“Elk leven is een vertelling waard”

Johan Petit lanceert met ‘Waargebeurd’ nieuwe reeks in Arenberg

In Waargebeurd van theatergezelschap MartHa! Tentatief kruipt Johan Petit niet zelf in de huid van meesterverteller. De straffe verhalen komen deze keer van mensen als u en ik. Denk niet aan een theatervoorstelling.

Waargebeurd is een reeks in drie delen, op zondagmiddag in de Arenbergschouwburg. Zondag staat in het teken van het thema ‘schaamte’.

Het verleden van het MartHa!Tentatief staat bol van de voorstellingen waarvoor Johan Petit de stad indook om allerlei, indringende verhalen te sprokkelen. Deze keer gaat het om een heel ander concept. Samen met actrice en theatermaakster Janne Desmet leidt hij de vertelnamiddag gewoon in goede banen. Vanwaar deze keuze? “Er is dat ene gezegde: elke mens die sterft is een museum dat brandt”, opent Petit. “Het zou een uitspraak zijn van de schrijver Joseph Conrad. Ik vind dat een heel mooie gedachte. Een mens maakt in zijn leven zoveel mee. Dat zijn meestal verhalen met een oorzaak, een gevolg en een verband. Al die verhalen structureren het leven en geven het zin. Ze zorgen ervoor dat je het leven kan begrijpen. Elke mens plakt die verhalen samen, het leven wordt dan een optelsom van verhalen. Daarom geloof ik dat elke mens minstens een goed verhaal te vertellen heeft. Bij de ene mens is dat iets kleins, de andere kan duizend dingen vertellen. Toch is elk leven het waard om verteld te worden. En daar gaan we nu een beetje naar op zoek. Ik heb dat lang zelf gedaan, ja. Mijn verhaal maken van wat andere mensen hebben meegemaakt. Nu komen de mensen dat zelf doen. We hebben allerhande oproepen gelanceerd via Facebook en de krant. Dan moet je kiezen. Elk week zijn er vier vertellingen. Een vrij podium is het niet, we hebben wel moeten selecteren en controleren of iemand wel goed kan vertellen. En marcheert dat ook op een podium? Of kan je dat beter aan tafel vertellen? Maar iemand die geen verteller is, kan ook de bezitter zijn van een goed verhaal. Daarom zijn Janne Desmet en ik de behoeders van al die verhalen.”

Oudere vertellers

Wie er uiteindelijk in de foyer van de Arenbergschouwburg op het podium komt, is niet bekend. Maar om wat voor soort mensen gaat het misschien? “De vertellers zijn meestal mensen die wat ouder zijn. Wie ouder is, heeft meer verhalen. Die bekijkt de dingen ook met wat meer afstand. En een goed verhaal heeft afstand nodig. Jonge mensen hebben dat veel minder. Dat merk ik wanneer ik theater maak met 17-jarigen, die zitten meestal middenin het verhaal. Er wordt elke zondag wel voorgelezen uit het dagboek van een puber. Dat is altijd mooi. Een puber ziet de wereld rond hem of haar draaien. Als je daar veel later dan terug naar grijpt, dan is dat geestig.”

De reeks kent voorlopig drie afleveringen, elke keer om 16u. Op 18 maart volgt het thema ‘kiezen’, ‘aan een zijden draad’ sluit af op 29 april.

Waarom die thema’s? “We hebben met een heel team dat verhalen verzameld. Daarna hebben we zitten brainstormen en zijn we tot die onderwerpen gekomen. Of er een grote gedachte achter zit? Misschien wel, een paar jaar geleden hadden we het project ‘Het Ontembare Leven’. Toen lag de focus op het grillige leven. Daar gaat het hier nu weer over: dat het leven onvoorspelbaar is.”