“Noem mij alsjeblieft geen diva”

Karen Damen over haar plaat, rust in het hoofd en divagedrag

Met de cd Een Ander Spoor, die uitkomt op 23 februari, de bijbehorende VIER-docusoap Karen Maakt Een Plaat en een concert in de Lotto Arena wordt alles in gereedheid gebracht om Karen Damen (43) te lanceren als soloartieste. “Als de respons tegenvalt, zal ik geen boterham minder eten”, zegt ze, “want ik heb dit niet nodig. Maar het is wel een droom die uitkomt, dus eigenlijk kan het al niet meer mislukken.”

De Karen Damen die ons te woord staat, is vier kilo lichter dan de Karen van twee weken geleden en daar is een reden voor. “Ik dieet omdat ik me dan beter in mijn vel voel”, zegt ze. “En om terug in mijn broeken te kunnen die ik twee jaar geleden heb gekocht.”

Vertel eens wat over die docusoap van jou, en je cd. De plaat is zo goed als klaar. Antony (Van der Wee, haar echtgenoot, red.) legt er momenteel, samen met producer Victor Hidalgo, de laatste hand aan.

Het is jouw plaat, jouw droom. Wil je dan niet aanwezig zijn bij de afwerking? Nee. Als Antony erbij is, weet ik dat het in orde komt. Want hij weet exact wat ik wil. Echt, Antony weet beter dan wie ook hoe die plaat moet klinken.

En hoe moet ze dan klinken? Weet je, ik wil dat je kunt horen dat ze goed gemaakt is, of je er nu van houdt of niet. Ik kan er perfect mee leven dat mensen zeggen dat ze mijn plaat niet goed vinden omdat ze het genre niet graag horen, maar niemand zal kunnen zeggen dat ze slecht gemaakt is. Want mijn cd is opgenomen met de beste muzikanten en alle songs – het duet met Tourist LeMC niet meegerekend – zijn geschreven door Raymond Geerts van Hooverphonic.

Er werken nog meer grote namen aan mee. In de eerste aflevering van Karen Maakt Een Plaat zien we dat je de hulp van Daan, Jef Neve, Will Tura,

Bent Van Looy en Suzanne Vega probeert in te roepen. Met wie van hen is het daadwerkelijk tot een samenwerking gekomen?

Dat zal je wel zien, hé. Als ik dat nu verklap, kijkt er straks niemand meer.

Je was echt wel een bakvis toen je Suzanne Vega ontmoette. Zwijg me ervan.

Je hebt wel tien keer gezegd dat je haar grootste fan bent. Ik voelde me als een klein meisje dat voor het eerst de meiden van K3 ontmoet. Maar het ís nu eenmaal zo dat Suzanne Vega een van mijn grootste idolen is. Ik vond haar aanvankelijk nogal afstandelijk en koud. Volgens Ray Cokes, die me geholpen heeft met contacten leggen, is dat typisch voor New Yorkers. Maar toen ik haar mijn versie van Marlene On The Wall liet horen, ontdooide ze wel, vond ik.

Kon je artiesten gemakkelijk overtuigen om mee te werken? Ik heb er nogal wat gebeld, en ze hebben lang niet allemaal toegezegd. Ik wilde bijvoorbeeld dolgraag samenwerken met Tom Barman van dEUS, maar ik had zijn nummer niet. Dus heb ik dEUSviolist Klaas Janzoons gebeld, die ken ik wel. “Goh, ik weet niet of den Tom daar tijd voor gaat hebben”, zei hij, en verder hoorde ik er niets meer van. Tot ik Tom tegen het lijf liep: “Zeg, weet gij dat ik heb geprobeerd u te bellen om te vragen om samen een song te schrijven?” Hij had daar vaag iets van meegekregen, maar zei dat hij niet voor anderen kan schrijven. Als ze het zo eerlijk zeggen, kan ik dat ten zeerste appreciëren.

Waarom heb je er uiteindelijk toch voor gekozen om in het Nederlands te zingen? Omdat het de juiste keuze was. Ik vind songteksten heel belangrijk en ik wilde er zelf aan meeschrijven, dan is het gewoon gemakkelijker om je gevoelens te uiten in je eigen taal. Ik heb met dit project geen toegevingen gedaan. En ik heb niet de gemakkelijkste weg gekozen. Want dan had ik gewoon de telefoon gepakt en naar Gert Verhulst of Regi gebeld: “Schrijf mij eens een hit”, en klaar. Nee, ik heb mijn hart gevolgd en gedaan wat ik al mijn hele leven wilde doen.

Hoe zit het nu met Een An

der Spoor, het nummer dat je onlangs hebt uitgebracht? Links en rechts staat te lezen dat het niet bepaald een groot succes is. Ik heb dat níet gelezen. Sorry dat ik het zo cru zeg, maar ik vond dat een non-artikel: “De single van Karen Damen is geen flop, maar wordt toch ook niet enorm veel gedraaid”. Schrijf dan niets, hé. Feit is dat Een Ander Spoor een tiental keer per dag gespeeld wordt op Radio 2 en we staan hoog in de Vlaamse hitparade. Dus, het gaat helemaal niet slecht.

Maar áls het straks slecht gaat met je solocarrière, zal dat alleen aan jou te wijten zijn. Want je hebt alles mee: een docusoap die de interesse moet aanwakkeren, om maar één voorbeeld te geven. Daar kunnen andere artiesten alleen maar van dromen.

