Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Het scheelde niet veel of ik had meegefloten”
Hein Vanhaezebrouck toont begrip voor morrende thuisfans
‘Alsjeblieft Club Brugge, hier is de
titel’. Anderlecht geeft het beter gewoon op, want paarswit wordt zowel naast als op het veld een klucht. Geen bestuur, geen toptransfers, niet eens spelers die een penalty kunnen omzetten. Hein Vanhaezebrouck raakt hoe langer hoe meer gefrustreerd, zeker na de 22 thuis tegen rode lantaarn KV Mechelen.
Anderlecht is Anderlecht niet meer. De
b Brusselaars sleepten tegen Malinwa een punt uit de brand dankzij kick and rush en twee buffelstoten van Ganvoula, een aanvaller die KV terugstuurde naar Anderlecht wegens niet goed genoeg. Nu is hij de eerste spits van paars-wit en werd hij geflankeerd door Nelson Azevedo, een pluimgewicht van bij de beloften, die de voorkeur kreeg op Bruno, Gerkens en Chipciu. Azevedo kwam niet in het spel
voor. “De jongeren - ook Lokonga - werden in ’t zak gezet door de anciens”, foeterde Hein Vanhaezebrouck. “Hun opstelling is mijn verantwoordelijkheid, maar de ervaren spelers lieten het na om hen te helpen. Er zijn er hier die nochtans altijd op de eerste rij staan als het over Anderlecht gaat. ‘Ik, ik, ik. Ik werd kampioen met Anderlecht’. Wel, ze gaven niet thuis.” Hein viseerde Spajic, Kums en Dendoncker. Paars-wit was nochtans op voorsprong geklommen na een assist van nieuwkomer Morioka, maar zakte dan in. “Als je 1-0 voor komt tegen zo een georganiseerd team, dan is het moeilijkste gebeurd. Een goeie ploeg speelt dat uit, maar wij zijn geen goeie ploeg. Onvoorstelbaar. We gaan achteruit lopen, geven ruimte weg. Het was niet om aan te zien. En dat voor kerels met zoveel ervaring. Waar waren we? Soms gingen we met twee verdedigers naar één aanvaller en lag het centrum open. Communicatie nihil. Dat kan niet voor spelers die het shirt van Anderlecht dragen. Beschamend niveau.”
Het publiek deed wel zijn best om positief te blijven, maar op bepaalde plaatsen oogden de tribunes leger en gefluit kon niet uitblijven. “Als we 20 à 25 minuten zo spelen, begrijp ik dat het publiek fluit”, vervolgde Vanhaezebrouck. “Het scheelde niet veel of ik had meegefloten.”
Anderlecht had nog onverdiend kunnen winnen, maar Morioka miste de strafschop. Al de derde penaltymisser na Hanni en Saief. “Ik schiet niet op de penaltymisser. Een topteam moet in principe nog tien kansen versieren. We zijn nog niet dood, maar er zijn geen garanties.”
Volgend weekend trekt Anderlecht naar Oostende, de club van Marc Coucke. Coucke denkt ondertussen al na over hoe hij dit Anderlecht volledig kan heropbouwen. Een polonaise zal niet genoeg zijn om de sfeer te keren.