Communicatie

Klagende middenstanders, het moet zowat het op één na oudste beroep ter wereld zijn. Met permissie gezegd: eigenlijk zijn veel kleine ondernemers zowat de landbouwers van de stad. Sympathieke lui, daar niet van, maar als het regent is het te nat, als de zon schijnt is het te droog, en in beide gevallen zijn de patatten naar de verdommenis. Met dat ene, grote verschil: buitenlui kennen de weg naar subsidiekanalen op zowat elke politiek niveau, waar altijd wel een zwik geld – ons belastinggeld, om heel duidelijk te zijn – klaar ligt ter compensatie voor de gevolgen van grillige natuurelementen. Middenstanders kennen die luxe niet. Zij kunnen hooguit aanspraak maken op een schamele minderhinderpremie. Zaakvoerders hebben vooral baat bij een goede communicatie over werken in hun buurt, zodat ze hun activiteiten tijdig daarop kunnen afstemmen. Wat dat betreft hebben de handelszaken die geprangd zitten tussen de werken aan de Noorderlijn en de aanleg van de fietsstraat in de Lange Dijkstraat reden tot klagen. Wat er de voorbije weken aan de hand was in de Van de Wervestraat, Lange Dijkstraat en Cassiersstraat, was niet netjes. Wie een zaak heeft in de stad beseft dat er al eens straten worden afgesloten en dat terrassen soms moeten worden verwijderd. Maar mogen die mensen dat ook weten? De Antwerpse stedelijke communicatiecampagnes richten zich sinds 2015 op de vier b’s: bewoners, bezoekers, bedrijven en brains. Daarmee wil men vooral nietAntwerpenaars de troeven van de stad bijbrengen. Prima, hoor. Maar laten we de Antwerpenaars zelf toch ook niet vergeten. Met brains licht je je bewoners en bedrijven op voorhand in, zodat hun bezoekers kunnen blijven komen.