Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik wil een technisch goede wedstrijd skiën”
Sam Maes geniet van sfeer in olympisch dorp
Zondag komt Sam Maes voor het eerst in actie op de Olympische Winterspelen in Pyeongchang. De geboren Edegemnaar, die al sinds zijn derde in het Oostenrijkse Zell am See woont, start op de reuzenslalom. Volgende week skiet hij de slalom.
Met zijn negentien lentes is Sam Maes samen met kunstschaatster Loena Hendrickx en snowboarder Stef Vandeweyer een van de jongste Belgische atleten op de Spelen. Hij werd ook in laatste instantie opgevist om mee te gaan naar Pyeongchang. Voor hem zijn dit de Spelen waarop hij vooral wil leren en ervaring opdoen. “Mijn ouders hebben getwijfeld om te komen supporteren,” vertelt Sam Maes, “maar ik heb hen gezegd dat het voor mij niet hoefde. Proeven van de Spelen en ervaring opdoen in zo’n grote wedstrijd, dat is mijn doel. Dat mijn ouders daarvoor tienduizend kilometer zouden moeten reizen, vond ik er wat over.” Toch steekt de student ingenieur zijn ambitie niet onder stoelen of banken. “Ik focus me niet echt op het behalen van een specifieke plaats, maar ik wil vooral technisch goed skiën. De resultaten komen dan vanzelf. Ik denk dat een plaats in de top dertig na de eerste manche binnen de mogelijkheden ligt. In de tweede run is dan alles mogelijk.”
Ideale condities
Op training ging het deze week alvast voortreffelijk.
“De piste ligt er perfect bij. Doordat het hier zo koud was, is de sneeuw hard, maar niet erg ijzig. Bovendien heb ik me in het verleden altijd goed kunnen aanpassen aan de kwaliteit van de sneeuw. Hard of zacht, ik heb geen echte voorkeur. Omdat wij als Belgen maar een klein landje zijn in het skiën, krijgen wij meestal de tweede of derde trainingssessie toegewezen. Maar dat is geen enkel probleem. De trainingscondities zijn top hier. Ik was de voorbije dagen enkel mijn zelfvertrouwen wat kwijt, maar als ik erin slaag om dat helemaal terug te winnen tegen de wedstrijd, komt het helemaal goed.” Intussen geniet de jonge skiër met volle teugen van de olympische sfeer. “Toen we hier de eerste dag aankwamen, was ik eerlijk gezegd wat onder de indruk van alle bewaking. Maar de sfeer is top. Atleten, vrijwil- ligers en officials, iedereen is hier vriendelijk. Wat vooral tof is, is de teamspirit. Die wordt hier echt hoog gehouden en dat vind ik bijzonder leuk. Het dorp waar we verblijven is eenvoudig ingericht, maar zeer net en je hebt alle faciliteiten die je je maar kan wensen. Bovendien is het eten bijzonder lekker. Ik kon al naar biathlon gaan kijken en wil graag de Belgen nog aanmoedigen in de skeletonen bobsleewedstrijden en op de Big Air.” KARIN DE RYCK
af wanneer de metrohalte Opera terug zal opengaan. Want veel vaste klanten moeten meer moeite doen om tot bij ons te raken. Dat tramhalte Opera gesloten is, en dat ook langer zal blijven, is ook geen goed nieuws voor ons. Veel klanten komen naar ons met de tram, nu moeten ze aan de Groenplaats of aan het Centraal Station uitstappen en een heel stuk lopen om naar ons te komen.” Anderhalf uur lang heeft Joos Pettens (78) gewandeld om vanochtend bij haar kapster te raken. “De tram reed niet, dus ben ik te voet gekomen van de kanten van Berchem. Meestal profiteer ik ervan om als ik naar Kreatos ga, ook wat te gaan shoppen op de Meir. Dat is een leuke uitstap. Ik vind het niet erg om door de stad te wandelen. Als je omhoog kijkt naar de gevels, ontdek je vaak prachtige details aan huizen. Schoonheid is er overal, als je er maar oog voor hebt”, vindt ze. “De Opera is ook een mooi gebouw, al zou ik het niet het allermooiste van Antwerpen noemen.”
