OerBrugse, atypische winnaar

Club Bruggekapitein Ruud Vormer is na Boskamp en Rensenbrink derde Nederlander die prijs wint

“Gewoon doorgaan. Kapotmaken.” Wat Ruud Vormer (29) ooit zei over Anderlecht, kon gisteren gerust opgaan voor de tegenstand op het Gala van de Gouden Schoen. De Bruggeling voerde een staatsgreep uit. Hij won, als antipode van de stylist, als tegenhanger van eigenlijk alles wat het gala wil uitstralen. Het verhaal van een oerBrugse winnaar met een gastrol voor een Nederlandse succescoach op rust. “Ik zit hier op mijn plekkie in Brugge.” Na het seizoen wordt er gesproken over een contractverlenging.

Ondergetekende is eigenlijk geen fan van clubs en spelers in hokjes te steken. Anderlecht dat champagnevoetbal moet spelen, Club Brugge dat soldaten boven creatievelingen moet gebruiken, de verontwaardiging wanneer Ajax het in Nederland zou aandurven om de klassiekhistorische 4-3-3 af te schaffen. Het zijn oude wetten die ondertussen getransformeerd zijn tot clichés. Ze staan eerder in de weg dan in dienst van het voetbal.

Maar dan heb je daar de Gouden Schoen. Een trofee die net leeft van het cliché, die teert op haar reputatie. De Gouden Schoen, zo klinkt het, is niet zomaar een trofee voor de beste voetballer van het kalenderjaar, aan de prijs hangt een randje blingbling, een randje x-factor, een randje goud. Zo wil men het toch. Wel, zelfs aan dat cliché lijkt gisteren een einde te zijn gekomen. Ruud Vormer is immers geenszins blingbling, heeft geenszins x-factor. Niet op en niet naast het veld. Buiten het voetbal geniet Vormer het liefst van rust. Een dutje na elke voormiddagtraining, nadien wat spelen met kinderen Valente en Julie en ’s avonds een avondje uit met vrouw Roos. Af en toe, zij werkt immers ook drie dagen in de week als spoedarts. Dan staat Ruud zelf samen met een nanny mee in voor het huishouden. Zwaar feesten? Doe lekker normaal, joh. Op het veld wordt die Vormer meer pitbull. Een Nederlander die kilometers vreet. Een speler die door een persoonlijk dal ging – het nichtje van zijn vrouw woonde in bij hem toen zij de strijd tegen kanker verloor. Een speler ook die groeipijnen had met zijn nieuwe status – kapitein werd hij niet zomaar toen hij de band kreeg. Maar die bovenal meer geniet van een heroverde bal dan van een piekfijne assist. Dat laatste is hij toch al gewoon. Het zijn zijn ongelooflijke statistieken voor een middenvelder – tien goals en negentien assists in het tweede kalendergedeelte – die Vormer deze trofee hebben opgeleverd. Niet het pitbull-zijn of de vele opgevreten kilometers. Dat is geen blingbling. Integendeel, zijn werkmansstijl werd door enkele analisten afgelopen week nog als reden aangehaald waarom hij de Gouden Schoen niet zou verdienen. Het cliché in stand houden, weet u wel. “Ik ben geen Izquierdo, hé”, reageerde Vormer wanneer mensen hem voorlegden dat hij geen wow-voetballer is. Het klopt, Vormer is geen Izquierdo. Maar hij is nu wel een Jan Ceulemans, een Julien Cools, een Franky Van der Elst, een Timmy Simons. Brugse Gouden Schoen-winnaars die het cliché van de trofee met de grond gelijkmaakten. Ook niet slecht.

Contractverlenging in de zomer

Vormer kwam gisteren gewoon met de auto afgezakt naar het gala in het Brusselse Paleis 12, geflankeerd door een filmploeg van Club TV die hem tot en met het ontbijt vanochtend volgde. Bij elke camera deed hij vrolijk zijn zegje, zijn speech was onvoorbereid en oprecht, de tussenkomst van Louis van Gaal even onverwacht als begeesterend. De succescoach -die Vormer in Nederland al eens een Bronzen Schoen mocht uitreiken- zoog de aandacht naar zich toe met een Van Galesk betoog. “Ik liet Ruud debuteren, dus ik zag het wel goed. Ruud is erin geslaagd om jullie Belgen te doen vergeten dat hij een Nederlander is. Ik hoop dat zijn volgende stap die naar de nationale ploeg is. Ik kan dat makkelijk zeggen, want ik ben de bondscoach niet meer.” Vormer aanhoorde het, beetje ongemakkelijk, maar best trots. “Met Oranje ben ik niet bezig. Ik ga ook niet veranderen nu. Ik blijf gewoon doorgaan.” Club Brugge wil na het seizoen praten met Vormer over een verlenging van zijn tot 2020 lopend contract. “Ik denk niet na over buitenlandse interesse, ik zit hier in Brugge echt op mijn plekkie”, vertelde de Nederlander nog. “Wat ik nu ga doen? Gaan slapen. Maar dat zal niet zo goed gaan.” Geen

Vormerland dus, zoals Izquierdo vorig jaar wel vierde. Ivan Leko had zijn aanwezige spelers – Vormer, Timmy Simons en Hans Vanaken – de raad gegeven om “zo vroeg mogelijk naar huis te gaan”. Zo geschiedde. De laureaat van de avond luisterde gedwee. “Stiekem ben ik toch al hard bezig met die wedstrijd”, gaf hij nog eerlijk toe.

Wij eigenlijk ook.