Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Toch kan ik mijn spelers niets verwijten”
Ternesse van Paul Degenaers verliest thuis belangrijk duel in strijd tegen degradatie
Ternesse beleeft andermaal woelige weken. Vandaag gaan de gedachten helemaal naar het behoud in de nationale reeksen. De zorgen zijn groot, zeker omdat de Wommelgemnaren zaterdag in eigen huis verloren tegen Diest, de tweede rechtstreekse concurrent in drie weken tijd. “Maar ik heb een ploeg gezien die niet dood is”, zegt coach Degenaers.
Voor de rust op 0-2 komen, na de rust een topmentaliteit aan de dag leggen, maar toch geen punten meer kunnen pakken. Het hakte er ook in bij de toch al geplaagde coach Paul Degenaers, die zijn werk voor zijn vertrek nog graag tot een goed einde wil brengen: de ploeg waarmee hij iets neerzette ook doen promoveren. Maar het zal dus bikkelen blijven tot de laatste speeldag.
“Mentaal was die 0-2 zwaar, zeker omdat we goed in de wedstrijd zaten”, zegt Degenaers. “Tijdens de rust gingen de koppen bij elkaar en daarna heeft mijn ploeg er nog alles aan gedaan. Helaas is het ons niet meer gelukt. We hadden nochtans meer verdiend. Zo zie je maar dat het beste paard niet altijd de haver krijgt die het verdient.” De ervaren coach schiet niet met scherp. “Ik kan niemand iets verwijten, want iedereen heeft er alles aan gedaan, de volle honderd procent en meer gegeven. Nu resten ons nog negen wedstrijden waarin we punten kunnen en moeten pakken. Maar als we blijven brengen wat we lieten zien tegen Diest, dan moet het wel goedkomen.”
“De ontgoocheling is groot, ja, maar we moeten verder. De druk wordt ook steeds groter, want Diest springt nu over ons. Het staat nu vast dat we tot op het einde zullen moeten knokken”, aldus Degenaers, die een coachwissel had gezien deze week in Diest. Heeft hun schokeffect dan gewerkt en heeft Ternesse dus brute pech gehad door de revival van de bezoekers?
“Zo kan je hun wedstrijd misschien wel noemen”, zegt Degenaers. “Diep inzakken en op een paar kansen speculeren. Met een beetje meeval waren we op en over Diest gegaan, maar telkens troffen we een grote, witte muur aan. Dat heet ook geluk hebben. Of pech voor ons. Ik kijk nu naar mijn ploeg en ik weet dat we het komend weekend in Hoeilaart alweer tegen een rechtstreekse concurrent moeten opnemen. Daar moet ik dus niet veel woorden aan vuilmaken. Op naar volgende week, weer vol goede moed.”