Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Boho Strings repeteert met topcomponist Wim Henderickx
Boho Strings repeteert met topcomponist Wim Henderickx
Liefhebbers van klassieke muziek zaten gisteren goed in ’t Werkhuys. Daar hield strijkersensemble Boho Strings van dirigent en Borgerhoutenaar David Ramael een open repetitie. Speciale genodigde was een van de meest prominente componisten van ons land: Wim Henderickx.
Boho Strings repeteerde er nog een laatste keer om later deze week in deSingel Nostalgia op te nemen, een cd met onuitgegeven werk van Wim Henderickx. “Het zijn intensieve dagen”, lacht dirigent Ramael. “Maar de repetities verlopen goed”, zegt Henderickx enthousiast. De twee muzikale zielen hebben elkaar gevonden. “Boho Strings denkt na over de toekomst van klassieke muziek. Ze zoeken mee naar nieuwe wegen om een breed publiek te bereiken en te betrekken”, legt Henderickx uit. “Ook ik vind dat belangrijk.”
Ramael knikt. “Klassieke muziek heeft het imago van snobistisch en ouderwets te zijn, terwijl de kunstvorm wel degelijk iets te zeggen heeft over onze maatschappij. Ook wij kunnen de vinger aan de pols houden. Met Boho Strings zijn we steeds op zoek naar manieren om dat te doen.”
Binnen die visie past cultureel ontmoetingscentrum ‘t Werkhuys als uitvalsbasis, net zoals het initiatief om op geregelde basis open repetities te organiseren. “In ’t Werkhuys bereik je een breed publiek. Mensen ongeacht hun achtergrond komen naar hier. Hier ligt de drempel een stuk lager om gratis naar een professioneel ensemble te komen kijken. Ik zie zulke momenten als kennismaking. Wie weet kopen onze bezoekers later een ticketje voor deSingel of Bozar”, zegt Ramael.
“Muziek draait om communiceren”, vult Henderickx aan. “Net daarom klopt het om hier, in ’t Werkhuys, te repeteren.”
Door de vierde wand
Voor de muzikanten van Boho Strings is het hard werken om Henderickx’ stukken in te studeren. En dat terwijl ze vorige week een project hadden in Bozar. “We hebben meerdere projecten lopen. Daarmee raken we actuele thema’s aan zoals de vluchtelingencrisis of deradicalisering. De muziek die we binnen dat thema spelen, kaderen we naar ons publiek. Soms vertel ik het verhaal, soms werken we samen met videokunstenaars. Zo proberen we die fameuze vierde wand, de muur tussen ons en het publiek, af te breken.”
“Het publiek informeren en enthousiasmeren is cruciaal”, treedt Henderickx hem bij. “We moeten meer out of the box denken zonder in te boeten op het artistieke.” Nu zijn er te veel verborgen regels die het voor een nieuw publiek moeilijk maken om klassieke muziek te leren kennen. “Zoals: wanneer mag ik applaudisseren? Hier mag dat wanneer je wil. Wij stappen af van die ‘poppenkast’ van het concert.”