steek.”