Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Hier mag het nog verkeerd lopen”
Marcel Kittel geeft met zijn nieuwe ploeg Katusha Alpecin twee keer op rij niet thuis in de sprint
Het loopt voorlopig niet lekker voor Marcel Kittel en Katusha Alpecin. De spurtgod van de voorbije Tour kon in het spurtfestival van Dubai zijn ding nog niet doen. De eerste dag liep zijn ketting eraf, gisteren gaf de Duitsermetdemeestepower een machteloze indruk. Eén zaak is duidelijk: in deze Dubai Tour die hij de voorbije twee jaar voor Quick.Step Floors won komt hij niet aan een hattrick toe.
Zo ontspannen Marcel Kittel de voorbije dagen was, zo gefrustreerd trok hij gistermiddag in Ras Al Khaimah naar het busje van Katusha - Alpecin. Hij verloor veel te vroeg zijn lead-out Marco Haller en reed achter de feiten aan. “We wilden in één ruk langs de linkerzijde opschuiven, maar dat bleek niet mogelijk. Misschien waren we te nerveus, de communicatie was alleszins niet goed. Al wil ik dat niet als excuus gebruiken. We maakten een pak fouten. De eerste dag zat ik nog redelijk dicht bij de feiten, vandaag holden we erachteraan. Het valt me ook op dat we al twee dagen op rij - samen met nog één team (Quick.Step Floors, red.) al het werk op onze schouders moeten nemen. De rest wacht af.”
Vind je het niet erg dat je twee keer op een schamele zeventiende plaats eindigde? Twee jaar geleden won je hier met Quick.Step Floors meteen je eerste koers. Verleden jaar zelfs de eerste twee dagen op rij...
“Neen. Zoals ik vooraf zei: we zitten in een proces waar we door moeten. Alle kopjes hangen nu naar beneden. Dat is op zich een goed signaal. De Dubai Tour is een rittenkoers waarin je test en meteen weet waar je staat. Dit is de wedstrijd waarin de dingen zonder al te grote gevolgen verkeerd mogen gaan. We hebben nog een drietal kansen. Misschien loopt het vanaf morgen alsof we al jaren samen sprinten. Misschien blijft het ook verschrikkelijk verkeerd gaan en moeten we na Dubai aan tafel gaan zitten. Maar eerder wil ik geen conclusies trekken.”
Waarom veranderde je eigenlijk van team? Patrick Lefevere wou je in ieder geval houden.
“Het is niet dat ik iemand ben die om de haverklap van ploeg verandert. Maar prof zijn betekent nu ook eenmaal dat je af en toe van team verandert. Ik ben niet de enige sprinter die andere lucht opsnuift. Dit was gewoon een mooie kans die zich voordeed. Ik had het twee jaar naar mijn zin bij Quick.Step en ik ben net zo blij met wat ik nu heb bij Katusha - Alpecin.”
Zijn jullie bij Katusha Alpecin al voldoende op elkaar ingespeeld?
“Ik weet niet of het een goede zaak is, maar ik slaap samen met mijn lead-out Marco Haller en na twee nachten was het alsof we al zes jaar in dezelfde ploeg zaten. Het klikt ook met Rick Zabel en Nils Politt, de verschillende wagonnetjes van mijn treintje. En met Dowsett. En Tony Martin, die ik natuurlijk al heel lang ken. Ik probeerde ook in de weinige tijd die we hadden op trainingskampen zo goed mogelijk contacten op te bouwen met de andere jongens van de ploeg. Iedereen is heel open en echt gemotiveerd om ertegenaan te gaan.”
Was het de Heimat die je naar Katusha Alpecin riep?
“Neen, het was een combinatie van verschillende factoren. Toen de leiding van deze ploeg besliste om van sprinter te veranderen, klopten ze bij mij aan. Tony Martin gaf me een goede inkijk in Katusha - Alpecin, zodat ik me een idee kon vormen van hoe het er hier aan toe zou gaan. Van de voorbije Tour wist ik al dat de basis met de lead-out heel goed zat. Dat is altijd dé
basisvoorwaarde om als spurter van team veranderen. Je moet de juiste steun hebben en die mensen moeten ook nog voldoende metier hebben verzameld. Dit is ook geen Duits team - er zitten zestien verschillende nationaliteiten in onze kern van 26 - maar de moedertaal van de lead-out is wel hoofdzakelijk Duits.”
Ik meen me te herinneren dat Alexander Kristoff met Katusha Alpecin vorig jaar geen enkele Toursprint won, en toch beweer je dat dit de beste sprinttrein is. Hoe kom je erbij?
“Je moet eens de finales van de Tourspurten van vorig jaar bekijken: je zal zien dat het de Katusha-jongens waren die altijd fantastisch reden in de finales en die ervoor zorgden dat de snelheid voldoende hoog lag. Ik won wel vijf keer, maar ook ik verloor soms mijn treintje. En dan moet je ergens inpikken, zoals hij Katusha - Alpecin.”
Heb je voor 2018 andere doelen dan gewoonlijk?
“Ik wil opnieuw zo veel mogelijk winnen. Zoals bijvoorbeeld een zesde Scheldeprijs, die dit jaar nog specialer is omdat hij in Nederland start, het thuisland van mijn vriendin. Of ik Milaan - Sanremo en Gent - Wevelgem rijd, hangt van mijn conditie op dat moment af. Ik speel wel met het idee om Parijs Roubaix te rijden. Zonder druk, zonder verwachtingen. Ik deed dat ook al in 2011 en hield er goede herinneringen aan over. Ik zou dat graag overdoen en een steun zijn voor onze kopmannen in de Hel.”