Patiënte kan 1 dag werken, verzekering verplicht halftijds

Vrouw met borstkanker uit Borgerhout voelt zich in de steek gelaten

Ze wil niets liever dan weer aan het werk gaan, maar Ira Dierickx heeft nog veel last van de nasleep van een borstkankerbehandeling. Haar arts raadt aan om niet meer dan één dag per week aan de slag te gaan, haar verzekeringsmaatschappij denkt daar anders over.

In september 2016 kreeg Ira Dierickx (49) uit Borgerhout te horen dat ze een kankergezwel in haar linkerborst had. Na een operatie volgde er een intensieve periode met een chemokuur en radiotherapie. “Ik moest ook een tweede operatie ondergaan. Het was een heel zwaar jaar. Werken kon ik niet meer en ik viel terug op een klein inkomen van de mutualiteit”, vertelt Ira Dierickx. “Gelukkig had ik een verzekering gewaarborgd inkomen afgesloten, waardoor ik geen financiële zorgen had.”

Pijnlijk

Ondertussen is de behandeling afgerond. In mei staat er nog een borstreconstructie gepland en daarna hoopt Ira al haar energie te kunnen inzetten om te herstellen.

“Ik ben zelfstandige, ik werk als commercieel en logistiek consulente en ondersteun op projectbasis maritieme bedrijven. Ik zou heel graag weer aan de slag gaan, maar ik merk dat ik nog veel pijn heb in mijn spieren en gewrichten. Ik slaap slecht, ben nog heel vermoeid en heb niet de concentratie en alertheid die ik voor mijn ziekte had.” Ira Dierickx probeert om één dag per week weer te gaan werken. “Dat is ook het advies dat mijn oncologe me heeft gegeven. Maar bij verzekeringsmaatschappij Vivium vindt de arts dat ik weer halftijds kan werken. Hoe kan een controlearts die me amper twintig minuten gezien heeft, beslissen wat ik wel of niet kan? Hoe graag ik zou willen, halftijds werken is nog veel te zwaar. De verzekering verplicht mij nu om dat wel te doen, anders kom ik financieel in de problemen. Ik sta er bovendien alleen voor met een tweeling van twaalf jaar.”

Chemobrein

De oncologe wil niet op het spe- cifieke dossier ingaan, wegens haar medisch beroepsgeheim, maar geeft aan dat veel patiënten tijd nodig hebben om te herstellen na een chemokuur. “Die nevenwerking wordt ook wel een ‘chemobrein’ genoemd. Multitasken is veel moeilijker dan ervoor en het vergt meer van iemand om zich te concentreren, wat de vermoeidheid ook weer in de hand werkt. Mensen hebben ook de indruk dat ze meer vergeten omdat ze niet geconcentreerd genoeg zijn”, zegt de oncologe. Eén op de vijf patiënten heeft vier jaar na een chemokuur nog last van vermoeidheid. Fysieke revalidatieprogramma’s hebben daar wel een positief effect op. De concentratieproblemen zijn moeilijker te behandelen en kunnen vaak langer duren.

Minnelijke schikking mogelijk

Ook verzekeraar Vivium wil niet op het concrete dossier van Ira Dierickx ingaan. “Het gebeurt vaker dat een arts en onze arbeidsgeneesheer van mening verschillen. Een arts kijkt naar de medische toestand, terwijl wij de arbeidsongeschiktheid moeten beoordelen”, legt Sabine Custers van Vivium uit. “Om een voorbeeld te geven: iemand met een knieprothese kan volledig arbeidsongeschikt zijn als elektricien, maar kan misschien nog wel halftijds werken als boekhouder. Dat wordt geval per geval bekeken.” Als de partijen niet overeenkomen, kan er een minnelijke schikking worden getroffen. Als de artsen het niet eens worden, wordt er een onafhankelijke expert aangesteld. Ira Dierickx heeft daar weinig vertrouwen in. “Ik vind dit heel onrechtvaardig. Ik heb al een lange lijdensweg afgelegd en ik slaap nog overdag, omdat ik het anders niet volhoud. Ik voel me echt in de steek gelaten.”

IRA DIERICKX Borstkankerpatiënte “Ik slaap nog overdag omdat FOTO FREDERIK BEYENS ik het anders niet volhoud. Deeltijds werken is op dit moment onmogelijk.”

FOTO FREDERIK BEYENS Ira Dierickx: “Hoe kan een controlearts die me amper twintig minuten gezien heeft, beslissen wat ik wel of niet kan?”