Opgekleed
Joos gaat zelf ook geregeld naar de opera. “Ik breng wel eens een bezoekje als er een mooie voorstelling is. Dan kleed ik me mooi aan, want een avondje opera, dat doe je niet elke week. Dat de Antwerp Tower niet in een moeite wordt afgebroken bij al die werken, dat vind ik wel een gemiste kans. Ook al gaan ze er nu appartementen van maken, mooi wordt dat nooit. Hij past ook qua stijl niet bij de Opera: die zou veel beter tot zijn recht komen mocht de Antwerp Tower er niet meer naast staan.” Ook Ingrid Detraux (61) heeft een fikse wandeling achter de rug om bij Daoust JobCenter op de Frankrijklei te raken. “Ik kom uit Mariaburg, de auto heb ik aan Park Spoor Oost geparkeerd. We zijn te voet verder gekomen. Ik werk als gezinshulp gelukkig niet in het stadscentrum, maar een paar keer per jaar moet ik hier toch zijn. Voor de rest mijd ik het stadscentrum. Voor mijn plezier hier komen shoppen, dat doe ik niet, nu het hier openligt door de werken.”
Metrohalte Opera
Ingrid heeft veel respect voor de werkmannen. “Zie ze daar maar bezig, de hele dag… Ik zou niet graag in hun schoenen staan. Als er nu vertraging is aangekondigd bij de werken, dan zou ik de fout daarvoor niet bij de werkmannen zoeken. Ik denk de problemen eerder zitten op het niveau daarboven, bij wie de plannen heeft gemaakt of in de politiek zit.” Johanna (80) vindt de site van de werf bijna een attractie op zich. “Ik heb door de hekken staan kijken. Wat ze hier allemaal vinden en blootleggen, dat is heel interessant. Ik ben oorspronkelijk van Antwerpen, maar woon al lang in de Kempen. Ik kom mijn kinderen, die in Antwerpen wonen, bezoeken, maar ik had ook graag aan zo’n rondleiding op de site van de werken meegedaan. Ik was helaas te laat om in te schrijven. Misschien een andere keer.” Ook Gerard Van Gils (69) blijft telkens hij langs de knip loopt even staan om te kijken hoe de werken vorderen. “Ik kom hier elke dag voorbij om mijn boodschappen te doen. En ik moet zeggen: die mannen zijn altijd bezig. En dat gaat vooruit, ja. Maar het ziet er nog lang niet af uit. Dat de knip langer gaat duren, vind ik vooral spijtig omdat het betekent dat de metrohalte Opera nog langer gesloten zal blijven. Het is eigenlijk toch erg, dat terwijl al die werken bezig zijn, die halte er ook niet meer is.” Ramenwasser Danny werkt al twintig jaar op hoog niveau. “Ik heb ook last van de werken aan de knip, goed nieuws is dat niet dat die nog langer gaan duren. Langs de andere kant vind ik het wel knap wat ze hier allemaal in de grond vinden, een oud zwaard nog laatst… Nee, ik zou niet willen dat ze hier om maar vlug vlug te zijn zouden graven zonder om te kijken naar historische vondsten.” Danny’s werk als glazenwasser is sinds de knip wat moeilijker geworden. “De werken zorgen voor veel stof en vuilere ramen. En het is ook moeilijker voor ons om onze ladders te plaatsen nu het voetpad door de werken zo smal is. We zijn altijd met twee op pad. Mijn collega houdt de wacht beneden, wat echt wel nodig is. Soms zijn fietsers zo onvoorzichtig dat ze je ladder bijna zouden omver rijden. Wat verderop hebben ze aan een stuk van de Franklijklei zelfs het voetpad opgebroken, daar is het momenteel helemaal onmogelijk om nog ramen te lappen.”
Moeilijker verhaal
Door de ramen van Express Bar, de broodjeszaak aan de Kipdorpbrug, zien ze de werken elke dag vorderen. “Wij zijn al lang gewend aan dat zicht, maar mijn kassa, die went er maar niet aan”, zegt Gert Booms (41), eigenaar van de broodjeszaak. “Ik blijf voelen dat het hier tijdens de werken minder goed draait. De werkmannen komen hier vaak binnen om iets te eten, ik ken ze bijna allemaal ondertussen. Met de broodjesverkoop valt het nog mee, maar de frietjes, nee, dat is een moeilijker verhaal.” “Overdag zien we nog genoeg volk, maar ’s avonds is het hier veel stiller. Zeker aan de kant van de Italiëlei, waar ik frituur Chipz heb. Is het omdat het voetpad er zo smal is, of omdat er weinig licht is zodat mensen zich daar niet meer begeven als het donker is? Ik weet het niet. Zelfs de jongens van Domino’s Pizza, een Amerikaanse multinational, hebben aan de overkant van de straat de deuren voorlopig gesloten. Gelukkig heb ik nog enkele andere Chipzzaken op de Waalse Kaai en op Kipdorp, hier wat verderop. We zijn hier al tien jaar bezig. Maar ik zal blij zijn als de werken voorbij zijn. En mijn frietjes ook.”