Flexibele stad

Mijn oudste zoon, bijna 18, verloor afgelopen weekend zijn portefeuille. Weg identiteitskaart, bankkaart, abonnementen… En wat het nóg vervelender maakte: diezelfde zoon vertrekt net deze week, woensdagmorgen, met de collegawetenschapsfreaks van zijn school richting Zwitserland, om er de CERNdeeltjesversneller te bezoeken. En geen reispas om de verloren identiteitskaart op reis te vervangen. Tieners hebben een bijzonder gevoel voor timing. “Ai”, vatte de dienstdoende politieagent bij de ‘aangifte van verlies’ zondag het probleem samen. “En een zeer dringende spoedprocedure voor een nieuwe identiteitskaart zal niet lukken, want de stadsloketten in Antwerpen zijn dicht op maandag. Dus zo’n aanvraag kan pas dinsdag. En dat zal te laat zijn.” Dat van die gesloten stadsloketten wist ik niet. Identiteitspapieren, reisdocumenten, rijbewijzen, geboortedocumenten, huwelijken, samenwonen, echtscheidingen, overlijdens… Ze moeten allemaal wachten tot dinsdag. En dus ook mijn zoon. Die al zuchtend een kruis begon te maken over zijn schoolreis. “Een voorlopige identiteitskaart kan eventueel wel”, opperde een ‘bron’. Dat blijkt een gelig kartonnen identiteitsbewijs dat je enkel voor dringende buitenlandse reizen en bij hoge uitzondering kan ophalen bij Binnenlandse Zaken in Brussel. Nadat je het eerst hebt aangevraagd via… het stadsloket van je district. Dat dus gesloten is op maandag. En wat doet een mens dan, als ook de laatste strohalm wankelt? In een opwelling bellen naar het ‘algemeen informatienummer’ van de stad. Om er een uiterst vriendelijke dame aan de lijn te krijgen. “Dat is inderdaad een triestig verhaal. Wel, we zijn misschien gesloten, maar als u nu meteen langskomt, kunnen we wel iets forceren.” Snel m’n zoon gekidnapt op school en een uur later stonden we in het districtshuis van Antwerpen. Waar een even vriendelijke dame “even snel” de computer opstartte en de ‘zeer dringende spoedprocedure voor een nieuwe identiteitskaart’ in geen tijd afhandelde. “Voilà, morgen is uw kaart hier, nog voor de middag. En dan kan uw zoon mee op reis.” We zullen er staan. Met dit artikeltje als dank voor zoveel warme flexibiliteit. En nadat mijn zoon de kosten voor deze noodprocedure heeft afbetaald, mag hij ook nog een bloemetje brengen naar de betrokken dienst. Minstens.