Da’s waar, daar moet ik eerlijk in zijn. Maar: mislukken kan niet meer, want voor mij is de plaat nu al een succes, en ík vind ze goed. Als ik mijn bucketlist erbij neem, kan ik ‘plaat maken’ afvinken, een droom die ik al sinds mijn zesde levensjaar koester. Als de mensen het nu ook nog goed vinden, is dat mooi meegenomen. En natuurlijk zou ik het plezant vinden als de Lotto Arena straks vol zit met enthousiaste fans. Ik wil gewoon dat de mensen naar mijn liedjes luisteren. Want – en laat dit nu niet hautain overkomen – ik heb die hits eigenlijk niet nodig. Als de plaat geen commercieel succes wordt, zal ik geen boterham minder moeten eten.

Er zijn drieduizend tickets verkocht voor jouw concert in de Lotto Arena. Nog tweeduizend te gaan. Ja, maar ik vind drieduizend al heel goed, hoor. Ik kijk enorm uit naar dat concert. Ik kan al verklappen dat Tourist LeMC er hoogstwaarschijnlijk bij zal zijn.

Antony ook? Tuurlijk, als drummer. En hij zal ook wat achtergrondzang voor zijn rekening nemen, net zoals op de cd. Echt, Antony is mijn rechteren linkerhand tegelijk. Alle dingen die ik niet kan of niet graag doe, doet hij voor mij. Ook de financiële afhandeling en het papierwerk. Hij brengt rust en kalmte in mijn leven: als Antony kalm is, kalmeer ik ook.

Samenwerken met je wederhelft, is dat aan te raden? Als er al eens spanningen zijn, zegt Antony: “Excuseer, maar ik ben wel aan úw project aan het werken, hé.” Dat gebeurt niet vaak, hoor. Ik vind het dan ook een zegen om met hem samen te werken. Antony heeft onlangs een interview gegeven als ‘de man van’. Wat hij allemaal zei over mij! Ik zat te huilen terwijl ik het aan het lezen was. Hij zei bijvoorbeeld dat hij verschrikkelijk trots is op mij. Vooral toen ik na mijn miskraam Je Mama Ziet Je Graag live bracht met K3. Hij zei dat hij toen de emoties van mijn gezicht kon aflezen terwijl ik me sterk probeerde te houden. En hij zei ook: “De eerste keer dat ik Karen zag, wist ik dat zij de vrouw is met wie ik oud wil worden.” Dat heeft hij dus nog nóóit tegen mij gezegd, hé. Nee, dat moet ik dan lezen in een interview!

Wat opvalt in de eerste aflevering van Karen Maakt Een Plaat: wat een ongelooflijke diva ben jij toch? (slaat haar hand voor haar mond) Echt waar? Hoezo?

Je bent enorm zenuwachtig om Jef Neve te bellen met de vraag om mee te werken, maar vervolgens kom je wel een uur te laat opdagen op de afspraak. Dáár was een goeie reden voor, maar de makers wilden dat fragment van Karen-die-alweer-telaat-komt er dolgraag in.

Shame on you. Ach, ik weet het. Maar het is een ziekte, dus je kunt het me niet kwalijk nemen. Noem me gerust ziek, maar zeg niet dat ik een diva ben.

En als je zegt: “Ik moet mijn huis eens poetsen. Of beter: láten poetsen.” Is dat dan geen divagedrag? Maar ik kán niet poetsen.

Iedereen kan poetsen. Ik heb er geen tijd voor. Zeg! Hoeveel mensen zijn er niet die een poetsvrouw hebben!

Da’s waar. Maar jouw beste vriendinnen maken in Karen

Maakt Een Plaat ook gewag van divagedrag: “Karen wil dat alle potjes in haar koelkast gerangschikt en met het etiket naar voor staan, maar...” (maakt de zin af) Iemand anders moet het wel voor haar doen. Dat is, eigenlijk feitelijk, wel helemaal waar. Jammer genoeg vind ik niemand die dat voor mij wil doen. Echt spijtig, want daardoor zou ik rust in mijn hoofd krijgen.

In Karen Maakt Een Plaat is te zien dat je je zoontje Sky een standje geeft nadat hij zijn ontevredenheid heeft geuit omdat hij niet op de iPad mag, terwijl hij een Playstation, een Xbox en een Wii U heeft... Ik weet het, ik weet het. En ik weet ook dat ik daar commentaar op zal krijgen. Daarom zeg ik in de uitzending: “Sky, jij klinkt nu wel een klein beetje als een verwend nest.” Ik weet dat ik daar kritiek op zal krijgen. Ach, laat maar komen.

Je trekt je dat helemaal niet aan? Helemaal niet is veel gezegd. Maar laten we zeggen dat ik voorbereid ben op de commentaar die zal komen. Ik heb nochtans de vrijheid om fragmenten te schrappen uit de docusoap, maar dat heb ik bijna niet gedaan. Integendeel, ik heb gevraagd om sommige geschrapte fragmenten er weer in te stoppen.

Wat gebeurt er na het optreden in de Lotto Arena? Van 16 maart tot 16 april heb ik volledig geblokkeerd in mijn agenda. We gaan skiën, en daarna ga ik iets doen wat ik al lang moest doen: de kleerkast opruimen.

Zelf? Ja, zelf! En ik moet ook eens naar het containerpark.

Wat een bucketlist. Nee, het is veeleer een to-dolijstje. Wat het muzikale betreft, zullen we wel zien na 16 april. Er zijn al enkele festivalletjes die een optie hebben genomen, zonder ook maar één noot van de plaat gehoord te hebben. Dat wordt dus een fijne zomer. En SBS zal ook nog wel enkele programma’s voor me in de pijplijn hebben zitten. Maar daarover later meer.

KAREN DAMEN Zangeres en tvfiguur “Als de plaat geen commercieel succes wordt, zal ik geen boterham minder moeten eten.” “Dat steeds te laat komen van mij is een ziekte. Noem me dus gerust ziek, maar zeg niet dat ik een diva ben.”