“We staan nog altijd nergens”

Rode lantaarn Bevel pakte afgelopen weekend zwaar uit. Het klopte White Star met 61, maar nog straffer: na een dik halfuur had de thuisploeg al zes keer gescoord. Ancien Samuel Daems mocht nog eens starten en scoorde twee keer.

“Ons eerste halfuur was ongezien”, zegt Daems. “Zes kansen creeren op een halfuur is al uitzonderlijk en als je ze dan ook nog allemaal afwerkt, dat is echt straf. Het liep ook zoals het moest, White Star kwam er niet aan te pas. Na twee minuten stond het 1-0, na tien minuten 2-0, nog later 3-0. Dat is natuurlijk een droomstart. De tweede helft was wat minder, maar dat kon ook moeilijk anders.”

Daems mocht voor het eerst sinds lange tijd nog eens starten. Zijn basisplaats was ook voor hemzelf een kleine verrassing.

“De laatste weken mocht ik niet veel meedoen, maar deze week op training kreeg ik het gevoel dat ik weleens zou kunnen starten. De trainer wou een ander systeem proberen, met twee spitsen. En dat is goed uitgedraaid: ik scoorde twee keer. Wannes Ooms, mijn kompaan in de spits, schoot één keer raak. We zijn ook complementair: ik ben sterk met de rug naar doel en kan een bal bijhouden, Wannes is sterk in het strafschopgebied. Hopelijk blijven we zo spelen.”

Met de driepunter mag Bevel weer hopen op het behoud. “We staan nog nergens, maar zijn wel van de laatste plaats af. We hebben nu negentien punten, daar moeten er nog minstens vijftien bij, we moeten nog een keer of vier winnen. De volgende twee matchen zijn tegen Linda Olen en Herenthout, twee ploegen die ook onderaan staan. Daarna zullen we al meer weten. Maar ik heb het een tijdje geleden al gezegd: met deze ploeg mogen we nooit zakken, we hebben kwaliteit genoeg.”