Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik ben nog nooit zo lang op zee geweest”
Antwerpse zeilt Stille Oceaan over in dertig dagen
Op haar vijftiende leerde ze zwemmen, drie jaar geleden leerde ze zeilen op het Galgenweel en over minder dan een maand zeilt de Antwerpse Marie Defrenne (28) van China naar Amerika, goed voor 10.000 kilometer of zo’n dertig dagen op zee.
“Waar ik het meest tegen opkijk? De vermoeidheid”, zegt Marie Defrenne zonder al te lang na te denken. Op 23 maart vertrekt ze van de Chinese havenstad Qingdao met een zeilschip van 23 meter lang en een team van 22 amateur-zeilers. Als alles goed gaat, komt Marie dertig dagen later aan in Seattle, Verenigde Staten. Daartussen staat de uitdaging van haar leven. “Het team wordt in twee verdeeld over twee shiften. Die wisselen elkaar om de vier uur af. Ik zal dus een maand lang onophoudelijk vier uur slapen en vier uur zeilen.”
Marie, die in het dagelijks leven projectcoördinator in de IT-sector is, neemt deel aan de Clipper Round The World Race, een Engelse zeilwedstrijd rond de wereld met acht verschillende etappes. Marie zeilt de zesde etappe. Een van de meest uitdagende. “De Stille Oceaan over zeilen als amateur is niet evident. Er zijn maar weinig wedstrijden of orga- nisaties waarmee je dat kunt doen. Wij gaan er zeilen in de winter. IJskoude temperaturen en golven tot 27 meter hoog die over de boot kletsen, maken de uitda- ging dan eens zo groot. Ik heb dus niet bespaard op warm thermisch ondergoed, waterdichte pakken en dikke sokken. Ik heb zelfs wollen glittersokken gevonden”, lacht ze.
Interview via Skype
Deelnemen aan de Clipper Race is ook niet vanzelfsprekend. “Wie wil meedoen, hoeft eigenlijk geen ervaring te hebben in het zeilen. Je moet wel voldoende motivatie en zin voor avontuur kunnen voorleggen. Om dat te bewijzen moest ik eerst een interview afleggen via Skype. Daarna werd ik met alle andere deelnemers van over heel de wereld uitgenodigd om vier weken te trainen op zee. Ik heb er samen gezeild met onder meer een Zuid-Afrikaan, een Canadees en een Fransman. Bij mijn weten zijn er met mij inbegrepen drie Belgen die deelnemen dit jaar.”
Ondanks de grondige training en voorbereiding is de race ook niet zonder risico. “Tijdens mijn trainingsweken liepen de eerste etappes van de wedstrijd al. Net toen ik met mijn team wilde beginnen aan mijn zeilshift, kregen we te horen dat op de etappe tussen Zuid-Afrika en Australië een zeiler van 60 jaar in het water was gevallen en het niet gered heeft. Met onze kledij klikken we ons vast aan de boot, maar door de hoge druk van de golven was het kliksysteem van die man losgekomen en is hij in het water gevallen. Op de training leerden we om iemand zo snel mogelijk uit het water te redden, maar door de hoge golven kreeg de man zoveel water binnen dat hij het niet gehaald heeft. Daar ga je wel even door nadenken.”
Vers brood
Buiten kijf staat ook dat de race een zware fysieke uitdaging is. “Ik hou eigenlijk niet echt van sporten, maar voor deze wedstrijd ben ik al in oktober vorig jaar beginnen trainen. Drie keer per week ga ik lopen en drie dagen doe ik aan krachttraining in de fitness. Zondag gun ik mijzelf een rustdag.”
“Tijdens de wedstrijd is er niet zoveel tijd om te rusten. Afwisselend met het team van elf is er wel altijd iemand die een volledige dag instaat voor het eten. Die persoon bakt ’s morgens
‘‘Een douche is er niet op het schip. Ik schat dat de grenzen van hygiëne nogal snel zullen vervagen.’’
vers brood voor het team in het kleine keukentje en zorgt voor warme dranken voor iedereen. Een douche is er niet op het schip. Ik schat dat de grenzen van hygiëne nogal snel zullen vervagen.”
Marie heeft nog maar iets meer dan drie jaar ervaring met zeilen. “Ik heb het altijd al willen leren, maar als kind mocht ik niet zwemmen door een probleem in mijn oren. Ik kon pas leren zwemmen na een operatie aan mijn oren toen ik 15 was. Daarna kwamen school en de studententijd tussen mijn plannen. Pas wanneer ik begonnen ben met wer- ken, heb ik de stap gezet om zeillessen te gaan volgen op het Galgenweel op Linkeroever. Sindsdien staat ongeveer elke reis die ik maak in het teken van het zeilen.”
“In 2016 nam ik ook deel aan de Tall Ships Races en zeilde ik van Antwerpen naar Lissabon. Ik pieker vaak en denk veel na in mijn dagelijks leven, op een zeilboot doe ik dat niet. Dan vergeet ik alles en concentreer ik me op het zeilen. Ik ben wel
benieuwd hoe ik deze race ga ervaren, want ik ben nog nooit zo lang op zee geweest. Ik doe niet mee om te winnen, al zou dat natuurlijk wel leuk zijn. Ik zie de wedstrijd vooral als een competitie met mezelf. Ik kan totaal niet inschatten of ik na een maand nog met een glimlach van de boot ga stappen. Weinig slaap en ik maken geen ideale combinatie.”