Daar is de droom van de fietsbrug weer!

Het heeft zo zijn voordelen, gemeenteraadsverkiezingen. Besturen en kandidaten plooien zich dubbel om mooie plannen te maken die in de vorm van verkiezingsbeloftes voor nog wat extra stemmen kunnen zorgen. Een fietsbrug over de Schelde bijvoorbeeld. Het is niet echt een nieuw plan, integendeel. De droom van een bovengrondse oversteek te voet of per fiets gaat al vele jaren mee. Na even grasduinen in het archief vinden we een artikel terug uit 2006 waarin Kris Peeters, toenmalig Vlaams minister van Openbare Werken, pleit voor een extra koker voor fietsers naast de geplande Oosterweeltunnel. Toenmalig schepen van Ruimtelijke Ordening Ludo Van Campenhout was daar niet zo enthousiast over en gaf de voorkeur aan de al langer in het Strategisch Ruimtelijk Structuurplan Antwerpen opgenomen wandel- en fietsbrug. De reactie van Peeters: “Ik zorg dat de fietstunnel in orde komt. Over de brug zeg ik niets.”

Dat was bijna twaalf jaar geleden. Oosterweel is er nog niet, de fietstunnel ook niet en het plan van de brug zit allang weer in een of ander diepvriesvak. Na de voorstelling van het Strategisch Ruimtelijk Structuurplan op 18 november 2005 stond in een commentaar in deze krant deze profetische zin: “En dan begint de moeizame speurtocht naar de bergen geld die nodig zijn om de Antwerpse dromen gestalte te geven.”

Maar goed, negen maanden voor de nieuwe stembusgang krijgt de droom weer gestalte, zo kondigen de schepenen Rob Van de Velde en Koen Kennis aan. Er moet wel nog een en ander technisch worden onderzocht, er moeten nog verschillende mogelijke locaties worden vergeleken (aan het Zuid of dichter bij de Kennedytunnel) en – jawel, nog steeds – er moet worden gekeken hoeveel bergen geld dit project zal kosten en hoe het gebudgetteerd kan worden.

Maar de droom is te mooi om te laten liggen. Al wie in oktober 2016 te voet de tijdelijke pontonbrug is overgestoken ter herdenking van de vlucht uit de stad in de oorlog (dat hebben toen zo’n negentigduizend mensen gedaan), zal zich nog herinneren wat een unieke ervaring dat was. Met de skyline van Antwerpen aan de ene kant, het krachtig stromende water van de Schelde pal onder de voeten en de woontorens en het groen van Linkeroever aan de andere kant: die beleving krijg je er niet bij in de huidige, troosteloze fietskokers. En voor het eerst was Antwerpen één stad, in plaats van een met een linker- en een rechterdeel (letterlijk dan, niet politiek).

Daarom, of het nu een wat opportunistische belofte is of niet en wie het ook zal moeten uitvoeren in de volgende legislatuur: maak er werk van, alstublieft. Het is minder werk dan Oosterweel, het is goedkoper dan een overkapping. Het moet te doen zijn. Binnen een redelijke termijn.