Bont en blauwe tenen

Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen, maar in Antwerpen heeft hij bont en blauwe tenen. Een nieuwe straat zou altijd een bron van vreugde moeten zijn, want meestal ziet ze er nadien veel beter uit, met meer aandacht voor veilig verkeer, comfortabele parkeerplaatsen voor auto’s én tweewielers en comfortabele voetpaden voor bewoners en shoppers. In winkelstraten komt daarbij nog extra aandacht voor het meubilair, permanente vlaggenmasten of betere voorzieningen voor kerstverlichting… Wat dus een feest zou moeten zijn, eindigt te vaak in horror … Vanuit de retail weten we bijna tot op het procent hoeveel minder omzet een ondernemer maakt als er een werf wordt opgestart: dat betekent minstens 30 % van de omzet en dat gedurende meerdere maanden…

Laat ons even naar de geschiedenis kijken van de werven die een pijnlijke zaak waren voor de lokale ondernemers in onze stad. De werken aan de Leien, de Nationalestraat, de huidige werken aan het Operaplein en de knip van de Leien, de werken aan de Marnixplaats en de Cassiersstraat... Allemaal werven die noodzakelijk zijn voor de verdere bloei en groei van onze stad. Toch kan men er van uitgaan dat hier drama’s van komen. En de opvatting dat je geen omelet kan bakken zonder eieren te breken, doet onvoldoende recht aan de situatie van lokale ondernemers die de impact alleen maar lijdzaam kunnen ondergaan. We moeten – nog meer dan vandaag – Minder Hindermaatregelen nemen, om de impact op onze ondernemers zo veel mogelijk te verminderen.

Op dit moment zijn er weer twee werven bezig waar we als UNIZO AntwerpenStad samen met het Minder Hinderloket mee bezig zijn. En soms zorgt dit ook voor een zucht bij ons: weer dezelfde – terechte kritiek – van de ondernemers, slechte communicatie of mensen worden niet bereikt... Telkens krijgen veel mensen de juiste informatie en uitnodigingen, maar zijn er ook altijd enkele ondernemers (en bewoners) die door onverklaarbare redenen niet opgenomen werden in de communicatie... En dan moeten de werken nog beginnen.

Slordige werven met rondslingerend materiaal, geen of onvoldoende parkeer en laadzones, wel omleidingsborden maar geen bereikbaarheidssignalisatie… Na de tientallen jaren dat ik nu voorzitter ben van UNIZO AntwerpenStad, blijven de handelaars mij contacteren met bijna identieke klachten. Je zou toch denken dat er ondertussen een draaiboek is bij het opstarten van werven, met engagementen van de stad (en de nutsmaatschappijen) naar hoe het moet en hoe het niet moet. Ook wordt het tijd dat bij werken die het algemeen belang dienen, er een premie of verzekering komt die het zware omzetverlies compenseert. Want de 2.000 euro hinderpremie van de overheid is mooi meegenomen, maar iemand die 30.000 euro personeelskosten heeft en zwaar omzet verliest, zal hier onvoldoende bij gebaat zijn.

Ezels stoten zich geen twee maal aan dezelfde steen, in Antwerpen doet men het al jaren ten koste van de ondernemers.

FOTO BERT HULSELMANS